Data e postimit: 2014-01-12 07:15:52 Lexime: 35376

Jam duke udhetuar me imagjinaten time nje nje vend te ngjashem po krejt ndryshe vendit ku jetoj. Jam duke shkuar ne nje bote tjeter,aspak te ngjashme me planetin toke. Po shkoj me nje shpejtesi shume te madhe qe me fut friken, por imagjinata ime sme lejon te kem frike. Ajo eshte si nje mburoje mbrojtese e cila me mbron nga cdo gje qe mund te me frikesoje. E degjoj, po me peshperit ngadale ne vesh: - “Mos ki frike, po udhetojme ne kohe, ne nje kohe shume te vecante qe asnje njeri nuk mund ti rezistoje, as vete une qe jam imagjinata jote.” “Vetem prit, ki durim, jemi shume afer.”

Nuk shikoja dot asgje. Mendja ime ishte e bllokuar. Ishte vetem erresire e pafund. erresire qe te linte pa fryme. Frika po me ngacmonte perseri, por papritur u shfaq nje drite. U shfaq nje drite ne ate bote te re, ne ate planet qe ishte vetem brenda mendjes time. Drita me mbushi me fryme. Ajo bote jashtetokesore po me pelqente. Kishte shume drita te cilat ngjasonin me njera tjetren. Ndodheshin kudo, ne cdo vend. Nuk ishte nje planet si gjithe te tjeret. Koha atje nuk nxitonte. koha te priste ty. Koha priste cdo mendim tendin me kenaqesine me te madhe. Koha ishte si oksigjeni, thjesht nuk mund te jetoje pa te. Qielli ishte roze dhe me re ta argjendta qe fluturonin ne kohe. Ajri kishte aromen e mijerave embelsirave. Pemet ishin te veshura me fruta floriri dhe te shdritshme. Rruget nuk ishin thjesht rruge, por rruge te cilat te conin ne kohe te ndryshme. Atje mund te ndjeje paqen, atje nuk kishte zhurma, atje te shoqeronin vetem ndjenjat e kohes se lumtur. Njerezit, edhe pse smund ti quaj njerez sepse ishin qenie me fytyra engjellore te cilet kishin ndjenja te pastra qe skishin fund. Syte e tyre ishin te kristalte dhe mund te shikoje kohen brenda tyre, sigurisht vetem kohen e lumtur sepse atje nuk ekzistonte koha e trishtuar. Cdo gje ishte perfekte, cdo gje qe te rrethonte te mbushte me fryme dhe te bente te enderroje me sy hapur. Ajri qe te prekte lekuren te krijonte nje ndjesi teper terheqese, sepse te tregonte kohet me te bukura qe kishin kaluar dhe kohet akoma me te bukura qe do te vinin. Liqenet ishin si pasqyra te larta dhe te thella. Ne thellesine e ketyre liqeneve fshihej nje mister. por kete mister mund ta zbulonte cdo qenie qe shkonte atje. Mjaftonte vetem qe te hidhje syte mbi liqen dhe do te shikoje qarte fytyren tende, dhe me pas do te shikoje te ardhmen e cila koha kishte rezervuar per ty. Vetem koha qendiste te ardhmen tende, askush dhe asgje tjeter nuk mund ta bente. Koha, sepse ishte gjeja me e rendesishme qe asnjehere nuk do te shuhej, dhe qe gjithmone do te te priste. Do te te priste pa te kerkuar asnje arsye, asnje sqarim, asnje fjale. Do te te priste sepse koha atje mbizoteronte nga gjithcka tjeter. Dhe ti ndjeheshe e c’liruar, e gezuar dhe sikur ishe e uruar nga zoti.

Te gjithe qeniet ne ate bote aq perfekte ishin njelloj. Nuk kishte diferenca, nuk kishte kategori shtresas, nuk kishte ngjyra, nuk kishte perbuzje, nuk kishte ofendime. Te gjithe ishin te barabarte. Ishte si nje magji qe koha me inteligjencen e saj kishte krijuar. Koha bente cdo gje qe ti deshiroje. Fjala “Jo” nuk ekzistonte. Cdo enderr beheshe realitet. Jetoje ne nje menyre qe asnjehere nuk e kishe imagjinuar. Ne ate bote aq unike nuk kishte stres, merzitje dhe lote. Te gjitha keto koha i kishte zhdukur ne humnerat me te thella dhe me te erreta qe ekzistonin ne univers. Ato nuk do te vinin me kurre ne ate planet. Koha bente gjithcka per qeniet qe ekzistonin ne ate vend aq te mrekullueshem. Atje nuk mungonte asgje, te gjitha ishin ne vendet e tyre, dhe kur i kerkoje ato te vinin vete. Edhe yjet te degjonin kur kerkoje nje deshire dhe me xhentilesen e tyre binin vete nga qielli vetem per te shikuar te gjithe krijesat te gezuara dhe te lumtura. Edhe lumenjte edhe malet te degjonin dhe te jepnin keshilla. Edhe lulet te qetesonin me aromen e tyre. Edhe pemet te tregonin rruget qe ti doje te gjeje. Gjithcka qe te rrethonte ishte nje ndihme per te gjithe qeniet me fat qe jetonin ne ate planet kaq hyjnor. Nuk mund ta besoja. Cfare vendi ishte ai? Mos ndoshta ishte vete Parajsa? Ndoshta ishte me teper se kaq. Ishte nje vend perallor qe as fjalet nuk i gjen dot per ta pershkruar. Qetesia mbizoteronte ne te gjithe trupin tend dhe mendjen tende. Lumturia prekte cdo qelize tenden dhe gezimi te ndriconte syte dhe fytyren. Nuk e kuptoje se nga vinte e gjithe ajo qetesi dhe harmoni. Ishte e pamundur po mos te buzeqeshje. Buzeqeshje me cdo gje qe merrte fryme. Atje gjithcka merrte fryme. E gjithe natyra, I gjithe horizonti merrte fryme. Nata ishte magjike. Kishte yje te panumerueshem, te vegjel dhe te medhenj te cilet kercenin dhe luanin me henen madheshtore, ne menyre qe krijesat te flinin dhe te enderronin me ata derisa te dilte dielli ne mengjes. Dhe keshtu ndodhte nate pas nate. Dita dhe nata ishin magjike, dhe mezi prisje qe te vinin. Nuk ka fjale qe te vazhdoj ta pershkruaj me tej kete vend te pakrahasueshem...

Dhe mesa duket udhetimit imagjinar po i vjen fundi. Dritat po shuhen dale-ngadale dhe mendjen time po e mbulon erresira e pafund. Perseri kam frike, por imagjinata me thote, -“Mos ki me frike, udhetimi imagjinar ne kohe qe doja te te tregoja mbaroi me sukses.” Per sot kaq ishte aventura. Takohemi ne udhetimin tjeter ne kohe, qe jam e sigurt do te pelqeje akoma me shume.”

Vepra te ngjashme

Te dua nene Autori: Klara Noku · Lloji: Ese pershkruese · Tema: Nenes Tani qe shkruaj nje ndjenje e forte dashurie ngulet tentakulat e saj ne cdo rrahje te zemres time.E keni parasysh madheshtine e oqeanit ,oksigjenin e paster te natyres se virgjer,kupen e pafund qiellore apo lashtesine e shkrimeve ne arkivat miliarda vjeca...	Nêna Autori: Lindita Zema · Lloji: Ese pershkruese · Tema: Ese : Nêna Nênê , kjo fjalë e bukur e gdhendur thellê në zemrën time. Kur kujtoj dashurinê e nënës jeta merr tjetêr kuptim , përkëdheljet e saj tê ëmbla , fjala e ngrohtê rrjedh si lum nê venat e mia dhe atëherê zemra bëhet më e ndjeshme dhe fle...
Dashuria Autori: Alberina · Lloji: Ese pershkruese · Tema: Mesova Kam mësuar që dashuria lëndon atëherë kur ti nuk e pret. . .që gjërat e bukura nuk zgjasin. . .që të ëndërrosh është më mirë se të jetosh. . .që ka ëndrra të cilat nuk bëhen kurrë realitet. . .që një njeri sado i mirë që mund të ...	Nenes sime Autori: Esida Tufa · Lloji: Ese pershkruese · Tema: Nena ime Nënë, të detyrohem për gjithçka... Ti je e vetmja që ke duruar të qarën time në mes të natës dhe ke sakrifikuar orët e gjumit për tu kujdesur për mua. Ti me atë dashurinë tënde të ëmbël,më ke veshur, më ke zhveshur, më ke larë dhe ...
Lumturia Autori: Elvira Sadriju · Lloji: Ese pershkruese · Tema: lumturia I lumtur nuk eshte ai qe e ka me te miren e cdo gjeje por ai qe di te marr me te miren nga gjithecka qe i ndodh pergjate rruges se tij. Gjerat me te bukura duhet te luftosh per ti pasur e kur i ke duhet te luftosh per ti mbajtur. Behu aktor i jetes tend...	Ndjenja Autori: Çetina · Lloji: Ese pershkruese · Tema: Dashuria Le te themi se ndjeja akoma dicka , sikur skishte mbarur dhe donte te vazhdonte . Doja te vazhdoja por lendohesha me vriste cdo fjal dhe cdo gjest me te vertet nuk knaqesha me pak doja gjithnje e me shum ndonese ne kete rast se meritoja Por ndjeja per t...
Gjashte shoke ne aventure Autori: Tedi · Lloji: Ese pershkruese · Tema: Aventure Gjashte shoke ambicioze, te emocionuar qendrojne ne rreze te malit te Gramozit dhe ishin gati per nje aventure te madhe, gati per te kaluar male, fusha, kodra e lumenj. Une, Kozi, Klausi, vellai i tij Enio, Fabiola, Petri dhe drejtuesi j...	ese per shkollen Autori: Arbenita Gecaj · Lloji: Ese pershkruese · Tema: SHkolla Shkolla ime, vendi të cilin çdo ditë e vizitoj, dhe vendi i cili çdo gjë mua më mëson. Ajo është vendi më i mirë për mua, aroma që lëshon shkolla ështe ushqim i trurit tim, oborri i saj është si parajsa, muret e saj janë si shtëpia ime,...
Skenderbeu ne syte e mi Autori: Kliti Cabej · Lloji: Ese pershkruese · Tema: heroi kombetar Hero eshte njeriu qe kryen nje akt sublim , vetsakrifikues per nje te mire ne funksion te njerezimit. Dhe nese kombi yne e ka ndjere te natyrshme te lartesoje dike ne nivel heroik , padyshim ky njeri eshte Gjergj Kastriot Skenderbeu. Cdokush prej nesh ...	Kur dikush te trajton krq Autori: Korina Duka · Lloji: Ese pershkruese · Tema: Trajtimi i keq ndaj jush U ndjeve keq??? Nuk fole. Pse heshte? Pse u shmange? Pse u mbylle ne vetvete? Pse? Pse? Pse? Cjane keto padrejtesi me ne???Mos i mendo te gjitha. Mos ki frike nga askush. Mos u mbyll ne vetvete. Mos ik ne dhome te qash e vetmuar ose te vrasesh veten eshte...
E ardhmja qe dua Autori: Anonim · Lloji: Ese pershkruese · Tema: E ardhmja qe dua E ardhmja është ajo që më pret, ajo për të cilën unë po përgatitem. Është e vërtetë se secili nga ne, e ka në dorë të vet të ardhmen e tij. Është si ndërtimi i një pallati gjigant. Me të vërtetë që nëse e sheh në vija të trasha...	Pasioni im …me mrekullon Autori: Ni-gers kuksioni · Lloji: Ese pershkruese · Tema: Pasioni Ju ka dhene zysha e gjuhes detyre per te ber ese me teme vk per pasionin tuaj deri n pasdite Pz nuk di cfare me shkrujt po shnet bisha
70 vjetori i clirimit Autori: B · Lloji: Ese pershkruese · Tema: 70 vjetori i clirimit 70 Vjetori I Clirimit Sot eshte nje feste. Nje feste qe I bashkon te gjithe shqiptaret anembane ku jane. Sepse gjithe secili nga ne bashkepunoi per te fituar ate qe te gjithe e duan “Lirine”. Pra sot , Shqiperia feston 70 vjetorin e clirimit. Trim...	Football Autori: Futbollisti · Lloji: Ese pershkruese · Tema: Futbolli nuk eshte vetem 1 loj. Futbolli per mua nuk eshte vetem nje loj,per mua eshte nje dicka qe sdo e harroj kurr.Futbolli eshte nje loj qe me ka ber te lumtur,per te qar,te merzitur,te guximshem,te qeshur.Futbolli eshte ajo qe un stervitem cdo dite.NE cdo ndeshje futbolli mundohem ...

Komentet e fundit!

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

Shto komentin tend per vepren e mesiperme!

Last name

Emri:

Email:

Komenti:

Pyetje sigurie

Sa eshte shuma e ketyre dy numrave: 1 + 2 =