Data e postimit: 2021-06-21 18:43:38
Lexime: 3031
Dialog me sytë e shpirtit
Autori: Klea Kasa
Lloji: Ese filozofike
Tema: Reflektim mbi veten time.
Shkolla: Dhaskal Todri
Klasa: 12A
Qyteti: Elbasan
E-mail: Email eshte i fshehur!


Dialog me sytë e shpirtit.
E ulur në një stol të vogël e të vjetër pranë një trotuari nga i cili mund të shikosh qartë cdo hap të shpejtë që bëhet nën jetën monotone.Pranë meje është një lis i madh dhe një ndërtesë e vjetër, me mure të cara dhe bojë të ngelur vënde vënde, duket sikur ata të dy ishin bërë shokë të njëri-tjetrit dhe shokë të viteve që dukeshin qartë ne rrathët e lisit dhe te krisurave në muret e ndërtesës. Dëgjoja tingujt e një kohe të zymtë dhe të një botë të vetmuar plot njerëz. Askush nuk me vuri re mua, ndoshta sepse unë kisha harruar se isha aty, isha ndarë në mijëra copa po asnjëra nuk më përkiste mua. Minutat më bënë të ngrihem e të eci, po ecja me kokë ulur duke u menduar por me mendime boshe dhe pa jetë, ku papritur sytë me zunë nje pikëz të vogel uji që dukej sikur kishe mbetur nga stuhia e një nate më parë. U afrova dhe sytë e mi panë reflektin e tyre. Ajo ishte e brishtë dhe e vogël por une hyra brenda saj dhe fillova të flasë…….
Nuancat e syve të mi nuk ishin thjesht ngjyra, e zeza nuk ishte aq e errët, e bardha nuk ishte aq e pastër dhe lotët nuk ishin thjesht ujë,midis tyre fshihej një botë tjetër që dukej vetëm kur sytë mbylleshin dhe shpirti fillonte të fliste…..
Ndjej që kam nevojë të fle,sepse është i vetmi moment kur unë krijoj botën time, është momenti kur më lejohet ti jap jetë ëndrrave që kanë zënë vend në një dhomëz të vogël në trurin tim dhe gjithmonë qëndrojnë pas derës duke pritur momentin. Këto ëndrra kanë frikë të dalin e të vijnë pranë meje sepse unë jetoj në një botë të frikshme nga ku vetëm ti mund te më nxjerresh. Endrrat e mia më bindin cdo ditë e më tepër që jam vetëm unë dhe ti.
Këto njerëz që ecin marrin oksigjen dhe ekzistojnë por shumë pak prej tyre marrin dashuri dhe jetojnë, prandaj edhe unë tani nuk kam asgje me vete por përsëri ne duar më rëndojnë minutat e cuara dëm duke u munduar të marr formën e enës ku nodhem sikur të isha ujë dhe harrova që nëse unë jam ujë atëherë le të marr fuqinë e detit dhe të pushtoj tokën. Ndonjëherë ndihem sikur jam brënda një prizmi prej xhami dhe shikoj cdo gjë por nuk mundem të flas dhe të lëviz,më mbetet vetëm të përshtatem. Ndonjëherë më duket sikur jam pupël dhe lëviz aty ku era më con dhe nuk kam fuqi të drejtoj rrugën time,sepse une kam kohë që nuk jam takuar me ty vetja ime.
Duket sikur jam e rrethuar me plot njerëz,me njerëz që herë pas herë bëhen unë sepse ato grabisin prej teje kur unë bëhem e verbër. Jam e rrethuar me njerëz që vrasin, me njerëz që shtypin, me njerëz që lypin të mbytur nga tymi i makinave luksoze, me njerëz të vdekur edhe pse të gjallë dhe me njerëz të etur për pushtet dhe kuptoj që rrathët e vërtetë të Dantes janë këtu por të gjithë jemi bërë palë me mëkatet tona. Pavarësisht se ata jane shume dhe do të jenë gjithmonë aty, ne na mbetet të mos braktisim njëra-tjetrën dhe njerëzit që na ndihmuan kur ishim të ndara.
Ne nuk na përcaktojnë ndjenjat tona prandaj nëse qajme nuk do të thotë që jemi të dobet, nëse lodhemi nuk do të thotë që jemi dorëzuar, nëse heshtim nuk do të thotë që nuk kami zë dhe nëse qeshim nuk do të thotë që jami te lumtur,por nëse une jam këtu dhe të vlerësoj ty atëherë une kam fituar.
……...Ah sa shumë kemi kaluar në të dyja,sa herë jemi ndarë,sa herë të kam urryer,sa herë kemi harruar që ekzistojmë dhe kemi harruar që lumi kurrë nuk pushon së rrjedhuri dhe toka e qielli nuk rrinë të ndara.
Jasht tani bën ftohtë dhe era pas shiut gjen krisjen më të vogël të një xhami dhe hyn në të,ajo dëgjon sa njerëzit e duan ngrohtësinë, sa e urrejnë të ftohtin por prap ajo vazhdon të fryjë. Pastaj del dielli i cili lëshon rreze aq të forta sa njerëzit kërkojnë hije dhe fshihen prej tij por prap ai nuk ndalet. Kështu kalojnë ditët kalendarike ku pemët ndërrojnë gjethe dhe zogjtë vendet e tyre dhe dielli e era bëhen dëshmitarë i mijëra historive ku historia e dikujt nuk krijon nuk krijon nje tjetër ,ajo është unike.
Prandaj jemi vetëm ne të dyja që bejmë historinë tonë, një histori që do të mbetet dëshmi. Nëse do të më duhet të di kush je ti vetja ime, do të mbyll sytë dhe ëndrrat le të dalin dukë u shoqëruar me notat e tingujve te erës dhe kërcejnë nën dritën e diellit. Ndoshta Pikëza e ujit u tha dhe iku pas shoqeve të veta po unë reflektin e vetes e kam në nuancat e syve te shpirtit sepse zëri i tij gjithmonë më zgjon për të të mos humbur kurrë.
Jeta nuk është lineare. Rrugëtimi ynë do të jetë përplot udhëkryqe, probleme, prerje, ndërprerje, pengesa dhe shpesh do të ketë rrugë të hapura, do të ketë mendime ,sprova, kufinj të pakalueshëm dhe forcë të fshehur thellë. Do të ketë kohë që nuk do të dimë se ku ndodhemi , mirëpo ne do te jemi bashke per ti shtuar botes një rruge ëe re dhe të shndrithsme. Ne te jemi gati.

Vepra te ngjashme
Autori: Ana · Lloji: Ese filozofike · Tema: udhetim
Nuk mund te lahesh dy here ne te njejtin lume... Cdo gje rrjedh,rrjedh ose iken, ase kalon...sinonimi i njera tjetres. Kalon koha, ikin minutat, jeta zazhdon pavaresisht se cnodh. Ne kalojme nha nje gjendje ne tjetren, sikur udhetojme ne vijat e jete...
Autori: Luljeta Mahmuti · Lloji: Ese filozofike · Tema: Gjithmone e verteta mbizoteron!
Larguar kilometra larg pertej te zakonshmes,per tu perballur me nje realitet te deshiruar por te veshtire per ta bere pjese te rrugetimit tend.Milje larg ne hapesiren pa mbarim,arrij te shoh yje tek shndrisin cdo pjese te erret dhe ku gjithcka arrin te kt...
Autori: Petro · Lloji: Ese filozofike · Tema: Kush jam une?
Une jam nje njeri si gjithe te tjeret. Kam nje identitet timin, familjen time si dhe deshirat e preferencat e mia. Jam nje njeri i cili nuk perzihet me jetet e te tjereve por shikon jeten e tij. Jam si gjithe te tjeret, kam anen e mire dhe te keqe timen p...
Autori: Denisa Meraj · Lloji: Ese filozofike · Tema: Femra endrra pa te cilen do dukej e zbehte
Femra endrra pa te cilen jeta do dukej e zbehte Femra ,nje qenie e brishte, e shenjte me vlera te larta.Te jesh grua ,nene ,bashkeshorte ,nuk eshte e lehte por eshte nje pune e palodhur qe ben ,ajo krijon,ajo rrit ajo ushqen,ajo ...
Autori: Anna Cani · Lloji: Ese filozofike · Tema: Njerëzimi
Si çdokush tjetër edhe unë e përfytyroj të ardhmen time me ndryshime masive. Një e ardhme e rrethuar nga të gjitha anët nga teknologjia. E keqja në kohët fëmijëve dhe të rinjve u vjen nga teknologjia e shumtë që ata përdorin. Mendoj se qen...
Autori: Arrita Sadrijaj · Lloji: Ese filozofike · Tema: Te jetojm se bashku
Të gjithë njerzit lindin te lirë dhe të barabartë me dinjitet e më të drejta .Ata kanë arsye dhe ndërgjegjje dhe duhet të sillemi në frymë vllazërimi.Një fillim i mbarë është të pranojmë që çdonjëri nga ne mund të krijoj paragjykime...
Autori: Anonim · Lloji: Ese filozofike · Tema: Alegori
Keto jane disa tekste eseistike me permbajtje te nje filozofie te re te krijuar nga nje filiz i ri qe u thye me pa te drejte.Ketu do te hedhim disa nga shume copra tekstesh te krijuar nga ky filiz i ri.Eshte shkrur pa ditur se do te publikohet ne nje plat...
Autori: Liza · Lloji: Ese filozofike · Tema: Hamleti
Te rrosh a te mos rrosh... Te zgjedhesh mes jetes dhe vjdekjes... Te jetosh cfare te sjell fati, te jetosh te hidhuren dhe te emblen e gjithckaje,te jetosh me perbuzjen e njerzve...Valle a mund ta duroj? Shpeshhere kur ndodhesh ne kete dieleme hedhim sy...
Autori: Doshi · Lloji: Ese filozofike · Tema: Ku po shkojme me kaq ligesi?
Njerezit jane qenia me e larte dhe e bekuar si nga mendesia ahtu edhe nga jeta dhe pushteti.Ata jane gjallesa qe ka evoluar ashtu si gjithe gjallesat e tjera.Ne fillimet e tij ka pasur shume veshtiresi dhe ka qene i varur nga natyra dhe me syte e ngritur ...
Autori: Francesko File · Lloji: Ese filozofike · Tema: "Te gjithe kemi aftesi te vecanta"…
"Te gjithe kemi aftesi te vecanta"… Secili prej nesh eshte unik dhe i vecante!Dikush ka aftesi te kendoj,dikush ka aftesi te pikturoje,dikush tjeter te flase shume mire ne publik etj...dhe keto aftesi na bejne me te vertete te vecante...
Autori: silva leka · Lloji: Ese filozofike · Tema: Ta dinte njeriu qe do vdiste nuk do ta linte copen e mishit ne frigorifer
Lumturi ne kete bote nuk ka,ka vetem therrmija te saj-thote Tolstoi.Iemancipuar me gjerat e perditshme njeriu do te jete fitimtar vetem ne te pa e vrare mendjen per me tej.Idealizmi i tij arrin ne nje pike ku edhe vete ai nuk e kupton se ku ndodhet.Dhe v...
Autori: Kevin Çika · Lloji: Ese filozofike · Tema: Njeriu dhe dija
Njeriu ka qenë dhe është një qenie,e cila në të shumtën e kohës eksploron.Për të njohur më shumë Botën dhe për të kuptuar rregullat e saj.Si dhe që të zhvillojet e të marrë sa më shumë dritë nga “Dielli i diturisë”.Megjithatë k...
Autori: Anna Çani · Lloji: Ese filozofike · Tema: Unë në vend të Tokës
Eh,sa jam plakur!... Këta njerëzit më bënë të plakem para kohe,edhe pse jam akoma e re...Pse ma bënë këtë?S'e kuptoj...Hë...e pse tjetër? Për ambicjen,për pandërgjegjdhmërinë që kanë. Ja shikoji sesi lëvizin nëpër trupin tim. Sa her...
Autori: Mejrema Prçko · Lloji: Ese filozofike · Tema: Buzëqeshja
Frymë e inspirimit , motivimit ,arsyes për ekzistencë dhe e forcës për të mbijetuar.Ajo e cila fillon së bashku me të rrahurën e parë dhe melodinë e zemrës ku me sinkronizimin me botën e jashtme fillon të bëhet akoma më e fortë. Dalëngad...




Komentet e fundit!



Shto komentin tend per vepren e mesiperme!

Last name
Emri:
Email:
Komenti:
Pyetje sigurie
Sa eshte shuma e ketyre dy numrave:
1 + 2 =


Copyright © 2011 - 2025 YourLiterary.com | Shqip | Mobile version. All Rights Reserved
Powered by YourLiterary.com