Data e postimit: 2021-06-21 18:43:38
Lexime: 3223
Dialog me sytë e shpirtit
Autori: Klea Kasa
Lloji: Ese filozofike
Tema: Reflektim mbi veten time.
Shkolla: Dhaskal Todri
Klasa: 12A
Qyteti: Elbasan
E-mail: Email eshte i fshehur!


Dialog me sytë e shpirtit.
E ulur në një stol të vogël e të vjetër pranë një trotuari nga i cili mund të shikosh qartë cdo hap të shpejtë që bëhet nën jetën monotone.Pranë meje është një lis i madh dhe një ndërtesë e vjetër, me mure të cara dhe bojë të ngelur vënde vënde, duket sikur ata të dy ishin bërë shokë të njëri-tjetrit dhe shokë të viteve që dukeshin qartë ne rrathët e lisit dhe te krisurave në muret e ndërtesës. Dëgjoja tingujt e një kohe të zymtë dhe të një botë të vetmuar plot njerëz. Askush nuk me vuri re mua, ndoshta sepse unë kisha harruar se isha aty, isha ndarë në mijëra copa po asnjëra nuk më përkiste mua. Minutat më bënë të ngrihem e të eci, po ecja me kokë ulur duke u menduar por me mendime boshe dhe pa jetë, ku papritur sytë me zunë nje pikëz të vogel uji që dukej sikur kishe mbetur nga stuhia e një nate më parë. U afrova dhe sytë e mi panë reflektin e tyre. Ajo ishte e brishtë dhe e vogël por une hyra brenda saj dhe fillova të flasë…….
Nuancat e syve të mi nuk ishin thjesht ngjyra, e zeza nuk ishte aq e errët, e bardha nuk ishte aq e pastër dhe lotët nuk ishin thjesht ujë,midis tyre fshihej një botë tjetër që dukej vetëm kur sytë mbylleshin dhe shpirti fillonte të fliste…..
Ndjej që kam nevojë të fle,sepse është i vetmi moment kur unë krijoj botën time, është momenti kur më lejohet ti jap jetë ëndrrave që kanë zënë vend në një dhomëz të vogël në trurin tim dhe gjithmonë qëndrojnë pas derës duke pritur momentin. Këto ëndrra kanë frikë të dalin e të vijnë pranë meje sepse unë jetoj në një botë të frikshme nga ku vetëm ti mund te më nxjerresh. Endrrat e mia më bindin cdo ditë e më tepër që jam vetëm unë dhe ti.
Këto njerëz që ecin marrin oksigjen dhe ekzistojnë por shumë pak prej tyre marrin dashuri dhe jetojnë, prandaj edhe unë tani nuk kam asgje me vete por përsëri ne duar më rëndojnë minutat e cuara dëm duke u munduar të marr formën e enës ku nodhem sikur të isha ujë dhe harrova që nëse unë jam ujë atëherë le të marr fuqinë e detit dhe të pushtoj tokën. Ndonjëherë ndihem sikur jam brënda një prizmi prej xhami dhe shikoj cdo gjë por nuk mundem të flas dhe të lëviz,më mbetet vetëm të përshtatem. Ndonjëherë më duket sikur jam pupël dhe lëviz aty ku era më con dhe nuk kam fuqi të drejtoj rrugën time,sepse une kam kohë që nuk jam takuar me ty vetja ime.
Duket sikur jam e rrethuar me plot njerëz,me njerëz që herë pas herë bëhen unë sepse ato grabisin prej teje kur unë bëhem e verbër. Jam e rrethuar me njerëz që vrasin, me njerëz që shtypin, me njerëz që lypin të mbytur nga tymi i makinave luksoze, me njerëz të vdekur edhe pse të gjallë dhe me njerëz të etur për pushtet dhe kuptoj që rrathët e vërtetë të Dantes janë këtu por të gjithë jemi bërë palë me mëkatet tona. Pavarësisht se ata jane shume dhe do të jenë gjithmonë aty, ne na mbetet të mos braktisim njëra-tjetrën dhe njerëzit që na ndihmuan kur ishim të ndara.
Ne nuk na përcaktojnë ndjenjat tona prandaj nëse qajme nuk do të thotë që jemi të dobet, nëse lodhemi nuk do të thotë që jemi dorëzuar, nëse heshtim nuk do të thotë që nuk kami zë dhe nëse qeshim nuk do të thotë që jami te lumtur,por nëse une jam këtu dhe të vlerësoj ty atëherë une kam fituar.
……...Ah sa shumë kemi kaluar në të dyja,sa herë jemi ndarë,sa herë të kam urryer,sa herë kemi harruar që ekzistojmë dhe kemi harruar që lumi kurrë nuk pushon së rrjedhuri dhe toka e qielli nuk rrinë të ndara.
Jasht tani bën ftohtë dhe era pas shiut gjen krisjen më të vogël të një xhami dhe hyn në të,ajo dëgjon sa njerëzit e duan ngrohtësinë, sa e urrejnë të ftohtin por prap ajo vazhdon të fryjë. Pastaj del dielli i cili lëshon rreze aq të forta sa njerëzit kërkojnë hije dhe fshihen prej tij por prap ai nuk ndalet. Kështu kalojnë ditët kalendarike ku pemët ndërrojnë gjethe dhe zogjtë vendet e tyre dhe dielli e era bëhen dëshmitarë i mijëra historive ku historia e dikujt nuk krijon nuk krijon nje tjetër ,ajo është unike.
Prandaj jemi vetëm ne të dyja që bejmë historinë tonë, një histori që do të mbetet dëshmi. Nëse do të më duhet të di kush je ti vetja ime, do të mbyll sytë dhe ëndrrat le të dalin dukë u shoqëruar me notat e tingujve te erës dhe kërcejnë nën dritën e diellit. Ndoshta Pikëza e ujit u tha dhe iku pas shoqeve të veta po unë reflektin e vetes e kam në nuancat e syve te shpirtit sepse zëri i tij gjithmonë më zgjon për të të mos humbur kurrë.
Jeta nuk është lineare. Rrugëtimi ynë do të jetë përplot udhëkryqe, probleme, prerje, ndërprerje, pengesa dhe shpesh do të ketë rrugë të hapura, do të ketë mendime ,sprova, kufinj të pakalueshëm dhe forcë të fshehur thellë. Do të ketë kohë që nuk do të dimë se ku ndodhemi , mirëpo ne do te jemi bashke per ti shtuar botes një rruge ëe re dhe të shndrithsme. Ne te jemi gati.

Vepra te ngjashme
Autori: Rinora Mehmetaj · Lloji: Ese filozofike · Tema: ÇFAR JAN KTO GJERA QE NA NDODHIN ?
E di qe ne kete bot kemi shum sfida e aventura te ndryshme.E di qe ne kete bot jemi nxenes dhe kemi provime. E di qe kjo bot nuk na jep gjithmon ate qe e deshirojm her na deshpron e her na gezon.E di se problemet nuk kan te ndalur kurr dalin nje pas nje p...
Autori: Anna Çani · Lloji: Ese filozofike · Tema: Prometeu
Prometeu është heroi i parë humanist në të gjithe historinë e letërsisë dhe është një figurë e adhuruar për shumë artistë e poetë. Ai kreu një akt humannë kohën kur njerëzimi ndonjej në errësirë,injorancë dhe varfëri. Prometeu u r...
Autori: Greselda Baci · Lloji: Ese filozofike · Tema: Une dhe Bota Ime
Bota ku jetoja une? Ishte thjesht perfekte. Une jetoja ne kutizen time te kristalte.Ne ate Kutize qe askush e asgje nuk me prekte.Ne qoshe te saj, une...qesja pambarimisht,lodroja dhe jetoja e lumtur.keshtu ishte deri ate dite.Ajo dite trokiti lehtas ne d...
Autori: Liza · Lloji: Ese filozofike · Tema: Hamleti
Te rrosh a te mos rrosh... Te zgjedhesh mes jetes dhe vjdekjes... Te jetosh cfare te sjell fati, te jetosh te hidhuren dhe te emblen e gjithckaje,te jetosh me perbuzjen e njerzve...Valle a mund ta duroj? Shpeshhere kur ndodhesh ne kete dieleme hedhim sy...
Autori: Anonim · Lloji: Ese filozofike · Tema: Alegori
Keto jane disa tekste eseistike me permbajtje te nje filozofie te re te krijuar nga nje filiz i ri qe u thye me pa te drejte.Ketu do te hedhim disa nga shume copra tekstesh te krijuar nga ky filiz i ri.Eshte shkrur pa ditur se do te publikohet ne nje plat...
Autori: Klaudjo · Lloji: Ese filozofike · Tema: Eshte teper e veshtir te falesh kur shpirtin ta pushton dhimbja
A di cfar eshte me e dhimbshme ne kete bot. Te braktisesh prej dashuris , e cila tashme te ka burgosur nje nje dhom akull te ftoht ku shprititn tend e godet nje puhi e lehte dimerore dhe verore ne te cilat valviten dy ndjenja te cilat do te jen ne nje lu...
Autori: Jozef · Lloji: Ese filozofike · Tema: Ne kete bote jemi per te..?
Në këtë botë jemi për të...? Kjo është një pyetje të cilën çdo njeri ja bën vetës.Disa thonë se në këtë botë jemi per të zbuluar,krijuar gjëra të reja.Disa të tjerë thonë se në këtë botë jemi për te krijuar një brez të ri ...
Autori: jurgen zharri · Lloji: Ese filozofike · Tema: miti i prometeut
Figura e këtij Titani ështe një prej produkteve më të vlefshme të mitologjisë greke. Prometheu i takon simbolit të luftës më të hershme, por përherë të re për përparimin dhe lumtiurinë e njerëzimit. Është njëri prej kreshnikëve të p...
Autori: Aulona Çorbaxhi · Lloji: Ese filozofike · Tema: Njeriu dhe politika ne filozofi
Shprehja e Aristotelit "Njeriu eshte kafshe politike"eshte thene ne menyre aq barbare,por qe ne te verteten e tillë eshte natyra njerezore.Ne vetvete kjo shprehje mban nje te vertete qe mund te shihet ne dy pikepamje: njeriu si kafshe(me logjike,arsyetim...
Autori: Anna Cani · Lloji: Ese filozofike · Tema: Kafshët
Për mendimin tim jo,nuk duhet të përdoren,sepse edhe kafshët janë gjallesa. Kam dëgjuar se kafshët sidomos miun e përdorin shumë për eksperimente dhe në një prej tyre miut me anë të një eksperimenti iu rrit një vesh njeriu në kurriz. Jo v...
Autori: ajselaa · Lloji: Ese filozofike · Tema: suksesi ne jete
Suksesi...nje pike hapesire .ndoshta edhe pika me e larget tecilen ne njerezit jemi te destinuar ta kapim.Eshte kjo maje te ciles ne i trembemi pasi e shohim ne nje kendveshtrim tjeter..ndryshe nga ajo cka do te na percjelle kjo maje ...Te gjithe te suk...
Autori: Naxhije Lime · Lloji: Ese filozofike · Tema: Te rrosha te mos rrosh ? Kjo eshte ceshtja
Kjo fjali , kjo shprehje qe te pakten nje here ne jete , na vjen neper mend . Ti si do te pegjigjeshe ? Une ... une jam konfuze . Nuk mendoj se do te ,zjidhja njeren nga keto shprehje ? Njeriu eshte krijuar per te jetuar , per tu zhvilluar , por si te...
Autori: festina · Lloji: Ese filozofike · Tema: ta drejtosh jeten me mencuri
Mbi qiejt pa kokë të indiferencës së kohës shkruaj me gërma të trëndafilta kohën e ekzistencës time aktuale 9.56 minuta po vete e 57. Fillimi i një revolucioni shpirtëror, mbase është rilindja, mbase fundi im, rrjedhja graduale e përditshmÃ...
Autori: Klaudjo · Lloji: Ese filozofike · Tema: Dashuri e pamundur
Eshte faji im qe i pershkruaj netet si ylber ... Te hesht kur bota shembet ? Te pertyp ate qe nuk mundem ? Humba gjumin cdo nat , a eshte edhe kjo nje prov kunder meje ? Fillova te emertoj emrat nga fundi , keshtu me pelqente. I dua duart e mia , edhe ps...




Komentet e fundit!



Shto komentin tend per vepren e mesiperme!

Last name
Emri:
Email:
Komenti:
Pyetje sigurie
Sa eshte shuma e ketyre dy numrave:
1 + 2 =


Copyright © 2011 - 2025 YourLiterary.com | Shqip | Mobile version. All Rights Reserved
Powered by YourLiterary.com