Data e postimit: 2021-06-21 18:43:38
Lexime: 2900
Dialog me sytë e shpirtit
Autori: Klea Kasa
Lloji: Ese filozofike
Tema: Reflektim mbi veten time.
Shkolla: Dhaskal Todri
Klasa: 12A
Qyteti: Elbasan
E-mail: Email eshte i fshehur!


Dialog me sytë e shpirtit.
E ulur në një stol të vogël e të vjetër pranë një trotuari nga i cili mund të shikosh qartë cdo hap të shpejtë që bëhet nën jetën monotone.Pranë meje është një lis i madh dhe një ndërtesë e vjetër, me mure të cara dhe bojë të ngelur vënde vënde, duket sikur ata të dy ishin bërë shokë të njëri-tjetrit dhe shokë të viteve që dukeshin qartë ne rrathët e lisit dhe te krisurave në muret e ndërtesës. Dëgjoja tingujt e një kohe të zymtë dhe të një botë të vetmuar plot njerëz. Askush nuk me vuri re mua, ndoshta sepse unë kisha harruar se isha aty, isha ndarë në mijëra copa po asnjëra nuk më përkiste mua. Minutat më bënë të ngrihem e të eci, po ecja me kokë ulur duke u menduar por me mendime boshe dhe pa jetë, ku papritur sytë me zunë nje pikëz të vogel uji që dukej sikur kishe mbetur nga stuhia e një nate më parë. U afrova dhe sytë e mi panë reflektin e tyre. Ajo ishte e brishtë dhe e vogël por une hyra brenda saj dhe fillova të flasë…….
Nuancat e syve të mi nuk ishin thjesht ngjyra, e zeza nuk ishte aq e errët, e bardha nuk ishte aq e pastër dhe lotët nuk ishin thjesht ujë,midis tyre fshihej një botë tjetër që dukej vetëm kur sytë mbylleshin dhe shpirti fillonte të fliste…..
Ndjej që kam nevojë të fle,sepse është i vetmi moment kur unë krijoj botën time, është momenti kur më lejohet ti jap jetë ëndrrave që kanë zënë vend në një dhomëz të vogël në trurin tim dhe gjithmonë qëndrojnë pas derës duke pritur momentin. Këto ëndrra kanë frikë të dalin e të vijnë pranë meje sepse unë jetoj në një botë të frikshme nga ku vetëm ti mund te më nxjerresh. Endrrat e mia më bindin cdo ditë e më tepër që jam vetëm unë dhe ti.
Këto njerëz që ecin marrin oksigjen dhe ekzistojnë por shumë pak prej tyre marrin dashuri dhe jetojnë, prandaj edhe unë tani nuk kam asgje me vete por përsëri ne duar më rëndojnë minutat e cuara dëm duke u munduar të marr formën e enës ku nodhem sikur të isha ujë dhe harrova që nëse unë jam ujë atëherë le të marr fuqinë e detit dhe të pushtoj tokën. Ndonjëherë ndihem sikur jam brënda një prizmi prej xhami dhe shikoj cdo gjë por nuk mundem të flas dhe të lëviz,më mbetet vetëm të përshtatem. Ndonjëherë më duket sikur jam pupël dhe lëviz aty ku era më con dhe nuk kam fuqi të drejtoj rrugën time,sepse une kam kohë që nuk jam takuar me ty vetja ime.
Duket sikur jam e rrethuar me plot njerëz,me njerëz që herë pas herë bëhen unë sepse ato grabisin prej teje kur unë bëhem e verbër. Jam e rrethuar me njerëz që vrasin, me njerëz që shtypin, me njerëz që lypin të mbytur nga tymi i makinave luksoze, me njerëz të vdekur edhe pse të gjallë dhe me njerëz të etur për pushtet dhe kuptoj që rrathët e vërtetë të Dantes janë këtu por të gjithë jemi bërë palë me mëkatet tona. Pavarësisht se ata jane shume dhe do të jenë gjithmonë aty, ne na mbetet të mos braktisim njëra-tjetrën dhe njerëzit që na ndihmuan kur ishim të ndara.
Ne nuk na përcaktojnë ndjenjat tona prandaj nëse qajme nuk do të thotë që jemi të dobet, nëse lodhemi nuk do të thotë që jemi dorëzuar, nëse heshtim nuk do të thotë që nuk kami zë dhe nëse qeshim nuk do të thotë që jami te lumtur,por nëse une jam këtu dhe të vlerësoj ty atëherë une kam fituar.
……...Ah sa shumë kemi kaluar në të dyja,sa herë jemi ndarë,sa herë të kam urryer,sa herë kemi harruar që ekzistojmë dhe kemi harruar që lumi kurrë nuk pushon së rrjedhuri dhe toka e qielli nuk rrinë të ndara.
Jasht tani bën ftohtë dhe era pas shiut gjen krisjen më të vogël të një xhami dhe hyn në të,ajo dëgjon sa njerëzit e duan ngrohtësinë, sa e urrejnë të ftohtin por prap ajo vazhdon të fryjë. Pastaj del dielli i cili lëshon rreze aq të forta sa njerëzit kërkojnë hije dhe fshihen prej tij por prap ai nuk ndalet. Kështu kalojnë ditët kalendarike ku pemët ndërrojnë gjethe dhe zogjtë vendet e tyre dhe dielli e era bëhen dëshmitarë i mijëra historive ku historia e dikujt nuk krijon nuk krijon nje tjetër ,ajo është unike.
Prandaj jemi vetëm ne të dyja që bejmë historinë tonë, një histori që do të mbetet dëshmi. Nëse do të më duhet të di kush je ti vetja ime, do të mbyll sytë dhe ëndrrat le të dalin dukë u shoqëruar me notat e tingujve te erës dhe kërcejnë nën dritën e diellit. Ndoshta Pikëza e ujit u tha dhe iku pas shoqeve të veta po unë reflektin e vetes e kam në nuancat e syve te shpirtit sepse zëri i tij gjithmonë më zgjon për të të mos humbur kurrë.
Jeta nuk është lineare. Rrugëtimi ynë do të jetë përplot udhëkryqe, probleme, prerje, ndërprerje, pengesa dhe shpesh do të ketë rrugë të hapura, do të ketë mendime ,sprova, kufinj të pakalueshëm dhe forcë të fshehur thellë. Do të ketë kohë që nuk do të dimë se ku ndodhemi , mirëpo ne do te jemi bashke per ti shtuar botes një rruge ëe re dhe të shndrithsme. Ne te jemi gati.

Vepra te ngjashme
Autori: Fejzë Demiri · Lloji: Ese filozofike · Tema: Ese filozofike
Porosia e babait Kur kthehem pas, në hapat e padukshëm të kujtimeve, më kujtohet dita e parë kur erdhe në këtë botë. Si fëmijë i njomë që ishe, dalëngadalë duke u rritur fillove t’i bësh hapat e parë të jetës. Vogëlushi im, qaje me ...
Autori: Klea Kasa · Lloji: Ese filozofike · Tema: Reflektim mbi veten time.
Dialog me sytë e shpirtit. E ulur në një stol të vogël e të vjetër pranë një trotuari nga i cili mund të shikosh qartë cdo hap të shpejtë që bëhet nën jetën monotone.Pranë meje është një lis i madh dhe një ndërtesë ...
Autori: G.Alla · Lloji: Ese filozofike · Tema: emocionet njerzore
cfare esht qenia njerzore ne vtevete?Per Kete gje,ne cafrdo kuadri qe ta shohesh,asnje nuk ka nje pergjigje te mirfillt.Nje gje esht e sigut:mendja e tyre ka bere zbulime e shpikje te mahnitshme.Ajo punon per gjera te bukura dhe te mbrapshta njekohesisht...
Autori: Anna Cani · Lloji: Ese filozofike · Tema: Perendimi
Kur shikon perendimin e diellit te duket sikur je ne enderr. E pra,edhe me mua keshtu ndodh. Cdo fundjave ngjitem ne tarrace bashke me tim vella e shohim perendimin e diellit. E teksa perpiqem te shkruaj vargje shoh bukurite e natyres,perendimin e diellit...
Autori: Anna Çani · Lloji: Ese filozofike · Tema: Një udhëtim imagjinar në aparatin tretës
Më kujtohet eksperimenti që bëmë me miqtë e mi shkencëtarë. Provuam të shihnim se çfarë ndodhte me masën ushqimore ose ndryshe ushqimin në aparatin tretës së njeriut. Si fillim morëm një vullnetar. Ky vullnetar ishte një shkencëtar i cil...
Autori: N.Osmenaj · Lloji: Ese filozofike · Tema: Liria
Mos me ler te cmendem.Kam kaq shume gjera brenda sa po plas.Dua te qesh,dua te luaj...dua te marr fryme.Sa shume do doja qe dikush te therriste emrin tim e te me ftonte te humbisnim ne pafundesine e magjishme te jetes.Por thjesht un po cmendem!Jam kaq e i...
Autori: Luljeta Mahmuti · Lloji: Ese filozofike · Tema: Gjithmone e verteta mbizoteron!
Larguar kilometra larg pertej te zakonshmes,per tu perballur me nje realitet te deshiruar por te veshtire per ta bere pjese te rrugetimit tend.Milje larg ne hapesiren pa mbarim,arrij te shoh yje tek shndrisin cdo pjese te erret dhe ku gjithcka arrin te kt...
Autori: Xhoana Gjana · Lloji: Ese filozofike · Tema: Jo liria e njerzve por...liria e shpirtit.
Shpirti eshte dicka hyjnor,te cilin vec Zoti di ta kontrolloje,ta shtyje drejt dashurise,ta largoje nga urrejtja e ta beje te ndjeje edhe kontrastet e lumturise.Por,befas kur njeriu ndjen se realiteti eshte ndryshe.Njeriu ka lindur me pranga e do te vdese...
Autori: Halit Trakanaku · Lloji: Ese filozofike · Tema: Jeta
Shkrim i lire ….. Jeta ! Ne keto caste meditimi mora nje laps e hodha ne flete te bardhe ato qe me erdhen nder mend … JETA eshte thjesht nje fraksion kohe i shkurter , e shpejte , e pakapshme nga neuronet e njeriut dhe i vetmi avantazh eshte q...
Autori: silva leka · Lloji: Ese filozofike · Tema: Ta dinte njeriu qe do vdiste nuk do ta linte copen e mishit ne frigorifer
Lumturi ne kete bote nuk ka,ka vetem therrmija te saj-thote Tolstoi.Iemancipuar me gjerat e perditshme njeriu do te jete fitimtar vetem ne te pa e vrare mendjen per me tej.Idealizmi i tij arrin ne nje pike ku edhe vete ai nuk e kupton se ku ndodhet.Dhe v...
Autori: Anna Çani · Lloji: Ese filozofike · Tema: Unë në vend të Tokës
Eh,sa jam plakur!... Këta njerëzit më bënë të plakem para kohe,edhe pse jam akoma e re...Pse ma bënë këtë?S'e kuptoj...Hë...e pse tjetër? Për ambicjen,për pandërgjegjdhmërinë që kanë. Ja shikoji sesi lëvizin nëpër trupin tim. Sa herÃ...
Autori: festina · Lloji: Ese filozofike · Tema: ta drejtosh jeten me mencuri
Mbi qiejt pa kokë të indiferencës së kohës shkruaj me gërma të trëndafilta kohën e ekzistencës time aktuale 9.56 minuta po vete e 57. Fillimi i një revolucioni shpirtëror, mbase është rilindja, mbase fundi im, rrjedhja graduale e përditshmÃ...
Autori: klea · Lloji: Ese filozofike · Tema: uji si perberes kryesor ne trupat njerezore
cfar do te ishim ne pa uje ?? nje pyetje sa e ditur nga gjithkush aq edhe retorike .ndalo nje moment dhe mendo. a do te kishim valle nje jete pa praninen e ujit ? Lindim te mbuluar deri ne 90% me uje dhe shoqerohemi gjat gjithe jetes tone me te si nje p...
Autori: BAHE · Lloji: Ese filozofike · Tema: filozofi e jetes
Kapitulli 1 DESHIRA IME FAQE 1 Sdi nga te ja filloj kur cdo gje ne ke...




Komentet e fundit!



Shto komentin tend per vepren e mesiperme!

Last name
Emri:
Email:
Komenti:
Pyetje sigurie
Sa eshte shuma e ketyre dy numrave:
1 + 2 =


Copyright © 2011 - 2025 YourLiterary.com | Shqip | Mobile version. All Rights Reserved
Powered by YourLiterary.com