YourLiterary.com | Shqip | Mobile version | Vepra

Home Posto vepren tende

Abonohu Projekte

Ese Tekste Poezi Hartime Pershkrime Fabula Tregime Te tjera

Data e postimit: 2021-06-21 18:35:08
Lexime: 150

Dialog me sytë e shpirtit

Like 1

Dislike 0

Lloji: Ese filozofike
Tema: Reflektim mbi veten time.
Autori: Klea Kasa
Shkolla: Dhaskal Todri
Klasa: 12A
Qyteti: Elbasan
E-mail: kasaklea5@gmail.com

Dialog me sytë e shpirtit.
E ulur në një stol të vogël e të vjetër pranë një trotuari nga i cili mund të shikosh qartë cdo hap të shpejtë që bëhet nën jetën monotone.Pranë meje është një lis i madh dhe një ndërtesë e vjetër, me mure të cara dhe bojë të ngelur vënde vënde, duket sikur ata të dy ishin bërë shokë të njëri-tjetrit dhe shokë të viteve që dukeshin qartë ne rrathët e lisit dhe te krisurave në muret e ndërtesës. Dëgjoja tingujt e një kohe të zymtë dhe të një botë të vetmuar plot njerëz. Askush nuk me vuri re mua, ndoshta sepse unë kisha harruar se isha aty, isha ndarë në mijëra copa po asnjëra nuk më përkiste mua. Minutat më bënë të ngrihem e të eci, po ecja me kokë ulur duke u menduar por me mendime boshe dhe pa jetë, ku papritur sytë me zunë nje pikëz të vogel uji që dukej sikur kishe mbetur nga stuhia e një nate më parë. U afrova dhe sytë e mi panë reflektin e tyre. Ajo ishte e brishtë dhe e vogël por une hyra brenda saj dhe fillova të flasë…….
Nuancat e syve të mi nuk ishin thjesht ngjyra, e zeza nuk ishte aq e errët, e bardha nuk ishte aq e pastër dhe lotët nuk ishin thjesht ujë,midis tyre fshihej një botë tjetër që dukej vetëm kur sytë mbylleshin dhe shpirti fillonte të fliste…..
Ndjej që kam nevojë të fle,sepse është i vetmi moment kur unë krijoj botën time, është momenti kur më lejohet ti jap jetë ëndrrave që kanë zënë vend në një dhomëz të vogël në trurin tim dhe gjithmonë qëndrojnë pas derës duke pritur momentin. Këto ëndrra kanë frikë të dalin e të vijnë pranë meje sepse unë jetoj në një botë të frikshme nga ku vetëm ti mund te më nxjerresh. Endrrat e mia më bindin cdo ditë e më tepër që jam vetëm unë dhe ti.
Këto njerëz që ecin marrin oksigjen dhe ekzistojnë por shumë pak prej tyre marrin dashuri dhe jetojnë, prandaj edhe unë tani nuk kam asgje me vete por përsëri ne duar më rëndojnë minutat e cuara dëm duke u munduar të marr formën e enës ku nodhem sikur të isha ujë dhe harrova që nëse unë jam ujë atëherë le të marr fuqinë e detit dhe të pushtoj tokën. Ndonjëherë ndihem sikur jam brënda një prizmi prej xhami dhe shikoj cdo gjë por nuk mundem të flas dhe të lëviz,më mbetet vetëm të përshtatem. Ndonjëherë më duket sikur jam pupël dhe lëviz aty ku era më con dhe nuk kam fuqi të drejtoj rrugën time,sepse une kam kohë që nuk jam takuar me ty vetja ime.
Duket sikur jam e rrethuar me plot njerëz,me njerëz që herë pas herë bëhen unë sepse ato grabisin prej teje kur unë bëhem e verbër. Jam e rrethuar me njerëz që vrasin, me njerëz që shtypin, me njerëz që lypin të mbytur nga tymi i makinave luksoze, me njerëz të vdekur edhe pse të gjallë dhe me njerëz të etur për pushtet dhe kuptoj që rrathët e vërtetë të Dantes janë këtu por të gjithë jemi bërë palë me mëkatet tona. Pavarësisht se ata jane shume dhe do të jenë gjithmonë aty, ne na mbetet të mos braktisim njëra-tjetrën dhe njerëzit që na ndihmuan kur ishim të ndara.
Ne nuk na përcaktojnë ndjenjat tona prandaj nëse qajme nuk do të thotë që jemi të dobet, nëse lodhemi nuk do të thotë që jemi dorëzuar, nëse heshtim nuk do të thotë që nuk kami zë dhe nëse qeshim nuk do të thotë që jami te lumtur,por nëse une jam këtu dhe të vlerësoj ty atëherë une kam fituar.
……...Ah sa shumë kemi kaluar në të dyja,sa herë jemi ndarë,sa herë të kam urryer,sa herë kemi harruar që ekzistojmë dhe kemi harruar që lumi kurrë nuk pushon së rrjedhuri dhe toka e qielli nuk rrinë të ndara.
Jasht tani bën ftohtë dhe era pas shiut gjen krisjen më të vogël të një xhami dhe hyn në të,ajo dëgjon sa njerëzit e duan ngrohtësinë, sa e urrejnë të ftohtin por prap ajo vazhdon të fryjë. Pastaj del dielli i cili lëshon rreze aq të forta sa njerëzit kërkojnë hije dhe fshihen prej tij por prap ai nuk ndalet. Kështu kalojnë ditët kalendarike ku pemët ndërrojnë gjethe dhe zogjtë vendet e tyre dhe dielli e era bëhen dëshmitarë i mijëra historive ku historia e dikujt nuk krijon nuk krijon nje tjetër ,ajo është unike.
Prandaj jemi vetëm ne të dyja që bejmë historinë tonë, një histori që do të mbetet dëshmi. Nëse do të më duhet të di kush je ti vetja ime, do të mbyll sytë dhe ëndrrat le të dalin dukë u shoqëruar me notat e tingujve te erës dhe kërcejnë nën dritën e diellit. Ndoshta Pikëza e ujit u tha dhe iku pas shoqeve të veta po unë reflektin e vetes e kam në nuancat e syve te shpirtit sepse zëri i tij gjithmonë më zgjon për të të mos humbur kurrë.
Jeta nuk është lineare. Rrugëtimi ynë do të jetë përplot udhëkryqe, probleme, prerje, ndërprerje, pengesa dhe shpesh do të ketë rrugë të hapura, do të ketë mendime ,sprova, kufinj të pakalueshëm dhe forcë të fshehur thellë. Do të ketë kohë që nuk do të dimë se ku ndodhemi , mirëpo ne do te jemi bashke per ti shtuar botes një rruge ëe re dhe të shndrithsme. Ne te jemi gati.

Do qe te marresh mendimin qe kane shoket per ty?
Do qe te te shkruash mendimin qe ke per shoket?
Regjistrohu tani dhe tregohu i ndershem!

tbh.me

Vepra te ngjashme

Dialog me sytë e shpirtit Autori: Klea Kasa · Lloji: Ese filozofike · Tema: Reflektim mbi veten time. Dialog me sytë e shpirtit. E ulur në një stol të vogël e të vjetër pranë një trotuari nga i cili mund të shikosh qartë cdo hap të shpejtë që bëhet nën jetën monotone.Pranë meje është një lis i madh dhe një ndërtesë ...	Barazia Autori: Elidona Duraku · Lloji: Tregim · Tema: Jemi te ndryshem por te barabarte Le të shqyrtojmë personat. Qeniet njerëzore do të përshtaten përkufizimin tonë të njerëzve për tani, por do të kthehemi në këtë më vonë. Të gjithë personat janë të barabartë. Kjo duket e qartë për mua. Tani, unë jam i vetëdijshëm...
Shkruajmë bukur gjuhën shqipe Autori: Daris · Lloji: Ese argumentuese · Tema: Shkruajmë bukur gjuhën shqipe Në mëngjes kur zgjohem, dëgjoj nënën time që më thotë – Zgjohu zemër. Në rrugë kur dal e shkoj në shkollë më thonë shokët – Mirëmëngjesi. Sa herë dua të kem diçka, sa herë të tjerët më kërkojnë diçka gjithmonë në mënyrë...	E vërteta e kësaj jete! Autori: Nedreta Fetahi · Lloji: Ese filozofike · Tema: Jeta Të gjithë të vërtetat kuptohen,por e vërteta e jetës është një enigmë e vërtetë.Është fakt se së pari duhet ta kalosh erësirën për ta parë dritën,duhet ta provosh të hidhurën për ta kuptuar të ëmblën,duhet të lëndohesh për ta ...
Pengesat e jetës Autori: Endrina Hajdini · Lloji: Tekst shpjegues · Tema: Botë me probleme Mos , mos , mos . Mos bëj ashtu , mos bëj kështu ..!Sa keq apo jo ?! Nuk je i lirë të jetosh jetën që t'i e endërron ose të themi më mirë jetën që ti zgjedh për ta ëndërruar . Në jetë egzistojnë vetëm dy gjëra me dëmethënie të ...	metamorfoza Autori: ADELAJDA PRENGA · Lloji: Ese pershkruese · Tema: ndyshimi i koherave Metamorfoza! Në një ditë të bukur me diell dola shëtitje në zemër të metropolit tone. Kishte shumë , shumë lëvizje , njerëz të ndryshëm qe ndiqnin rrugë të kundërta me njëri-tjetrin.Sec dëgjoje disa zhurma makinash , bori të pafundme...
Dëshpërim Autori: Endrina Hajdini · Lloji: Hartim · Tema: Jeta ime , e jotja dhe e të tjerëve -^Kur të të bezdisë arroganca e dikujt duhet të pyesësh veten menjëherë : A është e mundur të mos egzistojnë nëpër botë njerëz arrogantë ? '' Nuk është e mundur , kështu që mos kërko të pamundurën ..! Koha është e kthjellët , ...	Shprehu Autori: Elmedina Deda · Lloji: Ese argumentuese · Tema: Shprehu E sot po e filloj me një shkrim të ri dhe shpresoj se do mund ta gjeni veten në këtë tekst. Mund të ju ket ndodhur ndonjëherë,të përballeni me ndonjë person e të thoni me vete: "unë jam zero në krahasim me atë?"E të mendoni se ai apo ajo...
"Edhe unë kam zemër" Autori: Xheni Miho · Lloji: Ese shpjeguese · Tema: Dashuri midis njerzve Vijmë në këtë botë te madhe si qenie shumë te vogla. Krejt të paditur, hedhim hapat ngadalë. Buzët fillojnë e flasin fjalët e para që zemra i krijon me dashuri. Shikojm qiellin plotë re duke i quajtur pambuk që rrin në ajër, kupën qiellor...	Unë ekzistoj përmes filozofisë e pari... Autori: Blenarda Dikolli · Lloji: Ese argumentuese · Tema: Unë ekzistoj përmes filozofisë e parimeve të mia për jetën Ti vlen për atë që je dhe jo për atë që provizorisht je i detyruar të bësh. Prandaj përball njerëzve dhe kohëve ti duhet të përcaktosh qartë idetë e tua dhe pozicionin tënd. Ezistojnë dy mënyra për të vlerësuar njerëzit dhe kohët, d...
Nena Autori: Xhesilda Paja · Lloji: Ese pershkruese · Tema: Nena Nëna ! Vetëm fjala “NËNË” të mbush me një pozitivitet që nuk mund ta shpjegosh. Ka kaq shumë gjëra për të thënë, sa nuk di nga t’ia filloj, por dicka është e sigurtë , nuk ka fjalë që mund ta shprehë mirënjohjen që...	leter vetes Autori: autorja X · Lloji: Leter · Tema: njohja dhe perballja me vetveten, kjo eshte nje nder letrat me te bukura qe kam lexuar dhe do doja qe dhe shume te tjere ta lexonin per fat te keq autorja nuk dihet kush este po kjo leter eshte mallengjyese leter zemres 15.1.2017 Haha, nuk kam menduar kurrë se një ditë do arrija të qeshja me veten . Më në fund dhe këtë e bëra, qënka e çuditshme por kuptohet keqardhje për veten mund të ndiej vetëm unë. Nuk e di si kanë shkuar gjërat por ...
Je ti Autori: Lauresa Selimi · Lloji: Ese argumentuese · Tema: E lirë J͟E͟ T͟I͟ E thjeshtë nganjëherë mendoj që vitet ende skanè kaluar, jemi prap ne tè njejtit persona, të njejtit njerëz që kemi qenë e që zakonisht po përpiqemi té jemi.. E sot mos e mbyll prap Ditarin tënd që zakonisht përpiqesh por n...	Përse Autori: Dolores Alla · Lloji: Rrefenja · Tema: Autizmi Unë jam një fëmijë me autizem. Jeta ime ka qenë e mbushur me situata të pakuptueshme dhe ndoshta edhe të çuditshme. Gjithmonë jam ndjerë ndryshe, pavarësisht pamjes time fizike që është thuajse e njejtë me atë të moshatarëve të mi. Kam ...

Komentet e fundit!

Shto komentin tend per vepren e mesiperme!

Emri:

Email:

Komenti:

Pyetje sigurie

Sa eshte shuma e ketyre dy numrave:
1 + 2 =

Kaloni ne versionin Desktop