Data e postimit: 2021-06-21 18:35:08
Lexime: 3055
Dialog me sytë e shpirtit
Autori: Klea Kasa
Lloji: Ese filozofike
Tema: Reflektim mbi veten time.
Shkolla: Dhaskal Todri
Klasa: 12A
Qyteti: Elbasan
E-mail: Email eshte i fshehur!


Dialog me sytë e shpirtit.
E ulur në një stol të vogël e të vjetër pranë një trotuari nga i cili mund të shikosh qartë cdo hap të shpejtë që bëhet nën jetën monotone.Pranë meje është një lis i madh dhe një ndërtesë e vjetër, me mure të cara dhe bojë të ngelur vënde vënde, duket sikur ata të dy ishin bërë shokë të njëri-tjetrit dhe shokë të viteve që dukeshin qartë ne rrathët e lisit dhe te krisurave në muret e ndërtesës. Dëgjoja tingujt e një kohe të zymtë dhe të një botë të vetmuar plot njerëz. Askush nuk me vuri re mua, ndoshta sepse unë kisha harruar se isha aty, isha ndarë në mijëra copa po asnjëra nuk më përkiste mua. Minutat më bënë të ngrihem e të eci, po ecja me kokë ulur duke u menduar por me mendime boshe dhe pa jetë, ku papritur sytë me zunë nje pikëz të vogel uji që dukej sikur kishe mbetur nga stuhia e një nate më parë. U afrova dhe sytë e mi panë reflektin e tyre. Ajo ishte e brishtë dhe e vogël por une hyra brenda saj dhe fillova të flasë…….
Nuancat e syve të mi nuk ishin thjesht ngjyra, e zeza nuk ishte aq e errët, e bardha nuk ishte aq e pastër dhe lotët nuk ishin thjesht ujë,midis tyre fshihej një botë tjetër që dukej vetëm kur sytë mbylleshin dhe shpirti fillonte të fliste…..
Ndjej që kam nevojë të fle,sepse është i vetmi moment kur unë krijoj botën time, është momenti kur më lejohet ti jap jetë ëndrrave që kanë zënë vend në një dhomëz të vogël në trurin tim dhe gjithmonë qëndrojnë pas derës duke pritur momentin. Këto ëndrra kanë frikë të dalin e të vijnë pranë meje sepse unë jetoj në një botë të frikshme nga ku vetëm ti mund te më nxjerresh. Endrrat e mia më bindin cdo ditë e më tepër që jam vetëm unë dhe ti.
Këto njerëz që ecin marrin oksigjen dhe ekzistojnë por shumë pak prej tyre marrin dashuri dhe jetojnë, prandaj edhe unë tani nuk kam asgje me vete por përsëri ne duar më rëndojnë minutat e cuara dëm duke u munduar të marr formën e enës ku nodhem sikur të isha ujë dhe harrova që nëse unë jam ujë atëherë le të marr fuqinë e detit dhe të pushtoj tokën. Ndonjëherë ndihem sikur jam brënda një prizmi prej xhami dhe shikoj cdo gjë por nuk mundem të flas dhe të lëviz,më mbetet vetëm të përshtatem. Ndonjëherë më duket sikur jam pupël dhe lëviz aty ku era më con dhe nuk kam fuqi të drejtoj rrugën time,sepse une kam kohë që nuk jam takuar me ty vetja ime.
Duket sikur jam e rrethuar me plot njerëz,me njerëz që herë pas herë bëhen unë sepse ato grabisin prej teje kur unë bëhem e verbër. Jam e rrethuar me njerëz që vrasin, me njerëz që shtypin, me njerëz që lypin të mbytur nga tymi i makinave luksoze, me njerëz të vdekur edhe pse të gjallë dhe me njerëz të etur për pushtet dhe kuptoj që rrathët e vërtetë të Dantes janë këtu por të gjithë jemi bërë palë me mëkatet tona. Pavarësisht se ata jane shume dhe do të jenë gjithmonë aty, ne na mbetet të mos braktisim njëra-tjetrën dhe njerëzit që na ndihmuan kur ishim të ndara.
Ne nuk na përcaktojnë ndjenjat tona prandaj nëse qajme nuk do të thotë që jemi të dobet, nëse lodhemi nuk do të thotë që jemi dorëzuar, nëse heshtim nuk do të thotë që nuk kami zë dhe nëse qeshim nuk do të thotë që jami te lumtur,por nëse une jam këtu dhe të vlerësoj ty atëherë une kam fituar.
……...Ah sa shumë kemi kaluar në të dyja,sa herë jemi ndarë,sa herë të kam urryer,sa herë kemi harruar që ekzistojmë dhe kemi harruar që lumi kurrë nuk pushon së rrjedhuri dhe toka e qielli nuk rrinë të ndara.
Jasht tani bën ftohtë dhe era pas shiut gjen krisjen më të vogël të një xhami dhe hyn në të,ajo dëgjon sa njerëzit e duan ngrohtësinë, sa e urrejnë të ftohtin por prap ajo vazhdon të fryjë. Pastaj del dielli i cili lëshon rreze aq të forta sa njerëzit kërkojnë hije dhe fshihen prej tij por prap ai nuk ndalet. Kështu kalojnë ditët kalendarike ku pemët ndërrojnë gjethe dhe zogjtë vendet e tyre dhe dielli e era bëhen dëshmitarë i mijëra historive ku historia e dikujt nuk krijon nuk krijon nje tjetër ,ajo është unike.
Prandaj jemi vetëm ne të dyja që bejmë historinë tonë, një histori që do të mbetet dëshmi. Nëse do të më duhet të di kush je ti vetja ime, do të mbyll sytë dhe ëndrrat le të dalin dukë u shoqëruar me notat e tingujve te erës dhe kërcejnë nën dritën e diellit. Ndoshta Pikëza e ujit u tha dhe iku pas shoqeve të veta po unë reflektin e vetes e kam në nuancat e syve te shpirtit sepse zëri i tij gjithmonë më zgjon për të të mos humbur kurrë.
Jeta nuk është lineare. Rrugëtimi ynë do të jetë përplot udhëkryqe, probleme, prerje, ndërprerje, pengesa dhe shpesh do të ketë rrugë të hapura, do të ketë mendime ,sprova, kufinj të pakalueshëm dhe forcë të fshehur thellë. Do të ketë kohë që nuk do të dimë se ku ndodhemi , mirëpo ne do te jemi bashke per ti shtuar botes një rruge ëe re dhe të shndrithsme. Ne te jemi gati.

Vepra te ngjashme
Autori: Luljeta Mahmuti · Lloji: Ese filozofike · Tema: Gjithmone e verteta mbizoteron!
Larguar kilometra larg pertej te zakonshmes,per tu perballur me nje realitet te deshiruar por te veshtire per ta bere pjese te rrugetimit tend.Milje larg ne hapesiren pa mbarim,arrij te shoh yje tek shndrisin cdo pjese te erret dhe ku gjithcka arrin te kt...
Autori: emanuela · Lloji: Ese filozofike · Tema: falja
Po e filloj me nje peng te madh ne zemren time te vogel.E di qe te lendova pa mase "motrushe".Por ama dije se ti do te jesh gjithmone ne zemren time sepse une pa ty jame asgje dhe s'mund te bej perpara.Ti je loti i kulluar ne zemren time qe e mban ne dore...
Autori: Denisa · Lloji: Ese filozofike · Tema: Vetvetja
. Si ne lindje ashtu edhe ne perendim, eshte e mundur te shquash nje rrugetim qe neper shekuj e ka sjelle njerezimin te takohet ne menyre te pershkallezuar me te verteten dhe te ballafaqohet me te. Eshte nje udhe e pershkuar - dhe nuk mund te ishte ndrysh...
Autori: Anna Çani · Lloji: Ese filozofike · Tema: Një udhëtim imagjinar në aparatin tretës
Më kujtohet eksperimenti që bëmë me miqtë e mi shkencëtarë. Provuam të shihnim se çfarë ndodhte me masën ushqimore ose ndryshe ushqimin në aparatin tretës së njeriut. Si fillim morëm një vullnetar. Ky vullnetar ishte një shkencëtar i cil...
Autori: Fiori · Lloji: Ese filozofike · Tema: Jeta...
Kjo jete paska qene e destinuar te filloje me komedi, te vazhdoje me drame e te perfundoje me tragjedi! Vime ne kete bote duke bere disa njerez te qeshin dhe ikim duke lene disa duke qare… rri e mendoj se si ka mundesi qe keshtu duhet te jete ky proce...
Autori: Fejzë Demiri · Lloji: Ese filozofike · Tema: Ese filozofike
Porosia e babait Kur kthehem pas, në hapat e padukshëm të kujtimeve, më kujtohet dita e parë kur erdhe në këtë botë. Si fëmijë i njomë që ishe, dalëngadalë duke u rritur fillove t’i bësh hapat e parë të jetës. Vogëlushi im, qaje me ...
Autori: Greselda Baci · Lloji: Ese filozofike · Tema: Une dhe Bota Ime
Bota ku jetoja une? Ishte thjesht perfekte. Une jetoja ne kutizen time te kristalte.Ne ate Kutize qe askush e asgje nuk me prekte.Ne qoshe te saj, une...qesja pambarimisht,lodroja dhe jetoja e lumtur.keshtu ishte deri ate dite.Ajo dite trokiti lehtas ne d...
Autori: Petro · Lloji: Ese filozofike · Tema: Kush jam une?
Une jam nje njeri si gjithe te tjeret. Kam nje identitet timin, familjen time si dhe deshirat e preferencat e mia. Jam nje njeri i cili nuk perzihet me jetet e te tjereve por shikon jeten e tij. Jam si gjithe te tjeret, kam anen e mire dhe te keqe timen p...
Autori: un · Lloji: Ese filozofike · Tema: Kur dashuria vdes, atëhere edhe jeta shuhet...
Shpesh fëmijët e vegjël pyesin prindërit e tyre se si ata kanë lindur e prindërit mundohen të gjejnë një mënyrë shumë imagjinare për t’ia treguar e në disa raste të pavërteta.Vjen një kohë që fëmijët rriten e mund të kuptojnë mÃ...
Autori: Geraldo Xhina · Lloji: Ese filozofike · Tema: Covid-19
Shprese A kaq te ligj jemi? A kaq shume te keqija kemi bere ne kete jete? A e paskemi mbushur kupen? Ndoshta Zoti nai ka mbledhur te gjitha te keqijat dhe pasi vendosi te na sulet nuk ndaloi me.Ne fillim temetet,me pas b...
Autori: Anna Cani · Lloji: Ese filozofike · Tema: biblioteka e shkolles
Biblioteka eshte parajsa e mendjes,bukuria e saj,eshte kyci qe hap dyert e dijes dhe eshte ushqimi per trirun tone. Te pakten jane ata persona apo njerez qe kane nje biblioteke te vertete. Cdokush mund te kete nje biblioteke por varet se sa shpesh lexon a...
Autori: Kevi Gjata · Lloji: Ese filozofike · Tema: Dallget e jetes.
Ne nje moment nje heshtje me pushton trupin dhe ashtu i hutuar bije ne nje humnere dhe e vetmja mundesi jete ishte te kapesha per nje dege te holle peme dhe ashtu bera per te qendruar aty per disa kohe qe per fatin tim te mire ajo dege ishte mjafueshem e ...
Autori: odeta klosi · Lloji: Ese filozofike · Tema: prinderit
njeriu mesoi te linde dhe te jetoje. por njerezit qe e priten ne lindje ishin prinderit .te gjithe mbeshtetjen e pare e gjeni tek prinderit sepse jane te vetmit persona ku gjen mbeshtje .prinderit jane gjeja me e bukur qe zoti na e dha .femija pa prinder ...
Autori: alesia · Lloji: Ese filozofike · Tema: jeta
Nje grimce pluhuri fshihet ne kornizat prej balte te nje pikture te fshehur ne dhomen e kujtimeve shumevjecare . Pikture ndoshta e bere me pasionin per te rrefyer gjithe historine e pashmangshme te jetes se saj . e trilluar por ndoshta me e vertete se rea...




Komentet e fundit!



Shto komentin tend per vepren e mesiperme!

Last name
Emri:
Email:
Komenti:
Pyetje sigurie
Sa eshte shuma e ketyre dy numrave:
1 + 2 =


Copyright © 2011 - 2025 YourLiterary.com | Shqip | Mobile version. All Rights Reserved
Powered by YourLiterary.com