Data e postimit: 2014-01-12 07:15:52 Lexime: 35388

Jam duke udhetuar me imagjinaten time nje nje vend te ngjashem po krejt ndryshe vendit ku jetoj. Jam duke shkuar ne nje bote tjeter,aspak te ngjashme me planetin toke. Po shkoj me nje shpejtesi shume te madhe qe me fut friken, por imagjinata ime sme lejon te kem frike. Ajo eshte si nje mburoje mbrojtese e cila me mbron nga cdo gje qe mund te me frikesoje. E degjoj, po me peshperit ngadale ne vesh: - “Mos ki frike, po udhetojme ne kohe, ne nje kohe shume te vecante qe asnje njeri nuk mund ti rezistoje, as vete une qe jam imagjinata jote.” “Vetem prit, ki durim, jemi shume afer.”

Nuk shikoja dot asgje. Mendja ime ishte e bllokuar. Ishte vetem erresire e pafund. erresire qe te linte pa fryme. Frika po me ngacmonte perseri, por papritur u shfaq nje drite. U shfaq nje drite ne ate bote te re, ne ate planet qe ishte vetem brenda mendjes time. Drita me mbushi me fryme. Ajo bote jashtetokesore po me pelqente. Kishte shume drita te cilat ngjasonin me njera tjetren. Ndodheshin kudo, ne cdo vend. Nuk ishte nje planet si gjithe te tjeret. Koha atje nuk nxitonte. koha te priste ty. Koha priste cdo mendim tendin me kenaqesine me te madhe. Koha ishte si oksigjeni, thjesht nuk mund te jetoje pa te. Qielli ishte roze dhe me re ta argjendta qe fluturonin ne kohe. Ajri kishte aromen e mijerave embelsirave. Pemet ishin te veshura me fruta floriri dhe te shdritshme. Rruget nuk ishin thjesht rruge, por rruge te cilat te conin ne kohe te ndryshme. Atje mund te ndjeje paqen, atje nuk kishte zhurma, atje te shoqeronin vetem ndjenjat e kohes se lumtur. Njerezit, edhe pse smund ti quaj njerez sepse ishin qenie me fytyra engjellore te cilet kishin ndjenja te pastra qe skishin fund. Syte e tyre ishin te kristalte dhe mund te shikoje kohen brenda tyre, sigurisht vetem kohen e lumtur sepse atje nuk ekzistonte koha e trishtuar. Cdo gje ishte perfekte, cdo gje qe te rrethonte te mbushte me fryme dhe te bente te enderroje me sy hapur. Ajri qe te prekte lekuren te krijonte nje ndjesi teper terheqese, sepse te tregonte kohet me te bukura qe kishin kaluar dhe kohet akoma me te bukura qe do te vinin. Liqenet ishin si pasqyra te larta dhe te thella. Ne thellesine e ketyre liqeneve fshihej nje mister. por kete mister mund ta zbulonte cdo qenie qe shkonte atje. Mjaftonte vetem qe te hidhje syte mbi liqen dhe do te shikoje qarte fytyren tende, dhe me pas do te shikoje te ardhmen e cila koha kishte rezervuar per ty. Vetem koha qendiste te ardhmen tende, askush dhe asgje tjeter nuk mund ta bente. Koha, sepse ishte gjeja me e rendesishme qe asnjehere nuk do te shuhej, dhe qe gjithmone do te te priste. Do te te priste pa te kerkuar asnje arsye, asnje sqarim, asnje fjale. Do te te priste sepse koha atje mbizoteronte nga gjithcka tjeter. Dhe ti ndjeheshe e c’liruar, e gezuar dhe sikur ishe e uruar nga zoti.

Te gjithe qeniet ne ate bote aq perfekte ishin njelloj. Nuk kishte diferenca, nuk kishte kategori shtresas, nuk kishte ngjyra, nuk kishte perbuzje, nuk kishte ofendime. Te gjithe ishin te barabarte. Ishte si nje magji qe koha me inteligjencen e saj kishte krijuar. Koha bente cdo gje qe ti deshiroje. Fjala “Jo” nuk ekzistonte. Cdo enderr beheshe realitet. Jetoje ne nje menyre qe asnjehere nuk e kishe imagjinuar. Ne ate bote aq unike nuk kishte stres, merzitje dhe lote. Te gjitha keto koha i kishte zhdukur ne humnerat me te thella dhe me te erreta qe ekzistonin ne univers. Ato nuk do te vinin me kurre ne ate planet. Koha bente gjithcka per qeniet qe ekzistonin ne ate vend aq te mrekullueshem. Atje nuk mungonte asgje, te gjitha ishin ne vendet e tyre, dhe kur i kerkoje ato te vinin vete. Edhe yjet te degjonin kur kerkoje nje deshire dhe me xhentilesen e tyre binin vete nga qielli vetem per te shikuar te gjithe krijesat te gezuara dhe te lumtura. Edhe lumenjte edhe malet te degjonin dhe te jepnin keshilla. Edhe lulet te qetesonin me aromen e tyre. Edhe pemet te tregonin rruget qe ti doje te gjeje. Gjithcka qe te rrethonte ishte nje ndihme per te gjithe qeniet me fat qe jetonin ne ate planet kaq hyjnor. Nuk mund ta besoja. Cfare vendi ishte ai? Mos ndoshta ishte vete Parajsa? Ndoshta ishte me teper se kaq. Ishte nje vend perallor qe as fjalet nuk i gjen dot per ta pershkruar. Qetesia mbizoteronte ne te gjithe trupin tend dhe mendjen tende. Lumturia prekte cdo qelize tenden dhe gezimi te ndriconte syte dhe fytyren. Nuk e kuptoje se nga vinte e gjithe ajo qetesi dhe harmoni. Ishte e pamundur po mos te buzeqeshje. Buzeqeshje me cdo gje qe merrte fryme. Atje gjithcka merrte fryme. E gjithe natyra, I gjithe horizonti merrte fryme. Nata ishte magjike. Kishte yje te panumerueshem, te vegjel dhe te medhenj te cilet kercenin dhe luanin me henen madheshtore, ne menyre qe krijesat te flinin dhe te enderronin me ata derisa te dilte dielli ne mengjes. Dhe keshtu ndodhte nate pas nate. Dita dhe nata ishin magjike, dhe mezi prisje qe te vinin. Nuk ka fjale qe te vazhdoj ta pershkruaj me tej kete vend te pakrahasueshem...

Dhe mesa duket udhetimit imagjinar po i vjen fundi. Dritat po shuhen dale-ngadale dhe mendjen time po e mbulon erresira e pafund. Perseri kam frike, por imagjinata me thote, -“Mos ki me frike, udhetimi imagjinar ne kohe qe doja te te tregoja mbaroi me sukses.” Per sot kaq ishte aventura. Takohemi ne udhetimin tjeter ne kohe, qe jam e sigurt do te pelqeje akoma me shume.”

Vepra te ngjashme

“Per te dashuruar te tjeret duhet para... Autori: Ergita Shkoza · Lloji: Ese pershkruese · Tema: “Per te dashuruar te tjeret duhet para se gjithash te duash veteveten”. Të duash apo të të duan!? Te duash dhe të të duan eshte sikur te ndjesh diellin nga te dyja anet…Dashuria esht ajo ndjenje e çilter qe kush e provon kurre se harron..Te duash dike do te thote te duash e te respektosh te besosh e te xhelozosh. ...	Dashuria per gjyshen Autori: Elvira Behluli · Lloji: Ese pershkruese · Tema: sa te dua gjyshe Zemra ime ishte e plot,e bukur dhe e fort por papritmas nje pjes prej saj u zhduk dhe ra ne tok.Rash ne shtrat me shpres qe nesra do te shkoj te visitoj gjyshen time.Ne ate mengjes edhe dielli i kishte leshuar rrezet e tij por nje telefonat arriti dhe tha...
Ese per shpendet Autori: Albion Gashi · Lloji: Ese pershkruese · Tema: Ese per shpendet Shpendet jane krijesa me te bukura ne tok. Porpos kesaj shpendet jane puntoresepse me fije kashte ndertojn folet e tyre dhe i rritin zogjte e vegjel. Zogjt krijojn bukuri...	Udhetim Imagjinar ne Kohe 2 Autori: Dorina N. · Lloji: Ese pershkruese · Tema: Udhetim Imagjinar ne Kohe 2 Mbasdite vone dimri. Qielli gati ne te erresuar. Zhurma e eres degjohet ne dritaren e dhomes. Jam duke pire nje filxhan çaji te ngrohte dhe ne te njejten kohe po lexoj nje liber me aventura dhe fantazi te J.R.R. Tolkien. Me pelqen embelsia e Cajit te ngr...
Gjashte shoke ne aventure Autori: Tedi · Lloji: Ese pershkruese · Tema: Aventure Gjashte shoke ambicioze, te emocionuar qendrojne ne rreze te malit te Gramozit dhe ishin gati per nje aventure te madhe, gati per te kaluar male, fusha, kodra e lumenj. Une, Kozi, Klausi, vellai i tij Enio, Fabiola, Petri dhe drejtuesi j...	Gezuar 8 Marsin! Autori: Arta Lleshi · Lloji: Ese pershkruese · Tema: Nena Nene,ti je ajo qe gjendesh me mua ne gjithe kete rrugtim te jetes sime,je ajo e cila nuk me braktis kurre.Nene,sot vendosa qe te marr nje flete te bardhe dhe ta shkruaj me ate bojen e zeze, me fal per disa fjale qe jane lagur,por lotet nuk po me ndalojne....
Dashuria Autori: Alberina · Lloji: Ese pershkruese · Tema: Mesova Kam mësuar që dashuria lëndon atëherë kur ti nuk e pret. . .që gjërat e bukura nuk zgjasin. . .që të ëndërrosh është më mirë se të jetosh. . .që ka ëndrra të cilat nuk bëhen kurrë realitet. . .që një njeri sado i mirë që mund të ...	Bardhesia e qytetit Autori: Era · Lloji: Ese pershkruese · Tema: Qyteti im Mbi guret e argjendte te qytetit,hena po derdh shkelqimin e saj.Mbi ujin e qete te lumit yjet kane zbritur dhe jane ulur ne fundin e tij.Tomorri ka veshur pallton e rende e te bardhe. Pishat si vashezat e bukura te qytetit,ruajne elegancen duke u p...
Endrrat Autori: Denada · Lloji: Ese pershkruese · Tema: Endrrat e humbura Endrrat jane gjithcka ne femijet kemi. Por kur endrrat tona vidhen atehere gjithcka merr fund. Dikush mund te doje te jet rrecituese por kur asaj ia ze vendin dikush tjeter gjithcka merr fund. Dikush kengetar e aktor por ne nuk duhet te dorezohemi dhe per...	E paharruar... Autori: Tedi Totojani · Lloji: Ese pershkruese · Tema: Gjyshja E kam titulluar kete ese “E paharruar”, sepse ne te do te tregoj per nje person te tille. Ndoshta nuk e kam njohur shume, por edhe ato pak kohe qe e kam njohur kane vlejtur shume per mua. Çdokush ka nje person shume te dashur jashte familje...
jam krenar qe jam shqipetar Autori: olti muho · Lloji: Ese pershkruese · Tema: shqiperia shqiperia eshte vendi qe kam lindur ajo ka historira te shumta ajo eshte vend i vogel por me vlera te medha cdo i njohur shqipetar ka historine e vet disa te njohur ismail kadare ismail qemali luigj gurakuqi isa boletini argjirua skenderbeu etj	KORCA Autori: Ida · Lloji: Ese pershkruese · Tema: Fshati Dardhe Dardha eshte nje vend shume i bukur e cila ndodhet ne korce .Ajo ka nje bukuri shume te rradhe sepse ndodhet mes pyjeve ,madje edhe se ka ajrin te paster.Lulet ,gjelberimi ,ndertesat e larta e te bukura ,rruget e shtruar me kalldrem e gjallerojne edhe me ...
''8 marsi'' Autori: Erona Ala · Lloji: Ese pershkruese · Tema: dita e nenes Gjithqka filloi me ninullat qe na dergojn ne shpresat e endrrat per jeten qe vijon me pas.Nga nje dor aq delikate jemi perkundur sa e sa her qe te na zinte gjumi, sa melodin kemi degjuar nga zeri i nenes sa her e kemi zgjuar nga rehatia e nates qe ta degj...	shkolla ime Autori: agon elezi · Lloji: Ese pershkruese · Tema: shkolla ume shkolla ime e dashur kur te shoh ty me vjen baelldi dhe kur vi ne shkolle me vjen per te qare nga gezimi qe po ari te vije ne shkolle

Komentet e fundit!

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

Shto komentin tend per vepren e mesiperme!

Last name

Emri:

Email:

Komenti:

Pyetje sigurie

Sa eshte shuma e ketyre dy numrave: 1 + 2 =