Data e postimit: 2014-01-12 07:15:52 Lexime: 35367

Jam duke udhetuar me imagjinaten time nje nje vend te ngjashem po krejt ndryshe vendit ku jetoj. Jam duke shkuar ne nje bote tjeter,aspak te ngjashme me planetin toke. Po shkoj me nje shpejtesi shume te madhe qe me fut friken, por imagjinata ime sme lejon te kem frike. Ajo eshte si nje mburoje mbrojtese e cila me mbron nga cdo gje qe mund te me frikesoje. E degjoj, po me peshperit ngadale ne vesh: - “Mos ki frike, po udhetojme ne kohe, ne nje kohe shume te vecante qe asnje njeri nuk mund ti rezistoje, as vete une qe jam imagjinata jote.” “Vetem prit, ki durim, jemi shume afer.”

Nuk shikoja dot asgje. Mendja ime ishte e bllokuar. Ishte vetem erresire e pafund. erresire qe te linte pa fryme. Frika po me ngacmonte perseri, por papritur u shfaq nje drite. U shfaq nje drite ne ate bote te re, ne ate planet qe ishte vetem brenda mendjes time. Drita me mbushi me fryme. Ajo bote jashtetokesore po me pelqente. Kishte shume drita te cilat ngjasonin me njera tjetren. Ndodheshin kudo, ne cdo vend. Nuk ishte nje planet si gjithe te tjeret. Koha atje nuk nxitonte. koha te priste ty. Koha priste cdo mendim tendin me kenaqesine me te madhe. Koha ishte si oksigjeni, thjesht nuk mund te jetoje pa te. Qielli ishte roze dhe me re ta argjendta qe fluturonin ne kohe. Ajri kishte aromen e mijerave embelsirave. Pemet ishin te veshura me fruta floriri dhe te shdritshme. Rruget nuk ishin thjesht rruge, por rruge te cilat te conin ne kohe te ndryshme. Atje mund te ndjeje paqen, atje nuk kishte zhurma, atje te shoqeronin vetem ndjenjat e kohes se lumtur. Njerezit, edhe pse smund ti quaj njerez sepse ishin qenie me fytyra engjellore te cilet kishin ndjenja te pastra qe skishin fund. Syte e tyre ishin te kristalte dhe mund te shikoje kohen brenda tyre, sigurisht vetem kohen e lumtur sepse atje nuk ekzistonte koha e trishtuar. Cdo gje ishte perfekte, cdo gje qe te rrethonte te mbushte me fryme dhe te bente te enderroje me sy hapur. Ajri qe te prekte lekuren te krijonte nje ndjesi teper terheqese, sepse te tregonte kohet me te bukura qe kishin kaluar dhe kohet akoma me te bukura qe do te vinin. Liqenet ishin si pasqyra te larta dhe te thella. Ne thellesine e ketyre liqeneve fshihej nje mister. por kete mister mund ta zbulonte cdo qenie qe shkonte atje. Mjaftonte vetem qe te hidhje syte mbi liqen dhe do te shikoje qarte fytyren tende, dhe me pas do te shikoje te ardhmen e cila koha kishte rezervuar per ty. Vetem koha qendiste te ardhmen tende, askush dhe asgje tjeter nuk mund ta bente. Koha, sepse ishte gjeja me e rendesishme qe asnjehere nuk do te shuhej, dhe qe gjithmone do te te priste. Do te te priste pa te kerkuar asnje arsye, asnje sqarim, asnje fjale. Do te te priste sepse koha atje mbizoteronte nga gjithcka tjeter. Dhe ti ndjeheshe e c’liruar, e gezuar dhe sikur ishe e uruar nga zoti.

Te gjithe qeniet ne ate bote aq perfekte ishin njelloj. Nuk kishte diferenca, nuk kishte kategori shtresas, nuk kishte ngjyra, nuk kishte perbuzje, nuk kishte ofendime. Te gjithe ishin te barabarte. Ishte si nje magji qe koha me inteligjencen e saj kishte krijuar. Koha bente cdo gje qe ti deshiroje. Fjala “Jo” nuk ekzistonte. Cdo enderr beheshe realitet. Jetoje ne nje menyre qe asnjehere nuk e kishe imagjinuar. Ne ate bote aq unike nuk kishte stres, merzitje dhe lote. Te gjitha keto koha i kishte zhdukur ne humnerat me te thella dhe me te erreta qe ekzistonin ne univers. Ato nuk do te vinin me kurre ne ate planet. Koha bente gjithcka per qeniet qe ekzistonin ne ate vend aq te mrekullueshem. Atje nuk mungonte asgje, te gjitha ishin ne vendet e tyre, dhe kur i kerkoje ato te vinin vete. Edhe yjet te degjonin kur kerkoje nje deshire dhe me xhentilesen e tyre binin vete nga qielli vetem per te shikuar te gjithe krijesat te gezuara dhe te lumtura. Edhe lumenjte edhe malet te degjonin dhe te jepnin keshilla. Edhe lulet te qetesonin me aromen e tyre. Edhe pemet te tregonin rruget qe ti doje te gjeje. Gjithcka qe te rrethonte ishte nje ndihme per te gjithe qeniet me fat qe jetonin ne ate planet kaq hyjnor. Nuk mund ta besoja. Cfare vendi ishte ai? Mos ndoshta ishte vete Parajsa? Ndoshta ishte me teper se kaq. Ishte nje vend perallor qe as fjalet nuk i gjen dot per ta pershkruar. Qetesia mbizoteronte ne te gjithe trupin tend dhe mendjen tende. Lumturia prekte cdo qelize tenden dhe gezimi te ndriconte syte dhe fytyren. Nuk e kuptoje se nga vinte e gjithe ajo qetesi dhe harmoni. Ishte e pamundur po mos te buzeqeshje. Buzeqeshje me cdo gje qe merrte fryme. Atje gjithcka merrte fryme. E gjithe natyra, I gjithe horizonti merrte fryme. Nata ishte magjike. Kishte yje te panumerueshem, te vegjel dhe te medhenj te cilet kercenin dhe luanin me henen madheshtore, ne menyre qe krijesat te flinin dhe te enderronin me ata derisa te dilte dielli ne mengjes. Dhe keshtu ndodhte nate pas nate. Dita dhe nata ishin magjike, dhe mezi prisje qe te vinin. Nuk ka fjale qe te vazhdoj ta pershkruaj me tej kete vend te pakrahasueshem...

Dhe mesa duket udhetimit imagjinar po i vjen fundi. Dritat po shuhen dale-ngadale dhe mendjen time po e mbulon erresira e pafund. Perseri kam frike, por imagjinata me thote, -“Mos ki me frike, udhetimi imagjinar ne kohe qe doja te te tregoja mbaroi me sukses.” Per sot kaq ishte aventura. Takohemi ne udhetimin tjeter ne kohe, qe jam e sigurt do te pelqeje akoma me shume.”

Vepra te ngjashme

Endra Autori: genti · Lloji: Ese pershkruese · Tema: Endraa ..Dhe ne ate cast mu shfaqe ti ...	ese pershruese Autori: ansi · Lloji: Ese pershkruese · Tema: njeriu im i preferuar cdo mengjes ngrihem dhe shikoj ate ne youtobe.cdo mengjes mendoj per te.syte e zinj qerpiket e gjate floket si mendafsh fytyra e saj engjellore te ben te dashrohesh me shume me te e ardhuroj.e dua pa mase.ajo esht engjelli i jetes time.nuk e kuptoj si mun...
Bukurite e diteve te dimrit Autori: Josef Rela · Lloji: Ese pershkruese · Tema: Bukuritë gjatë stinëve të dimrit Erdhi dimri e iku vera.Ikën cicërimat e zogjëve,ikën vallet e fluturave e të bletëve,iku edhe ajo ngjyrë e blertë e erdhi një ngjyrë e re,erdhi ngjyra e bardhë.Edhe pse tani nuk është më ngrohtëse stinët e tjera,fëmijët nuk e humbën buz...	Ese Informative Autori: Joana Prifti · Lloji: Ese pershkruese · Tema: komunikimi virtual Apolonia është qyteti antik në Shqipëri ndër më të mëdhenjtë në pellgun e Adriatikut dhe më i përmenduri ndër 30 qytetet e tjera, me të njëjtin emër, të kohës antike.Hulumtimet e para për Apoloninë i kemi nga studiues dhe shtegtarë t�...
Korca ,dje dhe sot Autori: Kristina Kocibelli · Lloji: Ese pershkruese · Tema: Korca ,dje dhe sot E...	kush eshte me i lumturi nder te lumturit Autori: nuk ta them · Lloji: Ese pershkruese · Tema: kush eshte me i lumturi nder te lumturit Jo rralle here ne vetes i bejme nje pyetje ’Kush eshte me i lumturi ?’ Nje shkrimtar ka thene me i lumturi nder te lumturit eshte ai qe mund t’i beje te tjeret te lumtur.Kjo shprehje eshte shume e vertete sepse ne kete bote nuk jemi vetem ne por jan...
Fshati im Autori: klasa jemm · Lloji: Ese pershkruese · Tema: Fshati im >>>>>> zogjt po na zgjojn hajde qohuni po thojn Se pranvera erdh lule duhet me mbledh oh sa te dua ty o fshti im si ty s ka askund ty te duam shum e shum	Shkolla Autori: Idea Guda · Lloji: Ese pershkruese · Tema: Shkolla Shkolla Shkolla nje vater diturie e mbushur plot xhevahir Kur shkojme ne shkolle na vije mire qe do mesojme gjera te reja mesuesja jone e dashur na jep detyra na shpjegon detyra dhe jep mesimin sipas orarit Me një Shtator eshte dita jone e shume pritu...
Durresi Autori: Besarta Elezi · Lloji: Ese pershkruese · Tema: Zbuloni suprizat tone. Durresi,nje nder mrekullite e bukurise shqiptare, ka se cfare t`u ofroje vizitoreve. Shtirja buze detit Adriaktik dhe Jon malet fushat dhe lulet formojne panoramen qe do te shoqeroje pushimet tuaja. Harmonia shpirti i ngrohte i banoreve mikpritja dhe kena...	vetmia Autori: honest · Lloji: Ese pershkruese · Tema: vetmia Bardh e zi ! pa drite , pa ajer , pa fryme !!! < dicka me mungon po me mungon dhe ndjehem shume bosh dhoma e zbrazet ashtu si dhe un , shpirti bosh dhe i venitur me nje shpirt t zbrazur , me barkun bosh dhe me syte e nxire shiu bie me terbim mbi ...
A JU KA NDODHUR Autori: fitore berisha · Lloji: Ese pershkruese · Tema: shoqeria Shoqeria ,miqet nuk jan thjesht një ngrup njerzish, me të cilët thjesht kalon koh me ta dhe bën muhabet.Miqët e zemres jan njerzit me të cilet gjen harmonin ,përkrahjen tek ta por jo vëtëm kaq me ta i arrin bashk sukseset, gabimet,budallalla...	Une dhe televizioni Autori: Artiola pg · Lloji: Ese pershkruese · Tema: Une dhe televizioni Jetojme ne shekullin XXI dhe zhvillimi teknologjik bere bume te medha duke shpikur telefona,kompjutera e televizore te dimensioneve e programeve te ndryshem.Si te gjithe moshataret e mi,edhe une jam futur brenda kesaj bote zhvillimi,ku per prinderit tane ...
shoku im Autori: Gindi · Lloji: Ese pershkruese · Tema: duhet te pershkruajm shokun e ngushte Shoku im i ngushte quhet Andri.Ai ka sy bojeqielli dhe floke te verdhe,eshte i gjate dhe pak i shendoshe.Andri eshte djale shume inteligjent,lexon shume libra.Atij i pelqen te degjoje muzike, dhe te luaj ne internet.Andri me ndihmon shpesh te zgjidh ushtr...	A keni frike nga vetmia? Autori: Anonimous · Lloji: Ese pershkruese · Tema: Vetmia Vetmi.Qetesi.Shpesh me pelqen te rri vetem.Te shijoj qetesine dhe erresiren.Shpesh ndjehem mire dhe arsyetoj ne keto rrethana.Por kjo qetesi,kjo vetmi me mbeshjell me frike.Me ben te mendoj gjera te paqena,me fut ne nje bote ku shof c'ka nuk mund te shof....

Komentet e fundit!

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

Shto komentin tend per vepren e mesiperme!

Last name

Emri:

Email:

Komenti:

Pyetje sigurie

Sa eshte shuma e ketyre dy numrave: 1 + 2 =