Home |
Autori: Aulona Morina
Sa herë që
më kujtohet mësuesja
ime e dashur,
me rrjedhin lotër
ne te dy faqet.
Ndarja me të
ishte e vështir
sepse e donim
si nënën ton te dytë.
E dua qiellin,
E dua diellin,
E dua henën,
Por më shume nënën.
Ajo është engjull,
Është shpirt i qetësis,
eshtë yll qe xixëllon
e më vështron,
më perkëdhel
sa herë qe kam nevoj.
Lum o lume
rrjedhën se ndal,
Vazhdon rrugën
val më val.
Rrjedh e qilter
kaltërsi,
Ishton vendit
bukuri.
Nga vjen lumi
Vjen dhe jeta,
Fluturojn shqipe
si shigjeta.
Copyright © 2011 - 2024 YourLiterary.com | Shqip | Mobile version. All Rights Reserved
Powered by YourLiterary.com