Data e postimit: 2014-01-12 07:15:52 Lexime: 35321

Jam duke udhetuar me imagjinaten time nje nje vend te ngjashem po krejt ndryshe vendit ku jetoj. Jam duke shkuar ne nje bote tjeter,aspak te ngjashme me planetin toke. Po shkoj me nje shpejtesi shume te madhe qe me fut friken, por imagjinata ime sme lejon te kem frike. Ajo eshte si nje mburoje mbrojtese e cila me mbron nga cdo gje qe mund te me frikesoje. E degjoj, po me peshperit ngadale ne vesh: - “Mos ki frike, po udhetojme ne kohe, ne nje kohe shume te vecante qe asnje njeri nuk mund ti rezistoje, as vete une qe jam imagjinata jote.” “Vetem prit, ki durim, jemi shume afer.”

Nuk shikoja dot asgje. Mendja ime ishte e bllokuar. Ishte vetem erresire e pafund. erresire qe te linte pa fryme. Frika po me ngacmonte perseri, por papritur u shfaq nje drite. U shfaq nje drite ne ate bote te re, ne ate planet qe ishte vetem brenda mendjes time. Drita me mbushi me fryme. Ajo bote jashtetokesore po me pelqente. Kishte shume drita te cilat ngjasonin me njera tjetren. Ndodheshin kudo, ne cdo vend. Nuk ishte nje planet si gjithe te tjeret. Koha atje nuk nxitonte. koha te priste ty. Koha priste cdo mendim tendin me kenaqesine me te madhe. Koha ishte si oksigjeni, thjesht nuk mund te jetoje pa te. Qielli ishte roze dhe me re ta argjendta qe fluturonin ne kohe. Ajri kishte aromen e mijerave embelsirave. Pemet ishin te veshura me fruta floriri dhe te shdritshme. Rruget nuk ishin thjesht rruge, por rruge te cilat te conin ne kohe te ndryshme. Atje mund te ndjeje paqen, atje nuk kishte zhurma, atje te shoqeronin vetem ndjenjat e kohes se lumtur. Njerezit, edhe pse smund ti quaj njerez sepse ishin qenie me fytyra engjellore te cilet kishin ndjenja te pastra qe skishin fund. Syte e tyre ishin te kristalte dhe mund te shikoje kohen brenda tyre, sigurisht vetem kohen e lumtur sepse atje nuk ekzistonte koha e trishtuar. Cdo gje ishte perfekte, cdo gje qe te rrethonte te mbushte me fryme dhe te bente te enderroje me sy hapur. Ajri qe te prekte lekuren te krijonte nje ndjesi teper terheqese, sepse te tregonte kohet me te bukura qe kishin kaluar dhe kohet akoma me te bukura qe do te vinin. Liqenet ishin si pasqyra te larta dhe te thella. Ne thellesine e ketyre liqeneve fshihej nje mister. por kete mister mund ta zbulonte cdo qenie qe shkonte atje. Mjaftonte vetem qe te hidhje syte mbi liqen dhe do te shikoje qarte fytyren tende, dhe me pas do te shikoje te ardhmen e cila koha kishte rezervuar per ty. Vetem koha qendiste te ardhmen tende, askush dhe asgje tjeter nuk mund ta bente. Koha, sepse ishte gjeja me e rendesishme qe asnjehere nuk do te shuhej, dhe qe gjithmone do te te priste. Do te te priste pa te kerkuar asnje arsye, asnje sqarim, asnje fjale. Do te te priste sepse koha atje mbizoteronte nga gjithcka tjeter. Dhe ti ndjeheshe e c’liruar, e gezuar dhe sikur ishe e uruar nga zoti.

Te gjithe qeniet ne ate bote aq perfekte ishin njelloj. Nuk kishte diferenca, nuk kishte kategori shtresas, nuk kishte ngjyra, nuk kishte perbuzje, nuk kishte ofendime. Te gjithe ishin te barabarte. Ishte si nje magji qe koha me inteligjencen e saj kishte krijuar. Koha bente cdo gje qe ti deshiroje. Fjala “Jo” nuk ekzistonte. Cdo enderr beheshe realitet. Jetoje ne nje menyre qe asnjehere nuk e kishe imagjinuar. Ne ate bote aq unike nuk kishte stres, merzitje dhe lote. Te gjitha keto koha i kishte zhdukur ne humnerat me te thella dhe me te erreta qe ekzistonin ne univers. Ato nuk do te vinin me kurre ne ate planet. Koha bente gjithcka per qeniet qe ekzistonin ne ate vend aq te mrekullueshem. Atje nuk mungonte asgje, te gjitha ishin ne vendet e tyre, dhe kur i kerkoje ato te vinin vete. Edhe yjet te degjonin kur kerkoje nje deshire dhe me xhentilesen e tyre binin vete nga qielli vetem per te shikuar te gjithe krijesat te gezuara dhe te lumtura. Edhe lumenjte edhe malet te degjonin dhe te jepnin keshilla. Edhe lulet te qetesonin me aromen e tyre. Edhe pemet te tregonin rruget qe ti doje te gjeje. Gjithcka qe te rrethonte ishte nje ndihme per te gjithe qeniet me fat qe jetonin ne ate planet kaq hyjnor. Nuk mund ta besoja. Cfare vendi ishte ai? Mos ndoshta ishte vete Parajsa? Ndoshta ishte me teper se kaq. Ishte nje vend perallor qe as fjalet nuk i gjen dot per ta pershkruar. Qetesia mbizoteronte ne te gjithe trupin tend dhe mendjen tende. Lumturia prekte cdo qelize tenden dhe gezimi te ndriconte syte dhe fytyren. Nuk e kuptoje se nga vinte e gjithe ajo qetesi dhe harmoni. Ishte e pamundur po mos te buzeqeshje. Buzeqeshje me cdo gje qe merrte fryme. Atje gjithcka merrte fryme. E gjithe natyra, I gjithe horizonti merrte fryme. Nata ishte magjike. Kishte yje te panumerueshem, te vegjel dhe te medhenj te cilet kercenin dhe luanin me henen madheshtore, ne menyre qe krijesat te flinin dhe te enderronin me ata derisa te dilte dielli ne mengjes. Dhe keshtu ndodhte nate pas nate. Dita dhe nata ishin magjike, dhe mezi prisje qe te vinin. Nuk ka fjale qe te vazhdoj ta pershkruaj me tej kete vend te pakrahasueshem...

Dhe mesa duket udhetimit imagjinar po i vjen fundi. Dritat po shuhen dale-ngadale dhe mendjen time po e mbulon erresira e pafund. Perseri kam frike, por imagjinata me thote, -“Mos ki me frike, udhetimi imagjinar ne kohe qe doja te te tregoja mbaroi me sukses.” Per sot kaq ishte aventura. Takohemi ne udhetimin tjeter ne kohe, qe jam e sigurt do te pelqeje akoma me shume.”

Vepra te ngjashme

28-29 nentori Autori: El.K · Lloji: Ese pershkruese · Tema: 28-29 nentori Gjendemi ne kete dite te madhe ku memedheu Jone u clirua.Kaluam shume vuajtje,brenga po ne fund ne fituam Fituam nga varesia e armikut e u beme te pavarur.Fituam nga mbeshtetja une sepse ne kurre nuk u ndame. Fituam nga guximi yne sepse syri yne kurre nu...	Ne Amsterdam Autori: Maria · Lloji: Ese pershkruese · Tema: Udhetimi im ne Amsterdam. Zilja e alarmit ra. U zgjova me pertese dhe e fika. Pas disa sekondash hapa syte dhe sapo pashe valixhen e mbyllur, energjia me pushtoi te gjithen. Zbrita duke rreshkitur shkallet dhe pashe mamin, babin, motrat teksa conin valixhet ne taxi. Vrapova lart d...
Shtëpia ime e ëndrrave Autori: Kevin Çika · Lloji: Ese pershkruese · Tema: Shtëpia e ëndrrave të mia Aty,në një fshat të vogël bregdetar,që laget nga Oqeani Paqësor,dhe që vendasit e thërrasin Zihuatenejo,ndodhet shtëpia ime e ëndrrave.Porsa hap derën e kësaj shtëpie të stërmadhe,që duket sikur nuk ka fund,do ndeshesh me një korridor t...	Një vend aq i afërt nga një fëmijër... Autori: Julijana Nika · Lloji: Ese pershkruese · Tema: Fëmijëria Ditet po pasojne njera tjetren.Ashtu sic koha ndryshon dita-dites ashtu po ndryshoj dhe une.Po rritem. Po hyj dhe une tek bota djallezore e te rriturve.Po hyj ne ate boten qe dikur e dashuroja por sot...? Ehh ta dini se c'mendoj sot ! Do te doja te ekzist...
Librat Autori: Brikena · Lloji: Ese pershkruese · Tema: Librat Libri eshte nje thesar, qe te jep di momente arratisjeje ashtu dhe momente komforti. Libri eshte nje det me dije . Dija eshte fuqi,atehere dhe libri eshte fuqi . Librat jane nje univers me yje qe nuk te del nje jete per ti lexuar te gjithe. Ato jane gjeja...	agimi Autori: mirlind hasangjekaj · Lloji: Ese pershkruese · Tema: per agimin e bardh qe delne mengjes agimi i bardh delne mengjes me re te medha Me re te bukura dhe ngjyre te hirit pastaj del dielli dhe me rreze te forta
ligji dhe ne Autori: gilda ruci · Lloji: Ese pershkruese · Tema: ligji dhe ne Mendimet e mia shkuan larg...NUK po gjeja dot rinisjen e tyre..U mundova ... POR me kot ...po e nis me komunitetin ku une jetoj. Jetoj ne nje komunitet qe gjerat ne pergjithesi shkojne mire,packase ka edhe momente ose ngjarje qe prishin rrjedhen e qete ...	Ajo eshte mamaja ime... Autori: XHENI · Lloji: Ese pershkruese · Tema: NENE AJO ESHTE MAMAJA IME! Tashme jam e rritur. Nuk mund te them se jam femije. Erdha deri ketu ku jam. Nuk isha vetem gjate rruges. Isha me ikonen time. Isha me ate qe me beri ajo qe jam sot. Ajo eshte mamaja ime. Jeta ime eshte e varur nga ajo. S’mund te...
....Perditshmeria' Autori: Anita · Lloji: Ese pershkruese · Tema: Dashuria Pash shum njerez qe gabuan,  por,  nuk pash nga ata qe u penduan dhe qe kerkuan falje? Nuk pash nga ata qe vrapuan dreit dikujt e than 'me fal,  do jap jeten time te me falesh keto gabime' ! Pse ska nga ata qe falin,  dashurojn,  apo edhe nga ata q...	Ja cfar eshte jeta... Autori: Iris Kapo · Lloji: Ese pershkruese · Tema: Ja cfar eshte jeta... Ka momente ku une ndihem vertet si tetori. Momente ku rrembyeshem kalojne oret...ecen... shkel gjethet e rena ... largohesh neper endrra ... valevitesh tek notat muzikore ... shkruan pa fund ( shpesh here dhe pa sens) dhe ecen pa destinacion. Momente ku ...
pranvera Autori: sara · Lloji: Ese pershkruese · Tema: natyra Natyra eshte si nje burim jete.Sa here qe kemi nevoje per dicka ndryshe,per qetesi shpirterore i drejtohemi asaj.Ajo eshte nje objekt frymezimi edhe per poetet me te ndjeshem te cilet frymezohen nga feshferimat e gjetheve cicerimat e zogjve te vegjel kthj...	Durresi Autori: Besarta Elezi · Lloji: Ese pershkruese · Tema: Zbuloni suprizat tone. Durresi,nje nder mrekullite e bukurise shqiptare, ka se cfare t`u ofroje vizitoreve. Shtirja buze detit Adriaktik dhe Jon malet fushat dhe lulet formojne panoramen qe do te shoqeroje pushimet tuaja. Harmonia shpirti i ngrohte i banoreve mikpritja dhe kena...
fshati im Autori: YLLKA ALIU · Lloji: Ese pershkruese · Tema: bukurit e fshatit tim FSHATI IM fshti im eshte nje fshat shume i bukur.Ai ka nje ambient freskues,ky eshte nje fshat ku te njerzit jan shum punetor ata mbjellin ;patate,domate,tranguj,karrota,speca,lakra etj.... Kurse femijet e ketij fshati mesojn sh...	Shoqeria e Vertete Autori: Arbjona Doçi · Lloji: Ese pershkruese · Tema: Shoqeria Jane disa momente ne jete kur njeriu thjeshte ndihet vetem.Shikon perreth dhe kupton se shume prej atyre qe ti do nuk te duan,shume prej atyre qe respekton te ulin dhe ata qe mundohesh ti ndihmosh te shtypin,te bejne te ndihesh i padukshem.Eshte shume e v...

Komentet e fundit!

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

Shto komentin tend per vepren e mesiperme!

Last name

Emri:

Email:

Komenti:

Pyetje sigurie

Sa eshte shuma e ketyre dy numrave: 1 + 2 =