YourLiterary.com | Shqip | Mobile version | Vepra

Home Posto vepren tende

Abonohu Projekte

Ese Tekste Poezi Hartime Pershkrime Fabula Tregime Te tjera

Data e postimit: 2019-04-19 18:55:36
Lexime: 11526

UDHA E MENDIMEVE.

Like 9

Dislike 2

Autori: RINIS CANI
Lloji: Ese filozofike
Tema: MENDIMET QE S`PERENDUAN KURRE.
Shkolla: IBRAHIM RUGOVA
Klasa: XI
Qyteti: TIRANE
E-mail: Email eshte i fshehur!

Rinis Cani

FJALE
PREJ
SHPIRTIT.

ILUZIONI I PADITURISE
Cila ere do ti furnizoje mushkerite tona?cili gjak do te buroje ne vena dhe arterje?valle,cila arme do te na zgjoje nga narkoza e unitetit te avancuar te arrogances,te detit te thinjur per shkak te kazanit te genjeshtrave qe zien dhe ato sa vijne dhe ballafaqohen me rrezet e se vertetes rinore qe i kundervihen vulgaritetit masiv i cili deperton ne organet e tokes.egoizmi,mllefi dhe arroganca kane krijuar nje familje me themele te dobeta,ku deti i mendimeve pasqyrohet me qiellin e merzitur mjeran.mizeria e fjaleve te dergjura ne burg,kur lirohej prej andej me vonese,dalin te venitura dhe te semura,prandaj dalengadale treten,shuhen dhe vdesin...

FJALA FORCA E BRENDSHME EMOCIONALE
Kapsula e thurjes se rrjetes qe motivon imagjinaten me rrenjet me te thella qe mbart qendron ne djepin e thesarit sic eshte pistoleta vrastare qe qellon me vezet e pellumbit.eshte ai momenti kur veza sa fillon dhe hapet,e pengon dikush;dikush qe me sfida dhe tentativa mban rob mjaltin qe ka brenda.dhe pikerisht ky mjalte sheron semundjen qe vazhdimisht krekosej per dhunti dhe parime.e mbikeqyrur mbi bazen e forces qe ajo mbart,e motivuar per te kapluar cdo pengese qe has perpara,dhe frymezon misionin qe ka marre,del ne siperfaqen e universit te erresires qe mban nga brenda dhe ndricohet nga nje rreze me kufij te limituar,e cila rrezaton nje hije qe pranon mbizoterimin e krijuar ne menyre te mistershme qe shkroi historine e botes dimensionale,eshte i vogli qe i bindet te madhit,eshte dielli qe jeton me henen,eshte dita qe urdheron naten,eshte fjala qe e ndjek njeriun e cila e udhezon ate.

KUJTIMET
Korniza e jetes qe pastrohet cdo dite nga nje ndodhi e kesaj jete kalimtare,e nderthurur me neutralitetin e ndjesive emocionale qe skaliten ne nje kasaforte te sigurte dhe te kycur,celsin e se ciles e kemi fshehur diku dhe ndoshta,pas nje fare kohe do te harrohet,keshtu qe vendi i saj do te zbehet dhe kjo kasaforte nuk do te hapet kurre.brenda ne kete kasaforte ndodhet nje thesar shume i cmuar,dhe i mancipuar e tentativa sfiduese qe plotesojne shiritin qe rregjistron dimensionet e jetes.nje oqean i qete pa dallge shfaqet ne kupen e trurit sa gati nuk permbyset mbi te,valet e te cilit lekunden dhe hapin nje burim ne menyre te rrufeshme,rrjedha e se cilit udheton ne horizonte te pafund ku gjithe kjo rrjedhe e lumtur shetit lirshem dhe nuk deshiron te shteroje kurre.pra,ne cdo moment te jetes ne jetojme nje emocion,nje emocion qe sido qe te jete eshte i kyqur ne zingjirin me te fuqishem qe mbart mendja jone.nje zingjir qe cdo pengese e kyqur me dryn hapet me deshiren tone e cila na frymezon per te perjetuar nje shfaqje ne kete ekran te pafund te jetes.

ARMA E SHPIRTIT
Dija,nuk eshte thjesht nje bashkim shkronjash apo dicka e braktisur diku,eshte stolia e mendjes qe e ben njeriun te udhetoje ne idealet e tij,eshte arma e njeriut te qyteteruar,eshte ajri qe furnizon mushkerite e mendjes,ajo te jep shtyse ne rrugen e se vertetes,eshte rroba qe vesh shpirtin e njeriut,ajo te stervit qe te urresh genjeshtren dhe te frymezon ne modestine e se vertetes,eshte luksi i mendjes qe as nuk shitet,as nuk blihet,por te lind ne mendjen tende ne menyre te natyrshme,eshte kandari qe peshon boten e njeriut.

TE JETOSH NE PAQE
Cila pene do ti shfaqe mendimet e mia te burgosura qe si shfaq pasqyra,si ndricon hena,si ushqen askush dhe i le ne vetmi,qe e dine realitetin e jetes,,ekzistences se njeriut.nuk kapen pas degeve te holla duke u bere skllever te arrogances,qe ballafaqohen sy per sy vetem ne momentin kur e gjithe bota verbohet,ku cdo qellim,cdo veprim,cdo mendim,cdo ndjenje e nje eksperience,qofte ajo me apo pa vetedije te njohur eshte ne perpjekje per te rritur nivelin qetesise se mendjes.degjoj disa qe thone se lufta eshte nje episod gjate paqes,apo paqja eshte nje episod gjate luftes.nuk e di nese eshte e vertete apo jo sepse ndodh qe te nxitemi per te qene ne gjendje te perdorim nje lloj mistike per te patur me tej idene e qetesise hyjnore,paqes.kjo pasohet ngaqe ne nuk kemi paqe per shkak se ne kemi harruar se i perkasim njeri tjetrit.eshte e pamundur per te hequr dore nga iniciativa e carmatimit,pa braktisur gjithe aventuren e madhe te ndertimit te nje rrjete perendish qe mbron njerezit te cilet dine ti bejne balle armiqve,duke menduar se eshte me e lehte te udhetojne drejt luftes,te nxitet pasioni yne,sesa te na frenojne dhe te na orientojne kah veprimeve te durueshme per paqen.nga ana tjeter eshte cmenduri per delet qe bisedojne per paqe me nje ujk.paqja nuk eshte mungese e luftes,ajo eshte nje virtyt i mendjes,nje prirje e mundimshme.ishte madheshtor ai momenti kur per here te pare engjejt kenduan paqen.pra,mjafton nje doze e vogel qe te na sheroje plaget dhe qe te fillojme me nje buzeqeshje.....!

LIBRI
Nje bote me mendime qe ushqehen me kureshtje,nje ujevare endrrash qe priten te behen realitet,nje udhetim imagjinar drejt nje bote dimesionale qe snjeh kufij,plot intriga qe e bejne njeriun te largohet nga bota reale.eshte nje substance e mendjes,qe sa here mbushet me fryme ajo vjen e gjalleruar.duket si nje leter e vjeter e thinjur e braktisur diku,por ama nuk e dime a eshte e embel apo e hidhur ajo cka ka brenda,a eshte enderr apo realitet kjo qe po perjetojme.te enderrosh,nuk do te thote te shikosh endrra gjate nje gjumi te zakonshem,por si te thuash kapercen te sotmen dhe veshtron te ardhmen,nje te ardhme ku gjithcka varet nga ti.kur studion ke nje bote ndryshe nga te tjeret,nuk je indierent ndaj mendimeve te ndryshme,ke marre nen kontroll gjithcka qe ka kjo bote.te gjithe jane ne nje gjume qe se di sa shekuj e dekada do zgjase ai.por eshte dikush qe mund ti zgjoje nga ky gjume i hidhur,nga kjo bote e erret,e zymte,e varfer dhe e shkrete,,,libri.ai ua shtron gjith boten perpara,por jo u duket absurde,dicka e panjohur per boten.ama do te jete shume vone kur ndonjeri prej tyre te kujtoje kete thesar te humbur shkretetire.

FERR SHPIRTI
Nuk jane thjesht disa lote qe te mbysin ne pellgun e tyre,nuk eshte nje enderr ku ti shikon makthe dhe mendon se nuk eshte e vertete,nuk eshte nje llambe qe te ndricon shpirtin i cili eshte zhytur ne nje bote trishtimi nga e cila nuk po merr dot fryme lirisht,gjaku eshte ndalur:nuk buron me ne vena e arterje.asgje nuk eshte me si me pare,gjithcka ka stopuar,koha po me duket e shashtisur,njerezit jane kthyer ne disa statuja qe spo mund te ndiejne me aromen e jetes,aroma qe i terhoqi pas vetes deri ne momentin kur koha ndaloi.jemi bere skllever te dhimbjes e cila ka marre nen kontroll gjthcka.eshte gatuar me lot duke u perziere me trishtim dhe nuk e di se c shije do te kete ne fund.valle,cfare helmi duhet te pime qe te zgjohemi nga kjo narkoze e frikshme?gjithe kto plage po na djegin te brendesi te shpirtit.a thu do kete fund?po rrime ne nje bote te zymte e te shemtuar qe ska rruge shpetimi vecse te biem ne ujdi me te ardhmen.

TEKNOLOGJIA
Jane disa djerse te burgosura ne nje shishe qe hapet ,mbushet dhe mbyllet pa infinit,,,nuk eshte e thjeshte ashtu sic e perceptojme ne, duke menduar se mund te shfletosh cdo dite nga nje faqe me mendimin se do te nxjerresh dicka ne drite,do te nxjerresh nje te burgosur qe tretet brenda ne erresire,ka nevoje per pak drite qe tia sheroje mendjen,ka nevoje per nje ilaq qe ta beje te forte dhe qe te frymezohet per te marre misione qe e motivojne per realitetin e kesaj jete.nje bote teknologjike ne erresire nuk krijohet duke vendosur disa drita apo duke ndertuar disa ndertesa madheshtore e shumekateshe,nuk krenohet mbi strategjite e saj,mbi idealet qe kurre nuk rreshten se ndaluri ne udhetimin e tyre,nje udhetim me plot pengesa qe veshtire ti kalosh ato.nje harte mendimesh duke menduar se mund te ndalosh vetem ne stacionet imagjinare qe ti enderron,nje stuhi e forte qe spo pushon,nje fortune idesh qe spo mbaron kurre,dalengadale po afrohet afer meje,ne nje dimension qe kapercen te sotmen dhe veshtron te ardhmen.

JETA
Cte ben te mendosh kur e gjithe bota vdes mbi relekset e disa tingellimave qe sdine te pushojne,bie ne pesimiem ne muzgun e nates,pak drite me duhet dhe njerezit do te marrin fryme.nje iluzion thelle brenda vetes po me shashtis,valle a thua skemi pare gje akoma ne kete udhetim sfidues te jetes?jeta ka plot ndalesa,ndoshta ka faqe te erreta qe sjane hapur kurre,ku edhe ti me apo pa dashje je bere protagonist.ka shume pyetje qe skane pergjigje,ka shume ide qe spo funksionojne.hap perden dhe shikoj boten jashte.iluzionet te japin nje bote te gjere,por,ne te vertete eshte komlet neutrale.ajo eshte aq e vogel,aq dimensionale sa te gjithe do perballen me njeri tjetrin,do perballen me te verteten dhe genjeshtren,me te bardhen dhe te zezen,me mikun dhe armikun,do jete sfida ku gjithcka do te kthehet ne favorin tone,pra,do ecim nje hap me kohen.

LIBRI
Influenca thyen tabute,ndihesh inferior duke u perulur ndaj rrjedhes se librit qe udheton ne bote te ndryshme.disa ndjenja,disa risi forcojne bukurine e fjales sepse fjala ushqen shpirtin,ushqen rrugen e parimeve qe po pergatit per jeten tende.je konfuz me ate cka te pasqyron libri,nje force imponuese ne nje bote ku ti ke fuqi te mbinatyrshme,dhe pikerisht kjo bote ti ben endrrat shpresa qe nuk vdesin kurre.eshte si nje kure qe te jep disa doza fleksible per gjykim.te jep fryme sigurie,te ndricon ne erresire,te sheron plaget qe te pasojne endrrat:te gdhend ne cdo fjale duke te gjykuar mbi inteligjencen e verberise para nje pasqyre.pra,me pak fjale:libri te ushqen me pasion,te armatos me dije,te fisnikeron mendjen dhe pastaj te dergon ne betejat e jetes,qe do te thote:libri eshte difuzioni i se ardhmes.

GJAKMARRJA
Gjakmarrja eshte nje shtylle qe sado qe ti te ngjitesh lart ti perseri do biesh poshte mbi kanunin e fjaleve te helmatisura qe te imponojne jehonen e lojrave te jetes.te zhyt ne nje bote ku mendon se po te marresh hak ty do te te qetesohet ndergjegjia.eshte nje absurditet qe se le gjakun te thahet.por ti vazhdon ende ta ngacmosh plagen.nje ndjenje nga brenda te thote se:mos hap plage kur e din se nuk do te te sherohet kurre.dhe pikerisht kete plage e ushqen kanuni me nje helm qe e mbart ne vetvete.pra,me pak fjale,gjakmarrja eshte e ndyre per njerezit qe nuk arsyetojne.

FAMILJA
Nje fryme e re dashurie perputhet me jehonen e ngrohtesise qe te fal familja.ulet mbi idene se te gjithe pasqyrojne ate cka ndjejne,pasqyrojne ndjenjen e shpirtit te lire e cila inspiron dashurine qe mbush mushkerite e familjes.nuk perzihet me ajrin e te tjereve,eshte unike ne llojin e saj,ne folezen ne te cilen jeton.jane disa hapa qe ecin pa bere zhurme,ecin duke shkruar ne mendjen tone se:endrrat,nje dite do te behen realitet,shpresat nuk do vdesin kurre pavaresisht situates ku ti ndodhesh dhe se pastaj te tjerat ti shpjegon vete jeta.ke nje pasim mendor ku te jep fryme energjie ne sfidat e jetes.e pra ,familja eshte nje rrjedhe uji ku i merr te gjithe me vete dhe i mban afer ne gjirin e saj.

HESHTJA E MJERIMIT.
Heshtja e mjerimit te zymtesise se nje populli eshte statuja e eprorit qe ju i peruleni.treteni dalengadale duke iu futur ne thesin e tyre qe iu ze frymen,ne thesin ku ndalohet frymemarrja e lire e jetes.kjo frymemarrje e merr dallgen e furishme dhe e mbyt kete heshtje te zymte.pikerisht kjo heshtje e mjerimit ngre duart lart dhe kerkon ndihme por askush nuk behet bashkeudhetar me te.askush nuk ecen me te,ne rrugen qe kerkon drejtesi,qe kerkon te dale dielli dhe te ngrohen te gjithe.mendimet shkruhen diku,nuk mund te shprehen,i tille ishte migjeni:nje pene qe shkroi te vertetat e hidhura,ishte nje pene qe i fryente zjarrit vazhdimisht,por ai nuk fikej.gjithcka ishte e kote.ishte nje mur mbrojtes qe shpresa e mbante ne kembe,e mbante te gjallle me kercenime pa ndjenja.me kercenime qe gati po vdesin.migjeni u ushqeu frymen e te drejtes,frymen e zerit,frymen e nje shkendije shprese qe pret te mos fiket por te rindizet me shume.

STOP DHUNES
Mjaft me ne emer te zotit,mos me zhyt me ne pellgun e mjerimit te pergjakur nga jehona e britmave qe s rreshten ne altarin e mbrojtjes.te udhehequr nga frika ulen dhe pushojne ne nje tempull ku qetesia hyjnore ua ngroh shpirtin.fshihen si disa mbetje te padobishme dhe behen te pavlera ku ndoshta ata nuk shkelqejne aq shume ne syrin e eproreve agresive qe karikohen ne menyre te vrullshme duke u bere vulgare ne shpirtin e tyre.shkruajne cdo dite nga nje faqe duke treguar disi dhimbjen qe ato ndjejne...,dhe perseri heshtin sepse nje ankth nga brenda nuk i le ata te veprojne pa u imponuar nga te tjeret:te kene edhe ata liri e te drejta si te tjeret,si njerezit e lire qe udhetojne ne idealet e tyre te lumtur e pozitive per jeten.kjo pra eshte ajo cka ne kerkojme,seshte ajo vorbulla qe i permblidhte njerezit duke i fajesuar per gjera te paqena duke derdhur gjak,por ama ai gjak pikon ne hapat ku ti shkel,ajo dere e perlyer te fundos ne ndergjegjen ku deri sa te cekin fundin nuk do gjene qetesi.

NJE VEND I LARGET NGA FEMIJERIA E AFERT.
Duket si nje stacion imagjinar ku ndalojne reflekset e femijerise se nje kohe te lene pergjysem,se nje kohe qe shpresonte per vizita nostalgjike.e burgosur ne nje bote ku ndoshta eshte teper larg ta prekesh realitetin,nje realitet ku ndoshta iluzionet ta japin shume afer por ne te vertete ajo eshte aq larg sa syri e ndalon shikimin.kerkon ta kthesh pas kohen dhe ti perjetosh edhe nje here ato endrra femijerie ku neve na ushqyen nje fryme inspirimi per te nesermen.pra,eshte celesi qe te hap dyert e disa kujtimeve aq te bukura,qe do te donim ti kishim pavaresisht se ato i perkasin atij vendi te larget.

HESHTJA FRIGUESE.
Nje fenomen qe zhytet dhe nuk nxjerr krye.struket ne thellesite e funderrinave te nje dhune te mposhtur nga frika.pak ndricim dhe kjo erresire do tretet.do tretet mbi idene se mori fund epoka e egersise se nje manovrimi qe here luante rol pozitiv e here negativ.ulet pak caste dhe pushon:eshte lodhur,mijera nete pa gjume,ku makthet nuk kishin te sosur,mijera agime ku ne zemren e tyre skishte lindur akoma dielli.prandaj uluni dhe meditoni per ato cka po beni,mos i zhytni ato ne mjerim te zi se mjerimi ska krye ,ai tretet ne heshtjen friguese.

BOTA E GUXIMSHME.
Bota i perket atij qe guxon.e vetmja menyre per tia dale mbane eshte te vazhdosh se ecuri perpara.eshte kjo shprehja qe me futi thelle ne mendime pikerisht atehere ku ndjesia e mposhtjes me kishte pushtuar dhe erresira kishte zhdukur cdo grimce drite ne shpirtin tim.ne nje moment te tille te veshtire,fale ketyre fjaleve kuptova se gjendesha perballe nje udhekryqi dhe se duhet te vendosja.ekzistonin vetem dy mundesi:te ndaloja se perpjekuri e te zhytesha ne oqeanin e thelle te frikes dhe deshtimit ose te ringrihesha e te luftoja perseri me guximin si mburoje.duhet te merrja nje mendim.sigurisht qe alternativa me e rehatshme dhe momentalisht me e sigurta eshte te dorezohesh.ne ato momente kur bota duket se po shembet nen kembet e tua,kur drita ne fund te tunelit nuk duket gjekundi dhe ti mbetesh ne erresire,pa ditur si te orientohesh apo ku te mbeshtetesh dhe atehere kur askush nuk te ndihmon dot pavaresisht klithmave te heshtura per ndihme,pikerisht ne kete moment shpresa duket se vdes.dhimbja pushton shpirtin,deshira per te uleritur eshte me e forte se kurre,lote lendimi,zhgenjimi e zemerimi rreshkasin pa pushim....si pasoje fillojme te mendojme se cfare do te bejme,sado te mira te jene shancet qe na jepen gjithmone do te deshtojme.mbase,sepse thjesht nuk mund tia dalim dot,mbase sepse nuk jemi aq te te afte sa mendojme sa jemi.ky ze i brendshem,i ushqyer nga energji negative gjithmone ne rritje na bind,na ben te besojme se kjo eshte e verteta,e hidhur por e pandryshueshme.ai eshte pergjegjes per rritjen e frikes,qe sjell paralizem dhe strukje ne vetvete,ndalimin e perpjekjeve dhe se fundmi mposhtjen.zgjidhja tjeter eshte pikerisht ajo qe fillimisht duket e pamundur.sfida me e madhe eshte mposhtja e ketij zeri dhe lenia e mendimeve pozitive te mbizoteroje ne mendje dhe ne shpirt.funksiono me te vertete keshtu,cfaredo qe ti thuash vetes dhe sado e paralizueshme te jete ajo,fillon te shnderrohet gradualisht ne dicka te besueshme.natyrisht qe mendimet pozitive nuk mund te vijne menjehere pas nje gjendjeje ne te cilen ndihesh i lenduar dhe i mposhtur,por ne vend qe te mendosh se je i paafte,pse te mos mendosh se ky rrezim te ben me te forte dhe per pasoje me te suksesshem ne te ardhmen.pse te stepesh e te ilozohesh nga frika e nje deshtimi te ri,kur kjo do te sillte vetem nje humbje te rradhes dhe per me teper,aspak zhvillim?dhe sa duhet te gjakoset gjuha jote,para se te ndalosh se kafshuari ate?pse duhet ta burgosesh zemren tende dhe deshirat e saj pas hekurave se frikes se deshtimit?mos e ler zjarrin e brendshem te shpirtit te fiket nga lotet e zhgenjimit.ngrihu dhe lufto nese deshirat dhe endrrat e tua jane aq te forta sa te mposhtin friken.kjo nuk do te siguronte fitoren e menjehershme,por heret a vone cdo lodhje shperblehet.lufta e perditshme te sjell lumturi,sepse sado sfiduese te jete ajo,nuk mund te jete kurre me e veshtire se sa lufta me vetveten,lufto ndermjet asaj qe je dhe asaj qe deshiron te behesh,sfide te cilen tashme e ke te fituar.dhe pikerisht guximi per te hedhur hapat e pare te con drejt kesaj fitoreje,drejt nje bote te re,e cila i perket nje bote te guximshme.

TE GABOSH ESHTE NJEREZORE TE FALESH ESHTE HYJNORE.
Falja dhe gabimi:dy endrra me vete ku presin me shprese driten e nje jete qe iu jep fryme ne nje bote inspiruese per te vazhuar perpara,pa marre mendimin e askujt.te gjithe jemi qenie humane,nganjehere gabojme,madje rrezohemi e pastaj me shume mundime ngrihemi e vazhdojme te ndjekim hapat qe na lane te paret tane me idealet e tyre.krejt ndryshe eshte e verteta:nje mur qe veshtire te shembet.si nje fortese qe mbron dicka qe ska nevoje per vertetim.kthej syte nga genjeshtra dhe shikoj teksa perpelitet qe te hedhe poshte te verteten.por jo:shume hyjni e mbrojne ate.eshte e mbrojtur nen petkun e saj te metalte qe sdeperton as ajri sepse edhe ai ua ze frymen.ajo eshte e cilter ne vetvete.e ndersa gabimi:nje mashtrim me vete;por ne jemi humane,i falim kete qenie ne ekzistencen tone.

NATA E VITIT TE RI
Sapo ra nata te gjithe filluan te flinin.une spo mundja dot te mbyllja syte,muret perpeliteshin me njeri tjetrin per te kerkuar dicka nga une.ne rregull.isha shume i tensionuar,muret ishin thjesht nje iluzion sepse pas tyre fshihej nata qe te me propozonte te binte ne ujdi me mua.mendova se ishte nje aventure e castit me norma negative.akoma spo me zinte gjumi.cpo ndodh me mua?u ngrita dhe pashe akrepat e ores qe kishin ndaluar.ishte nje nate e mistershme:nje mister qe ndaloi vete kohen.dal ne ballkon dhe shikoj ambientin poshte.disa drita vezulluese me verbuan:ishin dritat e atmosferes se vitit te ri.ato drita ne mes te asaj erresire corientuese me ngrohen zemren.akoma skishte te sosur!prane atyre casteve mahnitese filluan fishekzjarret qe e veshen qiellin ne nje menyre te rrufeshme me ato ngjyra qe u dhuroi natyra.aty prane mu gjend dhe babai im dhe me peshperiti:kjo eshte mbreteria e vitit te ri dhe sundon vetem kete nate;te gjithe jemi nen urdherat e saj!!!

BULIZMI
Bulizmi,nje ironi therese karshi nje personi te ndrojtur e te pambrojtur,nje epror agresiv qe dhunon psikologjikisht shpresehumburin per te ecur kryelarte.nje forme e prere komunikimi apo veprimi ecen me mendimin se po vepron drejt ne ate cka ai e percepton.duke e parashikuar kete gje ai vepron duke shkelur mbi te dobetit,mbi njerezit qe kerkojne te mbrohen e jo te shtypur si te padobishem.kerkojne qe te shembet ai mur dhe te shikojne jashte te lire e te pavarur,sepse kur nderton nje mur duhet ta dish ke le pas tij.njerezit e prekur nga bulizmi kerkojne qe ne boten e tyre te dale dielli e te jetojne perseri,qe ne boten e tyre te jene te fuqishem e me besim ne vetvete.e ndersa efekti bulistik eshte kercenim e njekohesisht cenim i te drejtave te njeriut.pra kuptuam qe bulizmi perfshin dy bote>humbesit dhe fituesit.bote pa krye,zhytje mjerimi.

JAM EVROPIAN NE SHQIPERI DHE SHQIPTAR NE EVROPE.
Toka lind njeriun e ndersa njeriu mbart emrin e saj.nje mur ndares nuk na lejon te shikojme pertej asaj qe e meritojme.e nderthurur gjithcka per te gjithe,e kultivuar vetem per nje komb,e ruajtur si amanet trashgimtar eshte toka jone:ame shqiperi.jemi rezultat i veprave qe historia na la nje emer,ate emer qe ne mundohemi ta mbajme me kryelartesine qe vete ate e karakterizon,na lane emrin :shqiptaret e nje epoke te re ku shpresat shekullore te heronjve bene realitet endrren qe sot ne po e jetojme me frymen e pavaresise.shqiptaret dhe evropianet;nje parathenie dhe nje pasthenie e nje libri qe kane te njejtin titull;nuk mund te ndahen sepse mbartin dimensionet e horizonteve te pafundme qe te ushqejne nje ambicie pozitive per te qene te bashkuar.ne si komb ecim me hapin e kohes duke bere vepra te medha njerez te vegjel;ata jane shpresa e kombit tone.ata jane krijesat qe neve na nderojne dhe na bejne krenare kudo qe mendimet tona lene gjurme.pra,ne jemi shqiptaret e asaj evrope qe mbartim vlera te medha historike e kulturore;mbartim armet me te forta te nje mendje inteligjente qe vepron e mbrojtur.me e rendesishmja eshte se mbartim nje emer qe merr fryme kudo ne bote dhe te njollen e gjakut qe na simbolizon flamurin.

DIBRA
Nje histori e gjate qe mban nje emer te shkurter me plot kuptim;nje embleme fortese qe perendon kah kultures dhe historise;nje fjale e vogel qe udheheq disa zera qe e ndjekin nga pas;e ajo eshte dibra shekullore qe rrezaton krenarine dhe nderin e te qenurit dibran.
Dibra...,eshte vendi ku lindi historia;nje histori plot kulture e zakone te cilat edhe sot mundohemi ti ruajme e ti trashegojme brez pas brezi.ajo shtrihet kah tapeteve te blerta qe natyra ia ka dhuruar ne shenje simbolike.ne ate vend natyra flet me zerin e shpirtit,ne ate vend natyra te zhyt ne endrra duke te bere pjese e kenaqesise qe po perjeton.dibra simbolizohet si vend historik sepse lindi nje hero;nje hero qe e shpetoi kombin e tij nga kthetrat e armikut pa e ulur asnjehere koken.e njekohesisht kultura eshte jeta vete;ajo e percakton vete planin jetesor dhe kerkon qe ne ta veme ne zbatim.kultura eshte amaneti yne qe trashgojme nga te paret tane historike;te cilet na e besuan kete amanet me shpresen qe do ua mesojme brezave qe do vijne.pra,per ta permbyllur,dibra ka qene...,eshte....,dhe do te jete djepi i kultures dhe historise mijeravjecare qe njeh sot kombi shqiptar.

BOTA JONE.
Ne jetojme ne nje univers ku jeta na servir situata nga me te ndryshmet.keto situata nguliten ne memorien tone duke lene gjurme.e ato jane kujtimet e fshehura qe nxjerrin krye ne momentin qe ne duam ti njohim ato.cdo moment te jetes sone ne njohim njerez nga me te ndryshem;pozitiv apo negativ qofshin ato.disa prej tyre behen miq te ngushte e disa prej tyre urrehen per nje jete te tere.une e mendoj gjithcka ne permasat e duhura.e mendoj nje dite te zakonshme me miqte e mi me te mire duke u argetuar qe kjo dite te lere mbresa ne mendjen time.kjo perfshihet nga dy bote:bota ime dhe bota e jashtme qe i hap dyert miqve dhe shokve me te ngushte.asgje nuk eshte e veshtire;asgje nuk eshte e pamundur.kjo arrihet fale veshtiresive dhe mundit te pashterur:per nje miqesi te mire,per nje bote me te mire se bashku.

TE GABOSH DO TE THOTE TE MESOSH.
Teoria e jetes eshte udha e leksioneve qe na ndjekin.disa teori forcojne nje formule aq te forte qe i mban themelet te pavdekshme ne jete.nje teori nder vepra eshte fshehur diku dhe na kanos pa vetdije.ajo merr vrull nga djallezia jone dhe sundon mbi ne.behet aq egoiste sa vulgariteti i saj merr dhene.kerkon me kembengulje pushtetin e mendjes;mundohet te na mashtroje:mundohet te na kercenoje pabesisht.e pa,a ja vlen te behemi pre e genjeshtres qe sa vjen e zhytet ne erresire derisa prek fundin;dhe ne fund te saj,do te ndizet nje shkendije drite,ku ne ate moment gjithcka do te dale ne pah.ajo cka neve na takon eshte qe hapim syte:te zgjohemi nga ai gjume letargjik,ku duke na ushqyer me endrrat e tij te frikshme kerkon te na divorcoje nga liria dhe te na zhyse ne nje humnere te pavlere.e duke menduar se pas stuhise dhe fortunes del dielli;ashtu dhe duke gabuar ne mesojme natyrshem gjithcka.

DHIMBJE E PAFAT.
Ne nje nate vrastare nder luginat e verdha nje qenie e pafajshme doli dhe mallkoi henen ku britmat e saj godisnin qiellin me nje ngulje te thelle ne zemer e duke ia shuar driten henes vezulluese.britmat e mallkimit te kesaj nene te pavdekshme kerkonin nje fjale te vetme;nje fjale qe tia falte jeten birit te saj.por jo,ne ate varr te erresuar u fut nje djale i ri qe ia copetoi zemren kesaj nene.teksa shkonte te vizitonte varrin e tij lotet i rridhnin vete;por kishte edhe nga ata lote qe nuk dukeshin:ato ishin me te veshtiret per tu shuar.zemra po i digjej flake;edhe zogjte e malit teksa po kendonin u ndalen menjehere dhe filluan te veshtronin me ngushellim nenen e gjore e te pafat.teksa po mendoja i vetmuar shikoja jashte nje drite vezulluese qe depertoi mbi rrezen e syrit duke me dhene nje iluzion ku vetulla e syrit te saj i kundervihet ballit i cili me ngjason me kodrinat e nje mali te thepisur.ne mes te tij gdhenden dy syte e argjendte qe vishen me qerpike qe te ngjasojne me krahet e nje dallendysheje te lire qe endet rreth horizonteve kah meje.thirrjet ndaj varrit nuk kane te sosur.nena e shkrete kerkon nje shprese te vogel qe djali ti ktheje pergjigje makthit te saj

BOTA E VETEDIJES.
Nen jehonen e drites se diellit po mendoj per tingujt e jetes.po ecen me hapa te mistershem duke lene gjurme nga pas e po leshon hije dyshimi ne vetedijen njerezore.pushon pak caste ne nje tempull qetesie ku trupi i lodhur nga barra e rende puhitet lehte me flladin e jetes.e shoh nga larg si nje dimension misterioz ,i panjohur per njeriun.mundohem ta zbuloj dhe ta ndryshoj boten por eshte e pamundur se nje ze me perplaset ne fytyre duke me shtyre nga pas e duke me penguar qe te mos vazhdoj me tej.vazhdoj udhen si i marre ku fundi i tunelit me qellon ne beben e syrit me nje drite te shndritshme shpuese.ne ato caste:shpresa shkelqen si nje zog i lire.aty merr kuptim jeta.....

MENDJA FAMELARTE.
Qetesia e mendjes sinkretizohet me periodizimin e frekuencave te saj duke krijuar ne menyre te mistershme iluzionin e paditurise qe te lind dyshime ne ate vorbullen qe te rrethon.ulet qete qete duke te peshperitur ndjenjen e fisnikerise e te mesuarit ne menyre filozofike duke u bere arma sfiduese e jetes.me therret nga pas duke kerkuar dicka jo te njohur per boten;dicka qe ka te beje me frymen e jetes qe del nga fundi i unit te njeriut me ideale te pakufijshme qe sdi te ndalet se mesuari teorine e jetes.ajo eshte thjesht shenjestra e duhur qe na godet moralin dhe urtesine humane.

AGIMI TRADHTAR.
Nje shi i rrembyeshem po zhduket dalengadale duke u fshehur pas shpines sime e duke me goditur me kokrra bresheri nga pas.ne keto caste te renkosh eshte e kote.udha me edrejte eshte nje vendim i castit qe te detyron te biesh ne ujdi me nenen natyre.e ndersa ti nga ana tjeter kerkon ti vendosesh kushte ajo te le te vetmuar duke te braktisur ne nje qoshe qe ska rrugedalje.hedh syte nga qielli duke lutur hyjnite qe shfaqen vetem kur syte e tu verbohen ne menyre konstante me veshet e shurdher dhe duke u hakmarre ndaj se folures memece.ne ato caste je thjesht nje trup me nje shpirt te gjalle nga brenda.lidhja jote e drejtperdrejte me hyjnite realizohet vetem ndermjet rrahjeve te zemres.nuk mund ti shohesh por mund ti ndjesh duke perjetuar cdo cast madheshtor te momentit.duhet te lodhesh qe te fitosh dicka.vjen nje moment qe zhduket gjithcka.ti kthehesh ne gjendjen e meparshme qe lumturohesh per castet qe ke perjetuar.kerkon ti tregosh njerezimit per kete nate te mistershme.i gjithe populli eshte ne nje gjume te thelle pas gjithe kesaj lodhjeje mendore qe ka perjetuar.enderron ti zgjosh me patjeter e tu tregosh per ato qe te kane ndodhur por eshte e kote sepse atyre u eshte premtuar nje e neserme me e mire;nje e neserme qe agon vetem per njerezit me ideale qe duan pak shprese per te ardhmen.pas disa castesh syte e skeleposur goditen nga rrezet e shndritshme te diellit duke u bere peng te nje dite te lodhshme qe zgjat shume.ky pra eshte agimi:per disa eshte trdhtar e per disa eshte besnik.

GJERAT E VOGLA ME DASHURI MUND TE NDRYSHOJNE BOTEN.
Ndryshimi fillon nga vetja;e keshtu qe fillova te shkruaj keto vargje te nje altari te gjate qe shtrihet permes nje tempulli hyjnor qe priret te vazhdoje me tej duke bere eksperimente qe shfaqin veprat e nje jete te pakufijshme qe sillen ne menyre te mistershme duke lene gjurme nga pas.buron ne tere oqeanin duke shtrydhur nje pike uje qe e ekzaminon kuptimin e jetes.e ajo pike e vogel eshte njerezimi;qe cdo molekule e saj priret te behet dikush ne kendveshtrime te ndryshme.kapet me dashuri pas vetes duke te udhehequr perpara e duke te shpjeguar ligjet e jetes.kjo dashuri e ndihmon kete ujevare te vogel te krijoje nje rezervuar te thelle endrrash nen kembet e saj qe kur te rritet ti beje realitet.dalengadale peshperit disa fjale qe i burojne nga zemra...,e keto fjale do te ndryshojne unin.kjo bote eshte e jona duke shpresuar per te nesermen permirsuese.

BASHKEJETESA E DIALEKTEVE.
Platforma dialektore ben qe te nderthuret dialekti gege me ate toske.parashtrohen te dyja si mozaik i armes se te folurit duke u nderthurur me magjine dhe ndjenjen qe te falin keto dy komunikime arkaike.pasqyrohen si dy altare luftarake ku prehen ne nje mjedis bashkebisedues;ne kete mjedis takohen dy pikat e horizonteve qe pershkojne vendodhjen qindravjecare te kesaj bashkejetese dialektore.bisedojne se bashku me nje gjuhe te se njejtes familje pa bere dallime e asaj gjuhe i kurorezohet fjala madheshtore:shqipja e shqiponjes shqiptare.

SHPRESE PREJ ZOTIT.
Njeriu lind i lire por jeton kudo nen zingjire.nje shprehje qe nuk kerkon shume filozofi por me shume kerkon ndjenje qe priret te ushqehet nga jeta.shume rruge me kthesa;shume mure qe duhen kapercyer;shume melodi qe duhen degjuar.kush mendon se do i kaloje;nje njeri qe stuket ne mendime;nje njeri qe stuket ne vorbullen e tij dhe kerkon pak drite nga e ardhmja.hedh syte nga lart;veshtron diellin;veshtron nje dimension qiellor qe komandohet ne menyre kontraste me nje puhi te lehte ndjenjash qe te ben te thuash se asgje nuk eshte rastesi.teksa ecen si nje person me ideale dhe virtyte duhet te mendosh se duhet pak guxim per te ecur perpara;duhet pak iluzion qe te te beje te veshtrosh te shkuaren dhe te ardhmen.ulesh ne tempullin hyjnor dhe nje shpirt i lire te ben te kerkosh shprese prej zotit,por nuk eshte fundi i rruges,nuk eshte fund pa krye;duhet te krijosh nje rruge ku duhet te shkelin vetem hapat e tu e ne cdo moment te kerkosh drite nga zoti qe ta ndricosh kete udhe.

NJERI,NJIH VETVETEN.
Cte ben te mendosh ku e gjithe bota vdes mbi reflekset e te menduarit ne menyre filozofike duke u sinkretizuar me jehonen e valeve qe me peshperisin vetem ne momentin kur njeriu fillon te njohe ate qe se ka pare kurre.eshte e veshtire ta mendosh se do jete vec nje absurditet.por ne fakt eshte mese e vertete.neoni i dijes te percjell per ne tempullin e shpirtit te lire ku duhet te jesh vetvetja.te jesh vetvetja do te thote te lesh gjithcka;te mos kapesh pas degeve te lehta qe si ke pare kurre;te mos fshihesh pas diellit duke rrahur gjoksin per dicka qe nuk mendon te jesh.te jesh vetvetja eshte shembulli i te njohurit unin.teksa perendimi i diellit pasqyrohet mbi valet e detit antonimizohet me boten e mendjes.ta veshtrosh kete pamje te mahnitshme do te krijosh shume dimensione ne mendjen tende;te meditosh nen driten vezulluese te henes eshte qetesi relaksuese per mendjen,prandaj,o njeri,njihe vetveten,kudo qe te jeshkudo qe te maresh fryme,mos u kap pas mendimeve te kota qe te humbin kohen;mos u perpiq te ndertosh boten po perpiqu ta njohesh ate;veshtro ate cka te eshte dhene;mendohu,veshtroje serish dhe kupto se brenda teje je ti;mos u mundo te kuptosh ate cka te paraqesin,injoroi mendimet e tyre;je ti njeri ne qender te jetes;e po ta mbyllesh me shprehjen:di nje gje qe sdi asgje,ndoshta sdo te te kuptojne prandaj mundohu te perqafohesh me kete mendim:njeri,njih vetveten:ajo je ti.

AGONIA VRASTARE E JETES.
Eh,
Te fluturosh kur ske krahe,
Te qeshesh kur te vjen per te qare,
E te sinkretizosh antonimizimin e tyre:
Te ben te migrosh drejt fantzmes se hijezuar qe perplaset mureve te keshtjelles duke jehonizuar valet e peshperitjes ne vokalitet te dobet e te japin sinjal vetem kur lind dielli.
Eh;
Ka perendime qe nuk perendojne kurre,
Ka pene nuk shkruajne kurre e si binden te zotit,
Ka kanune te forta si shkembi;
Ka raste kur qeni han me ujkun e qan me bariun;
E kur u munduan te na varrosnin e harruan qe ne ishim fara;
Degjoj te thone te ndryshojne boen;
Por askend qe te ndryshoje veteveten.
E ata qe vetem flasin e sdine te pushojne
Ushqehen me ego e sngopen kurre.
Teksa duket absurde mendo se edhe absurditeti arrin te pamunduren;

Mendo lirshem,
Sepse askush seshte perfekt,
Edhe lapsi ka gome,
Ashtu edhe dita ka naten qe ia erreson dhe e ndricon qiellin me galaktiken e yjeve duke dhene nje shfaqje qiellore.
Ka sy qe prekin si te ishin duar,
Ka ndjenja qe bien ne pesimizem
Sdine nga te shkojne dhe e harrojne udhen e jetes.
Belbezojne ne heshtje erresire se edhe hija jote ste ndjek me.
Ushqimi i mendjes,
Dalengadale tretet
E karakteri formohet ne stuhira dallgesh;
Nshtrengata tjetes.
E di,
E ta mendosh se kjo shtytje e tepert te forcon me shume
Do doje me teper,
Teksa i degjon tek flasin:
Fjalet e tyre bien ne vesh te shurdhet.
Se kur diamantit si gjeten asnje te mete thane se shikimi i tij ti vret syte,
Por kjo bote eshte tradhtare,
Andaj nga nje i urte lartesoje mendimin.
Dhe kurre mos pesho fjalet qe thuhen
Por vlereso gojen nga e cila dalin.

Do qe te marresh mendimin qe kane shoket per ty?
Do qe te te shkruash mendimin qe ke per shoket?
Regjistrohu tani dhe tregohu i ndershem!

tbh.me

Vepra te ngjashme

Te rrosh a te mos rrosh ? Kjo eshte cesh... Autori: Naxhije Lime · Lloji: Ese filozofike · Tema: Te rrosha te mos rrosh ? Kjo eshte ceshtja Kjo fjali , kjo shprehje qe te pakten nje here ne jete , na vjen neper mend . Ti si do te pegjigjeshe ? Une ... une jam konfuze . Nuk mendoj se do te ,zjidhja njeren nga keto shprehje ? Njeriu eshte krijuar per te jetuar , per tu zhvilluar , por si te...	Dialog me sytë e shpirtit Autori: Klea Kasa · Lloji: Ese filozofike · Tema: Reflektim mbi veten time. Dialog me sytë e shpirtit. E ulur në një stol të vogël e të vjetër pranë një trotuari nga i cili mund të shikosh qartë cdo hap të shpejtë që bëhet nën jetën monotone.Pranë meje është një lis i madh dhe një ndërtesë ...
Biblioteka e shkolles Autori: Anna Cani · Lloji: Ese filozofike · Tema: biblioteka e shkolles Biblioteka eshte parajsa e mendjes,bukuria e saj,eshte kyci qe hap dyert e dijes dhe eshte ushqimi per trirun tone. Te pakten jane ata persona apo njerez qe kane nje biblioteke te vertete. Cdokush mund te kete nje biblioteke por varet se sa shpesh lexon a...	Mbarim vjeshte Autori: M.P · Lloji: Ese filozofike · Tema: ''Te ikesh nga vendlindja do te thote te vdesesh nga pak '' Te shuhesh pa gjurme eshte gjeja me e lehte qe ti mund te besh kur ke vendosur te largohesh nga vendlindja.Por a valle,a e kthen koken pas dhe te mendosh se sa fetyra te perlotura u bene nga ikja jote.Cdo gje familja,te aferm,shoket e tu pikellohen nga ky...
ÇFAR JAN KRO GJERA QE PO NDODHIN ? Autori: Rinora Mehmetaj · Lloji: Ese filozofike · Tema: ÇFAR JAN KTO GJERA QE NA NDODHIN ? E di qe ne kete bot kemi shum sfida e aventura te ndryshme.E di qe ne kete bot jemi nxenes dhe kemi provime. E di qe kjo bot nuk na jep gjithmon ate qe e deshirojm her na deshpron e her na gezon.E di se problemet nuk kan te ndalur kurr dalin nje pas nje p...	Te rrosh a te mos rrosh... Autori: Jolie · Lloji: Ese filozofike · Tema: Te rrosh a te mos rrosh... Te rrosh a te mos rrosh ...eshte nje nga monologet me te famshem dhe me te komentuar te letersise boterore, dhe nje nga dilemat me dramatike me jeten njerezore. Te zgjedhesh mes jetes dhe vdekjes... Te jetosh cfare te sjell fati , te shijosh te hidhuren...
vdekja është akt që shpaguhet me të ... Autori: Anna Çani · Lloji: Ese filozofike · Tema: ideali Sot shumë njerëz rrëzohen gjatë jetës së tyre e më pas pyesin veten pse. Vetëm se jeta na rrëzon,na bën të ndihemi keq nuk do të thotë që s'duhet të ngrihemi përsëri. Është një libër që flet pak,thjesht me tri etapa e që duket sikur...	Aventurat e Diut Autori: X.X · Lloji: Ese filozofike · Tema: Diu dhe pese karat Na ishte njehere nje djale i ri 16 vjec.Deshira e tij e madhe ishte te behej nje futbollist karderr.Vitet e para i kaloi tek KF.Egnatia dhe kur mbushi 18 vjec i erdhi nje oferte nga pesecara.Ai shkoi ne itali dhe takoi presidentin dhe ai sa e pa ate i tha...
Prometeu,një hero i vetmuar! Autori: Anna Çani · Lloji: Ese filozofike · Tema: Prometeu Prometeu është heroi i parë humanist në të gjithe historinë e letërsisë dhe është një figurë e adhuruar për shumë artistë e poetë. Ai kreu një akt humannë kohën kur njerëzimi ndonjej në errësirë,injorancë dhe varfëri. Prometeu u r...	SISTEMI Autori: DION HASANAJ · Lloji: Ese filozofike · Tema: SISTEMI SISTEMI Në jetën tonë të përditshme shpesh herë dëgjomë fjalën sistem te përdoret por rastet kur ne i kushtojmë vëmendje përdorimit të kësaj fjale janë shumë të rralla.Po si perkufizohet sistemi në v...
Libri Autori: Geraldo Xhina · Lloji: Ese filozofike · Tema: Rendesia e librave. Te gjithe e dime situaten ku ndodhemi,nje katastrofe boterore e cila mbylli brenda te gjithe njerezit pa bere dallim moshe,gjinie,feje,njerez te pasur apo te varfer,thjesht I mbylli brenda.E kuptoj qe eshte dicka e tmerreshme por duhet te dini se edhe nes...	Ne jemi ketu ne Toke per te... Autori: Eda · Lloji: Ese filozofike · Tema: Pyetje rreth egzistences se njeriut Ne jemi ketu ne Toke per te... Arsyeja se pse ne jemi ketu ne Toke, ndonjehere na duket e pazakonte. Kjo zakonisht ndodh kur ne jemi te lodhur nga rutina jone e perditeshme dhe duam te dalim jashte kornizave te jetes. Qe te arrish...
Vetmia lulja qe rritet me erresire Autori: Feti cahani · Lloji: Ese filozofike · Tema: Gjendje emocionale Shpesh herë erresirën dhe vetmin njerzit mundohen ti largohen por ne fakt ajo eshte nje qetesi shpiterore ku mund te flasesh ne heshtje pa te degjuar askush po çte bukur ka erresira?!.Nuk asgje te bukur, bukurin ja jep ai qe e do, ja jep ai qe e ushqen...	Gjendja shpirtërore e poetit lirik Autori: Big G · Lloji: Ese filozofike · Tema: ese, poeti lirik, gjendja shpirterore e poetit lirik Poeti, hero lirik i vargjeve. Ngjyrimet emocionale të poezive i formësojnë krijimet duke i pasuruar me vlera të reja. I fiksuar te hapësira shpirtërore, romantike në botën e brendshme dhe të jashtme. - Trazimi i ndjenjave përshkruhet nga gjuha ...

Komentet e fundit!

Emri: Rinz
Email: Rnscani@gmail.com
Komenti: Keto shkrime jane bere diku kur isha 14-15 vjec por jane publikuar me vone 2019;hahah tani nuk fshihen me per fat te keq;kane nevoje per korrigjim por duke marre parasysh moshen jane mire haha.

Shto komentin tend per vepren e mesiperme!

Emri:

Email:

Komenti:

Pyetje sigurie

Sa eshte shuma e ketyre dy numrave:
1 + 2 =

Your travel guide to exploring Albania - TourAlbania.org

Kaloni ne versionin Desktop