Data e postimit: 2021-06-21 18:43:38
Lexime: 3271
Dialog me sytë e shpirtit
Autori: Klea Kasa
Lloji: Ese filozofike
Tema: Reflektim mbi veten time.
Shkolla: Dhaskal Todri
Klasa: 12A
Qyteti: Elbasan
E-mail: Email eshte i fshehur!


Dialog me sytë e shpirtit.
E ulur në një stol të vogël e të vjetër pranë një trotuari nga i cili mund të shikosh qartë cdo hap të shpejtë që bëhet nën jetën monotone.Pranë meje është një lis i madh dhe një ndërtesë e vjetër, me mure të cara dhe bojë të ngelur vënde vënde, duket sikur ata të dy ishin bërë shokë të njëri-tjetrit dhe shokë të viteve që dukeshin qartë ne rrathët e lisit dhe te krisurave në muret e ndërtesës. Dëgjoja tingujt e një kohe të zymtë dhe të një botë të vetmuar plot njerëz. Askush nuk me vuri re mua, ndoshta sepse unë kisha harruar se isha aty, isha ndarë në mijëra copa po asnjëra nuk më përkiste mua. Minutat më bënë të ngrihem e të eci, po ecja me kokë ulur duke u menduar por me mendime boshe dhe pa jetë, ku papritur sytë me zunë nje pikëz të vogel uji që dukej sikur kishe mbetur nga stuhia e një nate më parë. U afrova dhe sytë e mi panë reflektin e tyre. Ajo ishte e brishtë dhe e vogël por une hyra brenda saj dhe fillova të flasë…….
Nuancat e syve të mi nuk ishin thjesht ngjyra, e zeza nuk ishte aq e errët, e bardha nuk ishte aq e pastër dhe lotët nuk ishin thjesht ujë,midis tyre fshihej një botë tjetër që dukej vetëm kur sytë mbylleshin dhe shpirti fillonte të fliste…..
Ndjej që kam nevojë të fle,sepse është i vetmi moment kur unë krijoj botën time, është momenti kur më lejohet ti jap jetë ëndrrave që kanë zënë vend në një dhomëz të vogël në trurin tim dhe gjithmonë qëndrojnë pas derës duke pritur momentin. Këto ëndrra kanë frikë të dalin e të vijnë pranë meje sepse unë jetoj në një botë të frikshme nga ku vetëm ti mund te më nxjerresh. Endrrat e mia më bindin cdo ditë e më tepër që jam vetëm unë dhe ti.
Këto njerëz që ecin marrin oksigjen dhe ekzistojnë por shumë pak prej tyre marrin dashuri dhe jetojnë, prandaj edhe unë tani nuk kam asgje me vete por përsëri ne duar më rëndojnë minutat e cuara dëm duke u munduar të marr formën e enës ku nodhem sikur të isha ujë dhe harrova që nëse unë jam ujë atëherë le të marr fuqinë e detit dhe të pushtoj tokën. Ndonjëherë ndihem sikur jam brënda një prizmi prej xhami dhe shikoj cdo gjë por nuk mundem të flas dhe të lëviz,më mbetet vetëm të përshtatem. Ndonjëherë më duket sikur jam pupël dhe lëviz aty ku era më con dhe nuk kam fuqi të drejtoj rrugën time,sepse une kam kohë që nuk jam takuar me ty vetja ime.
Duket sikur jam e rrethuar me plot njerëz,me njerëz që herë pas herë bëhen unë sepse ato grabisin prej teje kur unë bëhem e verbër. Jam e rrethuar me njerëz që vrasin, me njerëz që shtypin, me njerëz që lypin të mbytur nga tymi i makinave luksoze, me njerëz të vdekur edhe pse të gjallë dhe me njerëz të etur për pushtet dhe kuptoj që rrathët e vërtetë të Dantes janë këtu por të gjithë jemi bërë palë me mëkatet tona. Pavarësisht se ata jane shume dhe do të jenë gjithmonë aty, ne na mbetet të mos braktisim njëra-tjetrën dhe njerëzit që na ndihmuan kur ishim të ndara.
Ne nuk na përcaktojnë ndjenjat tona prandaj nëse qajme nuk do të thotë që jemi të dobet, nëse lodhemi nuk do të thotë që jemi dorëzuar, nëse heshtim nuk do të thotë që nuk kami zë dhe nëse qeshim nuk do të thotë që jami te lumtur,por nëse une jam këtu dhe të vlerësoj ty atëherë une kam fituar.
……...Ah sa shumë kemi kaluar në të dyja,sa herë jemi ndarë,sa herë të kam urryer,sa herë kemi harruar që ekzistojmë dhe kemi harruar që lumi kurrë nuk pushon së rrjedhuri dhe toka e qielli nuk rrinë të ndara.
Jasht tani bën ftohtë dhe era pas shiut gjen krisjen më të vogël të një xhami dhe hyn në të,ajo dëgjon sa njerëzit e duan ngrohtësinë, sa e urrejnë të ftohtin por prap ajo vazhdon të fryjë. Pastaj del dielli i cili lëshon rreze aq të forta sa njerëzit kërkojnë hije dhe fshihen prej tij por prap ai nuk ndalet. Kështu kalojnë ditët kalendarike ku pemët ndërrojnë gjethe dhe zogjtë vendet e tyre dhe dielli e era bëhen dëshmitarë i mijëra historive ku historia e dikujt nuk krijon nuk krijon nje tjetër ,ajo është unike.
Prandaj jemi vetëm ne të dyja që bejmë historinë tonë, një histori që do të mbetet dëshmi. Nëse do të më duhet të di kush je ti vetja ime, do të mbyll sytë dhe ëndrrat le të dalin dukë u shoqëruar me notat e tingujve te erës dhe kërcejnë nën dritën e diellit. Ndoshta Pikëza e ujit u tha dhe iku pas shoqeve të veta po unë reflektin e vetes e kam në nuancat e syve te shpirtit sepse zëri i tij gjithmonë më zgjon për të të mos humbur kurrë.
Jeta nuk është lineare. Rrugëtimi ynë do të jetë përplot udhëkryqe, probleme, prerje, ndërprerje, pengesa dhe shpesh do të ketë rrugë të hapura, do të ketë mendime ,sprova, kufinj të pakalueshëm dhe forcë të fshehur thellë. Do të ketë kohë që nuk do të dimë se ku ndodhemi , mirëpo ne do te jemi bashke per ti shtuar botes një rruge ëe re dhe të shndrithsme. Ne te jemi gati.

Vepra te ngjashme
Autori: Geraldo Xhina · Lloji: Ese filozofike · Tema: Mesueses se fillores
Mesuesja ime.Ishe ti personi qe gjithnje me mbeshtete.Ishe ti personi qe sa here rrezohesha me thoje se do ngrihem me I forte.Ishte ti personi I cili nuk do te doja te zevendesoja me tjeter njeri.Ishe ti ajo qe me bere te besoj te vetja,me mesove abetare...
Autori: Luljeta Mahmuti · Lloji: Ese filozofike · Tema: Gjithmone e verteta mbizoteron!
Larguar kilometra larg pertej te zakonshmes,per tu perballur me nje realitet te deshiruar por te veshtire per ta bere pjese te rrugetimit tend.Milje larg ne hapesiren pa mbarim,arrij te shoh yje tek shndrisin cdo pjese te erret dhe ku gjithcka arrin te kt...
Autori: klajdi · Lloji: Ese filozofike · Tema: Njeriu edhe kur e ka pushtuar lavdinë, ka nevojë për një zemër njerëzore që e çmon dhe e do
Cdo faze e jetes, cdo vit, dekade apo shekull kane folur per lavdine njerezore , per menyrat si ajo eshte fituar , per ndikimet e saj mbi jeten , mbi mendjen e njeriut gjithashtu kane folur per ato zemra qe e kane perkrahur kete lavdi. Realiteti njerezor...
Autori: Anonim · Lloji: Ese filozofike · Tema: Alegori
Keto jane disa tekste eseistike me permbajtje te nje filozofie te re te krijuar nga nje filiz i ri qe u thye me pa te drejte.Ketu do te hedhim disa nga shume copra tekstesh te krijuar nga ky filiz i ri.Eshte shkrur pa ditur se do te publikohet ne nje plat...
Autori: Ana · Lloji: Ese filozofike · Tema: udhetim
Nuk mund te lahesh dy here ne te njejtin lume... Cdo gje rrjedh,rrjedh ose iken, ase kalon...sinonimi i njera tjetres. Kalon koha, ikin minutat, jeta zazhdon pavaresisht se cnodh. Ne kalojme nha nje gjendje ne tjetren, sikur udhetojme ne vijat e jete...
Autori: Enderrimtarja shqiptare · Lloji: Ese filozofike · Tema: Frika e jetes
Jeta eshte nje loje pokeri qe ne e luajme cdo site. Varet se kujt i vijne letrat e mira .Enderrimtarja gjithmone humbet , letrat nuk i vijne te mira.Eshte si te lexosh nje liber dhe te ngecesh ne 1 kapitull ...sa e veshtire qenka Jeta .Ajo i jep njerezve ...
Autori: ajselaa · Lloji: Ese filozofike · Tema: suksesi ne jete
Suksesi...nje pike hapesire .ndoshta edhe pika me e larget tecilen ne njerezit jemi te destinuar ta kapim.Eshte kjo maje te ciles ne i trembemi pasi e shohim ne nje kendveshtrim tjeter..ndryshe nga ajo cka do te na percjelle kjo maje ...Te gjithe te suk...
Autori: Klaudjo · Lloji: Ese filozofike · Tema: Dashuri e pamundur
Eshte faji im qe i pershkruaj netet si ylber ... Te hesht kur bota shembet ? Te pertyp ate qe nuk mundem ? Humba gjumin cdo nat , a eshte edhe kjo nje prov kunder meje ? Fillova te emertoj emrat nga fundi , keshtu me pelqente. I dua duart e mia , edhe ps...
Autori: Dorina.D · Lloji: Ese filozofike · Tema: Molla
Eshte si molla e kuqe dhe perfekte qe nese e kafshon te mbush gojen plot me krimba. Manaferrat grumbullohen neper shkurre, vdekja pret tek shkembinjte dhe shiu te zhyt. Nje diseksion i trurit nuk ishte kurre aq i kendshem, ndoshta ato prerje te drejta ...
Autori: Otakugirl · Lloji: Ese filozofike · Tema: Teknologjia
Ky esht nje term i perdorur gjeresisht kto vitet e fundit per te qe njerzit ndodhen aq larg sa edhe afer vetem nepermjet internetit dhe rrjeteve te ndryshme sociale.Filozofi dhe profesori i letersise Angleza ,kanadezi Marshall Mc Luhan ne vitin 1962 pati ...
Autori: odeta klosi · Lloji: Ese filozofike · Tema: prinderit
njeriu mesoi te linde dhe te jetoje. por njerezit qe e priten ne lindje ishin prinderit .te gjithe mbeshtetjen e pare e gjeni tek prinderit sepse jane te vetmit persona ku gjen mbeshtje .prinderit jane gjeja me e bukur qe zoti na e dha .femija pa prinder ...
Autori: Dezi Myrteza · Lloji: Ese filozofike · Tema: Fati
Shpesh, te gjithe ne ankohemi duke thene se jemi te paafte, por sigurisht qe gabohemi. Jo vetem une,por te gjithe ne perballemi nga dhe me fatin tone.A vendoset fati nga ne? Jetojme me nje fat te percaktuar apo e percaktojme vete? Jemi ne farketare te fat...
Autori: Denisa · Lloji: Ese filozofike · Tema: Vetvetja
. Si ne lindje ashtu edhe ne perendim, eshte e mundur te shquash nje rrugetim qe neper shekuj e ka sjelle njerezimin te takohet ne menyre te pershkallezuar me te verteten dhe te ballafaqohet me te. Eshte nje udhe e pershkuar - dhe nuk mund te ishte ndrysh...
Autori: Sfr · Lloji: Ese filozofike · Tema: Njohja e vetes
Te jesh vetvetja do te thote te gjesh veten,ti japesh kohen e duhur vetes per te gjetur vlerat qe fshihen brenda teje.Te jesh vetvetja do te thote te flakesh tutje cdo mendim apo fyerje te njerezve te ndryshem.Te kuptosh qe askush nuk eshte perfekt.Ji i c...




Komentet e fundit!



Shto komentin tend per vepren e mesiperme!

Last name
Emri:
Email:
Komenti:
Pyetje sigurie
Sa eshte shuma e ketyre dy numrave:
1 + 2 =


Copyright © 2011 - 2025 YourLiterary.com | Shqip | Mobile version. All Rights Reserved
Powered by YourLiterary.com