Data e postimit: 2014-01-12 07:15:52 Lexime: 35332

Jam duke udhetuar me imagjinaten time nje nje vend te ngjashem po krejt ndryshe vendit ku jetoj. Jam duke shkuar ne nje bote tjeter,aspak te ngjashme me planetin toke. Po shkoj me nje shpejtesi shume te madhe qe me fut friken, por imagjinata ime sme lejon te kem frike. Ajo eshte si nje mburoje mbrojtese e cila me mbron nga cdo gje qe mund te me frikesoje. E degjoj, po me peshperit ngadale ne vesh: - “Mos ki frike, po udhetojme ne kohe, ne nje kohe shume te vecante qe asnje njeri nuk mund ti rezistoje, as vete une qe jam imagjinata jote.” “Vetem prit, ki durim, jemi shume afer.”

Nuk shikoja dot asgje. Mendja ime ishte e bllokuar. Ishte vetem erresire e pafund. erresire qe te linte pa fryme. Frika po me ngacmonte perseri, por papritur u shfaq nje drite. U shfaq nje drite ne ate bote te re, ne ate planet qe ishte vetem brenda mendjes time. Drita me mbushi me fryme. Ajo bote jashtetokesore po me pelqente. Kishte shume drita te cilat ngjasonin me njera tjetren. Ndodheshin kudo, ne cdo vend. Nuk ishte nje planet si gjithe te tjeret. Koha atje nuk nxitonte. koha te priste ty. Koha priste cdo mendim tendin me kenaqesine me te madhe. Koha ishte si oksigjeni, thjesht nuk mund te jetoje pa te. Qielli ishte roze dhe me re ta argjendta qe fluturonin ne kohe. Ajri kishte aromen e mijerave embelsirave. Pemet ishin te veshura me fruta floriri dhe te shdritshme. Rruget nuk ishin thjesht rruge, por rruge te cilat te conin ne kohe te ndryshme. Atje mund te ndjeje paqen, atje nuk kishte zhurma, atje te shoqeronin vetem ndjenjat e kohes se lumtur. Njerezit, edhe pse smund ti quaj njerez sepse ishin qenie me fytyra engjellore te cilet kishin ndjenja te pastra qe skishin fund. Syte e tyre ishin te kristalte dhe mund te shikoje kohen brenda tyre, sigurisht vetem kohen e lumtur sepse atje nuk ekzistonte koha e trishtuar. Cdo gje ishte perfekte, cdo gje qe te rrethonte te mbushte me fryme dhe te bente te enderroje me sy hapur. Ajri qe te prekte lekuren te krijonte nje ndjesi teper terheqese, sepse te tregonte kohet me te bukura qe kishin kaluar dhe kohet akoma me te bukura qe do te vinin. Liqenet ishin si pasqyra te larta dhe te thella. Ne thellesine e ketyre liqeneve fshihej nje mister. por kete mister mund ta zbulonte cdo qenie qe shkonte atje. Mjaftonte vetem qe te hidhje syte mbi liqen dhe do te shikoje qarte fytyren tende, dhe me pas do te shikoje te ardhmen e cila koha kishte rezervuar per ty. Vetem koha qendiste te ardhmen tende, askush dhe asgje tjeter nuk mund ta bente. Koha, sepse ishte gjeja me e rendesishme qe asnjehere nuk do te shuhej, dhe qe gjithmone do te te priste. Do te te priste pa te kerkuar asnje arsye, asnje sqarim, asnje fjale. Do te te priste sepse koha atje mbizoteronte nga gjithcka tjeter. Dhe ti ndjeheshe e c’liruar, e gezuar dhe sikur ishe e uruar nga zoti.

Te gjithe qeniet ne ate bote aq perfekte ishin njelloj. Nuk kishte diferenca, nuk kishte kategori shtresas, nuk kishte ngjyra, nuk kishte perbuzje, nuk kishte ofendime. Te gjithe ishin te barabarte. Ishte si nje magji qe koha me inteligjencen e saj kishte krijuar. Koha bente cdo gje qe ti deshiroje. Fjala “Jo” nuk ekzistonte. Cdo enderr beheshe realitet. Jetoje ne nje menyre qe asnjehere nuk e kishe imagjinuar. Ne ate bote aq unike nuk kishte stres, merzitje dhe lote. Te gjitha keto koha i kishte zhdukur ne humnerat me te thella dhe me te erreta qe ekzistonin ne univers. Ato nuk do te vinin me kurre ne ate planet. Koha bente gjithcka per qeniet qe ekzistonin ne ate vend aq te mrekullueshem. Atje nuk mungonte asgje, te gjitha ishin ne vendet e tyre, dhe kur i kerkoje ato te vinin vete. Edhe yjet te degjonin kur kerkoje nje deshire dhe me xhentilesen e tyre binin vete nga qielli vetem per te shikuar te gjithe krijesat te gezuara dhe te lumtura. Edhe lumenjte edhe malet te degjonin dhe te jepnin keshilla. Edhe lulet te qetesonin me aromen e tyre. Edhe pemet te tregonin rruget qe ti doje te gjeje. Gjithcka qe te rrethonte ishte nje ndihme per te gjithe qeniet me fat qe jetonin ne ate planet kaq hyjnor. Nuk mund ta besoja. Cfare vendi ishte ai? Mos ndoshta ishte vete Parajsa? Ndoshta ishte me teper se kaq. Ishte nje vend perallor qe as fjalet nuk i gjen dot per ta pershkruar. Qetesia mbizoteronte ne te gjithe trupin tend dhe mendjen tende. Lumturia prekte cdo qelize tenden dhe gezimi te ndriconte syte dhe fytyren. Nuk e kuptoje se nga vinte e gjithe ajo qetesi dhe harmoni. Ishte e pamundur po mos te buzeqeshje. Buzeqeshje me cdo gje qe merrte fryme. Atje gjithcka merrte fryme. E gjithe natyra, I gjithe horizonti merrte fryme. Nata ishte magjike. Kishte yje te panumerueshem, te vegjel dhe te medhenj te cilet kercenin dhe luanin me henen madheshtore, ne menyre qe krijesat te flinin dhe te enderronin me ata derisa te dilte dielli ne mengjes. Dhe keshtu ndodhte nate pas nate. Dita dhe nata ishin magjike, dhe mezi prisje qe te vinin. Nuk ka fjale qe te vazhdoj ta pershkruaj me tej kete vend te pakrahasueshem...

Dhe mesa duket udhetimit imagjinar po i vjen fundi. Dritat po shuhen dale-ngadale dhe mendjen time po e mbulon erresira e pafund. Perseri kam frike, por imagjinata me thote, -“Mos ki me frike, udhetimi imagjinar ne kohe qe doja te te tregoja mbaroi me sukses.” Per sot kaq ishte aventura. Takohemi ne udhetimin tjeter ne kohe, qe jam e sigurt do te pelqeje akoma me shume.”

Vepra te ngjashme

Vendi imagjinar Autori: Melissa Baloshi · Lloji: Ese pershkruese · Tema: Vendi imagjinar Sot imagjinata me coi diku larg kesaj bote reale. Nuk mund te konceptoja ku kisha shkuar,kishte shume drite dhe ishte kaq shume harmoni. Kishte njerez e makina qe leviznin ngado per te kryer punet e tyre te perditshme. Ishte nje rremuje aq e bukur e jetdh...	nena ime Autori: natyra brovina · Lloji: Ese pershkruese · Tema: per nenen nenet time shum e dua sepse ajo me rriti mua Edha jet e dhe shpirt Per te me edukuar mua E mire eshte e buker eshte Ashtu si une e dua Pra ndaj o femije Nenen une e dua
Ndjenja Autori: Çetina · Lloji: Ese pershkruese · Tema: Dashuria Le te themi se ndjeja akoma dicka , sikur skishte mbarur dhe donte te vazhdonte . Doja te vazhdoja por lendohesha me vriste cdo fjal dhe cdo gjest me te vertet nuk knaqesha me pak doja gjithnje e me shum ndonese ne kete rast se meritoja Por ndjeja per t...	Te jetosh... Autori: Anduena Shabanaj · Lloji: Ese pershkruese · Tema: jeta Jeta..,eshte egzistenca e njeriut, shum njerez kan gjethqka qe duan, ndersa shum te tjerve ju mungon gjdo gje dhe nuk kan as nje deg te vetme per tu kapur e per te jetur. Mendoj qe kjo nuk esht e drejt kur shum njerz vuajn nga urija e ndresa te pasurit us...
fshati im Autori: YLLKA ALIU · Lloji: Ese pershkruese · Tema: bukurit e fshatit tim FSHATI IM fshti im eshte nje fshat shume i bukur.Ai ka nje ambient freskues,ky eshte nje fshat ku te njerzit jan shum punetor ata mbjellin ;patate,domate,tranguj,karrota,speca,lakra etj.... Kurse femijet e ketij fshati mesojn sh...	SALLONI I SHTEPISE TIME Autori: klea · Lloji: Ese pershkruese · Tema: pershkrimi i nje pjese te shtepise Shtepia ime ka tre dhoma,por,sot do te fokusohem tek salloni.Salloni eshte ambjenti im i preferuar.Eshte shume i madh.Ai eshte nje sallon modern dhe klasik njekohesisht.Ne te ndodhen nje divan dysh,nje tresh,nje kolltuk.Jane ngjyre gri me te zeze dhe me t...
Deshira Autori: Kevin Dodaj · Lloji: Ese pershkruese · Tema: Deshira Te gjithe kemi deshira, nga me te ndryshmet. Qe kur fillojme te kuptojme nga kjo bote na lindin edhe deshirat, te cilat si femije kerkojme te na i realizojne. Kur isha ne kopesht dhe shikoja ndonje femije me nje loder qe se kisha, me lindte deshira qe ta ...	Mergimi shpirteror Autori: E.C · Lloji: Ese pershkruese · Tema: Ndikimi i largimit shpirteror ne boten e brendshme te personit Ese pershkruese “”Mergimi shpirteror” Mergimi ka qene dhe do te jete gjithmone nje dukuri mjaft e zakonshme ne boten njerezore, dukuri qe vjen si pasoje e deshires apo detyrimit per t’u larguar drejt nje vendi tjeter, ne dukje me i mire. Por cf...
dhuna ndaj femres Autori: jessie · Lloji: Ese pershkruese · Tema: "dhuna ndaj femres" sic e dime dhuna ndaj femres eshte masivisht e perhapur .por si ta ndalojme kete fenomen , dhe pse duhet ta bejme ? .dhe pse pikerisht ndaj krijeses me te mrekullueshme ne gjithesi ? . nese femra do te zhdukej , sdo te ekzistonte as bota. sepse eshte ajo ...	Nëna Autori: Arbnora Ceka · Lloji: Ese pershkruese · Tema: Nënat Nënë! Moj nënë e dashur! Po shkruaj për ty po të kthej borxhin,që më ke mbajtur nëntë muaj në bark,dhe dymbëdhjetë vite më ke rregulluar jetën,më ke pastruar,veshur e mësuar,gjithashtu edhe më ke ushyqer me aq mundësi që ke pasur! E ...
21 marsi Autori: Vesa Fejzullahu · Lloji: Ese pershkruese · Tema: 21 marsi Ahh,stina e pranveres me e bukura nder stinet e tjera,Stina e pranveres na sjell lule e gjelberimin e natyres... Nuk e nderroj stinen e pranveres, Dielli ngroh shpirtin e femijeve,buzeqeshje te femijeve cdo dite ne mesdite duke lozur e qetesuar shpirtrat ...	Nena Autori: Xhesilda Paja · Lloji: Ese pershkruese · Tema: Nena Nëna ! Vetëm fjala “NËNË” të mbush me një pozitivitet që nuk mund ta shpjegosh. Ka kaq shumë gjëra për të thënë, sa nuk di nga t’ia filloj, por dicka është e sigurtë , nuk ka fjalë që mund ta shprehë mirënjohjen që...
Pershkrim peizazhi Autori: Spiro Zoga · Lloji: Ese pershkruese · Tema: Pershkrimi i nje peizazhi Ndersa vazhdoja rrugen i qete para syve te mij u shfaq nje peizazh i mrekullueshem. Ne sfond dukeshin malet e thepisura, me majat e mprehta si te nje lapsi qe sapo kishte dale nga mprehesja.Hija e tyre e rende binte neper te gjithe luginen e poshte. Tek k...	Vjeshta Autori: Nina Mato · Lloji: Ese pershkruese · Tema: Vjeshta Erdhi vjehsta! Kjo stine madheshtore po troket e pak nga pak po misherohet me qytetin tone.Po shtron qilimin e saj te arte kudo...Sa hije qe i paska!Pemet me vello te arta po qendrojne si zonja hijerenda ne kete mbreteri bukurie.Gjethet vallezojne me puhi...

Komentet e fundit!

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

Shto komentin tend per vepren e mesiperme!

Last name

Emri:

Email:

Komenti:

Pyetje sigurie

Sa eshte shuma e ketyre dy numrave: 1 + 2 =