Data e postimit: 2014-01-12 07:15:52 Lexime: 35319

Jam duke udhetuar me imagjinaten time nje nje vend te ngjashem po krejt ndryshe vendit ku jetoj. Jam duke shkuar ne nje bote tjeter,aspak te ngjashme me planetin toke. Po shkoj me nje shpejtesi shume te madhe qe me fut friken, por imagjinata ime sme lejon te kem frike. Ajo eshte si nje mburoje mbrojtese e cila me mbron nga cdo gje qe mund te me frikesoje. E degjoj, po me peshperit ngadale ne vesh: - “Mos ki frike, po udhetojme ne kohe, ne nje kohe shume te vecante qe asnje njeri nuk mund ti rezistoje, as vete une qe jam imagjinata jote.” “Vetem prit, ki durim, jemi shume afer.”

Nuk shikoja dot asgje. Mendja ime ishte e bllokuar. Ishte vetem erresire e pafund. erresire qe te linte pa fryme. Frika po me ngacmonte perseri, por papritur u shfaq nje drite. U shfaq nje drite ne ate bote te re, ne ate planet qe ishte vetem brenda mendjes time. Drita me mbushi me fryme. Ajo bote jashtetokesore po me pelqente. Kishte shume drita te cilat ngjasonin me njera tjetren. Ndodheshin kudo, ne cdo vend. Nuk ishte nje planet si gjithe te tjeret. Koha atje nuk nxitonte. koha te priste ty. Koha priste cdo mendim tendin me kenaqesine me te madhe. Koha ishte si oksigjeni, thjesht nuk mund te jetoje pa te. Qielli ishte roze dhe me re ta argjendta qe fluturonin ne kohe. Ajri kishte aromen e mijerave embelsirave. Pemet ishin te veshura me fruta floriri dhe te shdritshme. Rruget nuk ishin thjesht rruge, por rruge te cilat te conin ne kohe te ndryshme. Atje mund te ndjeje paqen, atje nuk kishte zhurma, atje te shoqeronin vetem ndjenjat e kohes se lumtur. Njerezit, edhe pse smund ti quaj njerez sepse ishin qenie me fytyra engjellore te cilet kishin ndjenja te pastra qe skishin fund. Syte e tyre ishin te kristalte dhe mund te shikoje kohen brenda tyre, sigurisht vetem kohen e lumtur sepse atje nuk ekzistonte koha e trishtuar. Cdo gje ishte perfekte, cdo gje qe te rrethonte te mbushte me fryme dhe te bente te enderroje me sy hapur. Ajri qe te prekte lekuren te krijonte nje ndjesi teper terheqese, sepse te tregonte kohet me te bukura qe kishin kaluar dhe kohet akoma me te bukura qe do te vinin. Liqenet ishin si pasqyra te larta dhe te thella. Ne thellesine e ketyre liqeneve fshihej nje mister. por kete mister mund ta zbulonte cdo qenie qe shkonte atje. Mjaftonte vetem qe te hidhje syte mbi liqen dhe do te shikoje qarte fytyren tende, dhe me pas do te shikoje te ardhmen e cila koha kishte rezervuar per ty. Vetem koha qendiste te ardhmen tende, askush dhe asgje tjeter nuk mund ta bente. Koha, sepse ishte gjeja me e rendesishme qe asnjehere nuk do te shuhej, dhe qe gjithmone do te te priste. Do te te priste pa te kerkuar asnje arsye, asnje sqarim, asnje fjale. Do te te priste sepse koha atje mbizoteronte nga gjithcka tjeter. Dhe ti ndjeheshe e c’liruar, e gezuar dhe sikur ishe e uruar nga zoti.

Te gjithe qeniet ne ate bote aq perfekte ishin njelloj. Nuk kishte diferenca, nuk kishte kategori shtresas, nuk kishte ngjyra, nuk kishte perbuzje, nuk kishte ofendime. Te gjithe ishin te barabarte. Ishte si nje magji qe koha me inteligjencen e saj kishte krijuar. Koha bente cdo gje qe ti deshiroje. Fjala “Jo” nuk ekzistonte. Cdo enderr beheshe realitet. Jetoje ne nje menyre qe asnjehere nuk e kishe imagjinuar. Ne ate bote aq unike nuk kishte stres, merzitje dhe lote. Te gjitha keto koha i kishte zhdukur ne humnerat me te thella dhe me te erreta qe ekzistonin ne univers. Ato nuk do te vinin me kurre ne ate planet. Koha bente gjithcka per qeniet qe ekzistonin ne ate vend aq te mrekullueshem. Atje nuk mungonte asgje, te gjitha ishin ne vendet e tyre, dhe kur i kerkoje ato te vinin vete. Edhe yjet te degjonin kur kerkoje nje deshire dhe me xhentilesen e tyre binin vete nga qielli vetem per te shikuar te gjithe krijesat te gezuara dhe te lumtura. Edhe lumenjte edhe malet te degjonin dhe te jepnin keshilla. Edhe lulet te qetesonin me aromen e tyre. Edhe pemet te tregonin rruget qe ti doje te gjeje. Gjithcka qe te rrethonte ishte nje ndihme per te gjithe qeniet me fat qe jetonin ne ate planet kaq hyjnor. Nuk mund ta besoja. Cfare vendi ishte ai? Mos ndoshta ishte vete Parajsa? Ndoshta ishte me teper se kaq. Ishte nje vend perallor qe as fjalet nuk i gjen dot per ta pershkruar. Qetesia mbizoteronte ne te gjithe trupin tend dhe mendjen tende. Lumturia prekte cdo qelize tenden dhe gezimi te ndriconte syte dhe fytyren. Nuk e kuptoje se nga vinte e gjithe ajo qetesi dhe harmoni. Ishte e pamundur po mos te buzeqeshje. Buzeqeshje me cdo gje qe merrte fryme. Atje gjithcka merrte fryme. E gjithe natyra, I gjithe horizonti merrte fryme. Nata ishte magjike. Kishte yje te panumerueshem, te vegjel dhe te medhenj te cilet kercenin dhe luanin me henen madheshtore, ne menyre qe krijesat te flinin dhe te enderronin me ata derisa te dilte dielli ne mengjes. Dhe keshtu ndodhte nate pas nate. Dita dhe nata ishin magjike, dhe mezi prisje qe te vinin. Nuk ka fjale qe te vazhdoj ta pershkruaj me tej kete vend te pakrahasueshem...

Dhe mesa duket udhetimit imagjinar po i vjen fundi. Dritat po shuhen dale-ngadale dhe mendjen time po e mbulon erresira e pafund. Perseri kam frike, por imagjinata me thote, -“Mos ki me frike, udhetimi imagjinar ne kohe qe doja te te tregoja mbaroi me sukses.” Per sot kaq ishte aventura. Takohemi ne udhetimin tjeter ne kohe, qe jam e sigurt do te pelqeje akoma me shume.”

Vepra te ngjashme

tingulli i ziles se shkolles Autori: hax.xh_ · Lloji: Ese pershkruese · Tema: tingulli i ziles se shkolles ora po shenonte edhe pak 09 : 35 , po degjoj hapat e zyshes qe zbret per ti rene ziles, po e degjoj... dhe ja tani ora shenoi 09:35 tingulli i ziles po degjohet deri ne katin e tret ne klasen time , nxenesit vrapojne per te dale jashte , zhurma eshte e pa...	Qyteti i gabimeve te medha Autori: Iljas Pemaj · Lloji: Ese pershkruese · Tema: Ishulli Nje qytet i mbushur me njerez te çuditshem te cilet kur flisnin i mungonin disa gërma ose fjale dhe nuk i kuptoje. Kur erdha ne kete qytet mendoja qe ishte qyteti me i mire dhe me i pasur ne gjuhen e vet por kudo neper mure shikoja germa fytyre poshte o...
Siluete mendimesh Autori: Fationa Molla · Lloji: Ese pershkruese · Tema: Motivim Deti është i qetë sonte. Baticë. Hëna qëndron e drejtë mes hapësirave qe kane lene yjet. Në dritare, ndjej ëmbël është ajrin e natës! Filloni edhe ju te pushoni per disa caste ,largoni nga mendja mendimet negative, mos mendoni për mje...	Shoqeria Autori: Melisa · Lloji: Ese pershkruese · Tema: Vlera e shoqerise Shoqeria eshte po thuajse gjeja me e vlefshe Ajo te perkrah,ajo te tregon,a jo te do, pra ruaje shoqerin tende sepse ne disa raste te duhet shum e ne disa raste te vie te largohesh nga ajo shoqeri Por eshte nje gabim total Duaje shoqerine tende deri n...
endrra ime kur te rritem Autori: mira · Lloji: Ese pershkruese · Tema: endrra kur te rritem ENDRRA IME KUR TE RRITEM Per mua eshte shume e rendesishme kenga dhe kercimi sepse aty e ndjej veten me mire.Kete pasion e kam pasur qe kur isha me e vogel dhe kerceja e kendoja kudo ne shkolle,ne shtepi kudo ...	Jeta Autori: Greselda Baci · Lloji: Ese pershkruese · Tema: Jeta A e ke keni ven re , se shpesh e humbim sensin e kohes. Shpesh harrojme se sa e sa minuta ikin e treten pertej ne oqeanin e pafund te marramendjes, dhe harrojme se po harxhojme dite e dite te tera qe njerezit luten me shpirt ti kene e tju rikthehen. Dhe j...
Femijeria Autori: Xhesilda Paja · Lloji: Ese pershkruese · Tema: Femijeria Fëmijëria , shpirti im rebel . Fëmijëria është stacioni më i bukur në udhën sa të gjatë por dhe të shkurtër të jetës. Është pranvera e shpirtit, është përjetimi më njerëzor i kësaj bote , të cilën e kujto...	Vjeshta Naim Frasheri Autori: Naim Frasheri · Lloji: Ese pershkruese · Tema: Vjeshta Vjeshta Era qe frynte tani nuk ishte as ai flladi i lehte i pranveres,as ai veriu i veres;ajo ishte nje ere krejt tjeter. Ajo s'kishte as eren e endshme qe sillte ne fejet e hundes ne kohen e pranveres,as edhe freskine qe i jepte trupit ne vere. P...
Gjyshi im Autori: Edonis Buzhala · Lloji: Ese pershkruese · Tema: Gjysh,Dashuri Personi me zemren me te madhe ne kete bote,personi qe me degjonte sa here flisja kot,personi qe me tregonte perralla qe tme zinte gjumi,personi i vetem qe ngado qe shkonte sa here qe me shikonte kishte gjithmon nje tufe me lule per mua,personi qe me eduk...	dashuria Autori: H.V · Lloji: Ese pershkruese · Tema: ndjenja e dashuris - Pyetja e pare qe me lindi duke filluar kete ese:Ku ta marre motivimin? Mosha qe jam tani nuk me bind qe jam dashuruar ndonjeher.Per sa i takon pelqimeve,mendoj se qdo njeri i perjeton ato,dhe une deri tani i kam perjetuar.Por dashuria,eshte diqka me e...
Adoleshenca Autori: sara prendaj · Lloji: Ese pershkruese · Tema: Adoleshenca Adoleshenca është mosha me modifikime të gjithanshme në planin biologjik, psikologjik dhe shoqëror. Në këtë fazë ëndrrat marrin rrugë. Është moshë e dehjes pa pasur nevojë për pije, që e bën Platonin ta përcaktojë rininë si dehje shpi...	kalaja e krujes Autori: xhenada ada · Lloji: Ese pershkruese · Tema: ne brendesi te kalase se krujes kur hyra ne brendesi te kalase se krujes mu mblodhen ne brendesi shume emocione.ne e dime qe kalaja e krujes ka kaluar shume veshtiresi ne te kaluaren dhe kur e shikon ,te ngrihe ne mendje nje pyetje si ka mundesi qe pas kaq e kaq shume vitesh kjo kala e ...
Familja Autori: Alejna · Lloji: Ese pershkruese · Tema: Familja Nje gje qe vlen me shumë se gjithçka,një vend i ngjajshëm me parajsën,disa lule që ujiten permes dashuris sone,nje ndjenjë që smud ta përjetosh me këdo,një vend ku gabimet falen dhe lotët të kthehen në buzëqeshje njerz që të dojnë me vep...	Ese pranvera Autori: Viona Hasani · Lloji: Ese pershkruese · Tema: Pranvera Si qdo femij , edhe un e pelqej po te njejten stin pra pranveren.Sepse ne pranver lulet fillojn te qelin , bletet fillojn te bejn punen e tyre te vleshme , dallendyshet qe me par kishin shtegtuar ne vende te nxehta tani vin tek ne.Andj jam shum e lumtur q...

Komentet e fundit!

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

Shto komentin tend per vepren e mesiperme!

Last name

Emri:

Email:

Komenti:

Pyetje sigurie

Sa eshte shuma e ketyre dy numrave: 1 + 2 =