Data e postimit: 2011-11-28 08:44:21
Lexime: 11003
Mbi arsyen e fjalës
Autori: Bujar Plloshtani
Lloji: Poezi meditative-filozofike
Tema: Mbi arsyen e fjalës
Shkolla: SEEUniversity
Klasa: 1
Qyteti: Shkup
E-mail: Email eshte i fshehur!


Fatmir Terziu

E qashtra poetike dhe perceptuese e vargut
Bujar Plloshtani shfaqet së fundi në fushën e letrave shqipe me një kombinim të ideve të tij tashmë të mirënjohura në fushën e filozofisë poetike. Shfaqet si një pikëtakim me artin e fjalës poetike, duke na prurë qashtër diapazonin kumtues që stilon “Mbi arsyen e fjalës”. Kështu ai nuk emërzon apo shton thjesht një libër në sfondin bibliotekar, por dhuron një vëllim poetik për artin e të lexuarit në poezi.
Rreth njëqind poezitë e këtij vëllimi ngasin në kohë, moshë, hapësirë, diferencë dhe në gjeografi të ndryshme. Poeti e nis vëllimin e tij me poezinë e bukur “Këngë hungareze” të cilën ia përkushton stërgjyshes, Jolanda dhe përfundon me poezinë “Qyteti i vjetër”. E vjetra, që nënshkruan memorjen e kulturës, po ashtu edhe identitetin, shfaqet mes këtyre ngarjeve si një dëshmi mes mesazhit poetik. Tek “Këngë hungareze” poeti sheh se “…rrënjët kanë të njëjtin emër,/e qielli me të vetmin shpirt ndryshon…”, ndërsa tek “Qyteti i vjetër” ai dikton se si ky qytet i vjetër “… si manastiret antike hesht,/" dhe ashtu, pra ky qytet, "i vendosur në gji të malit t’lartë." jep e pikëtakon dhe sheh me syrin e tij: "Përjashta ka pak njerëz,/në rrugët me kalldërma mund të shohësh,/fëmijë dhe pleq me kapela…”.
E ndërsa në të parën është lumi ndarës, pra “Danubi mbrëmjeve të vona po të ndan,/ku dritat si kupë qiellore poshtë qytetit lëshohen."; në poezinë e dytë është qyteti që e ka rritur dhe ai qytet që e thërret: “Qyteti i vjetër,/mua më thërret./Shikimin të hedh drejt kësaj arkitekture të gurtë,/që kureshtjen t’ma shuajë./Qytetin e Tetovës së vjetër,/s’do harroj unë të mburrem nesër dhe kurdoherë…” Më tej poeti zgjedh gjuhën dhe nënshkruan me metaforë "Kjo qetësi gjithë Hungarinë do kaplojë, qytetet emrin tënd do shqiptojnë./Një gjak të ngjizur kemi të dy,/edhe pse të ndarë./Ti s’më njohe kurrë,/as unë ty,/ose shumë pak.”; duke plotësuar kështu atë që Eliot e quan “ndërlidhje” estetike të fjalës poetike mes ngasjeve. Më pas këto ngasje të filozofisë poetike ndajnë emocionalen që realizohet mes dedikimit për “A. S. Pushkin", rishfaqin gjeografinë e detajuar artistikisht mes vargut tek “Në Ohër”, udhëtojnë në mënyrë imagjinare mes fjalës dhe artit të dallgëzuar tek “Anija”, ndjekin mesazhin e përhimtë muzikor mes muzikës tek “Pianoja e bardhë” derisa autori rishfaqet me arsyen filozofike tek “Kontesha”; “Pallati mbretëror” për të na dhuruar “Buzëqeshja”; “Poetit”; “Violinë e zezë”... Në këtë vëzhgim dhe prurje poetike shfaqet qartë dhe ndjeshëm koncepti filozofik. Dhe më tej si një stacion i ndikuar ndalet tek “Dashuria”.
Dashuria për poetin “…zbret.../ Hëna feks magjishëm, / plotësisht e argjendtë. / Qielli simpatik, / paksa i trishtë. / Toka e mërzitur, /më e errët se nata e qelisë. / Një qiri ndrit dhomën, / frymëzimin shpirtëror lajmëron. / Skaji i dritares që ngrin nga copëzat e akullit, / harxhohet një pendë mbi letër / duke zbardhur gjurmët e saj. / Dashuria zbret, edhe njohja, / në kohë të padrejtë, / tepër të hidhur. / Udha gjer te unë e shtruar me lotë, / nuk mbërrij dot në kohë. / Dashuria zbret, / ne jemi verbuar, / nuk shohim asgjë tek zbret.”
Dashuria duket kështu, tejet tipike. Edhe pse në pak vargje, ajo mbetet, si një nga frymëzimet e mëdha mes filozofisë së poetit Bujar Plloshtani. Ajo është një dashuri e mbajtur mes vargut dhe ngasjeve filozofike të poezisë. E tillë për ta depërtuar edhe atë pjesë të strukur në lëvizje dhe në zhvillim. Ajo është dashuri që nduket nga termi “i hutuar” dhe e kthyer nga vetë struktura e kompozuar e vargut në një lidhje të ngushtë me atë mesazh të gatuar për të reflektuar. Ajo është dashuri që e thyen gjeografinë dhe të vjetrën dhe i bën ato “të vajtojnë” mes vargut shpërthyes.
Përvojën e tij në vargun me dashuri e shohim të pasur edhe me përmbushjen, si edhe me frustruesen dhe shkatërruesen forcë metafizike të jetës. Në poezi të tilla si “Natë vjeshte në kryeqytet”; “Një natë dimri”; “Letra e Perlës Eduartit”; “Natyrë boshe”; “Dashuria zbret...”; “Botë e ngathët”; “Qytezë e zbrazur”; “Nga shpirti femëror”; “Një fluskë e kristaltë prej vere”; “Vjeshta filloi...”; “Dëshpërim i hidhur”; “Dimri i këtij dhjetori”; Trishtim dhjetori”; “Oksigjen shkurti “; “Imazh shpirtëror”; “Imazh intim”; “Pak për sytë jeshile” apo “Aromë jodi” dhe “Trup gruaje” poeti duket sikur jep një pamje të ngushtë realiteti të peneluar në fraktura postmoderne pikturash që dedikojnë dashurinë dhe elementët e saj me ngjyra të fuqishme. Kështu me këto ngjyra perceptimet dhe konceptet e dashurisë mund të identifikohen më lehtë edhe në poezi të tilla si “Këngë dëshpërimi”; “Trishtim”; “Gjethe vjeshte”; “Vjeshtë e plogësht”; Ne do të heshtim”; Mirupafshim”; “Lirisë”; Relikë” etj.
Për më tepër, ne mund të identifikojmë një zhvillim edhe në përshkrimin e dashurisë në poezinë e tij. Gjithashtu në këto poezi ne diktojmë edhe lëvizjen dialektike mes palëve të ndryshme të fiksuara si simbolika të dashurisë në poezi. Në disa poezi, ai e përshkruan atë si një fuqi pothuajse hyjnore. Në poezi të tjera, ai fillon të jetë dyshues, pra, nëse dashuria është e vërtetë dhe se ajo është apo jo një element në përmbushjen apo jo të misionit të saj. E ndërsa në këtë rast ai mbetet tejet perceptues dhe filozofik, në poezitë e tij më tej, fokusohet edhe në anët e errëta dhe destruktive të dashurisë. Këto koncepte të ndryshme të dashurisë do të jenë në fakt pikasja model që vjen nga e përshkruara në këtë vëllim poetik nëpërmjet analizës së poezive të zgjedhura që ne morëm në konsideratë.
E qashtra poetike dhe perceptuese e vargut të Bujar Plloshtanit nuk vjen si një eksperiment mes ngasjeve filozofike të vargut dhe fjalës së tij. Ajo është një prezencë logjike që karakterizohet nga shumëkuptueshmëria, dimensioni dhe dialektika e mesazhit që prodhohet në poezi. Në vetvete është e lidhur edhe me vetë kronologjinë në rritje të aktivitetit poetik të poetit, por edhe me vetë strukturën filozofike të poezisë së tij. Një strukturë që nuk diferencohet nga “e zakonshmja”. Një e zakonshme që vjen si një retrospektivë e hershme e Kadaresë. Pra vetë shkrimtari Ismail Kadare na vjen në ndihmë kur thekson “e zakonshmja nuk na duket kurrë heroike. Kurse shpesh qëllon që është ashtu” (Kadare: “Emblema e dikurshme”; 1977:355). Shkrimi i Kadaresë u shfaq në fillim tek “Uzina që ka lidhje me bukën...”, ndërsa më vonë u përdor nga kritiku Adriatik Kallulli në vitin 1978, kur ai analizoi romanin “Vëllezërit” të shkrimtarit Agim Cerga. François Maspéro (1932), shkrimtar dhe editor francez do të shkruante më vonë në vitin 1996, kur “Onufri” i Bujar Hudhrit do të botonte ekskluzivisht romanin “S.P.I.R.I.T.U.S” të Kadaresë: “Nën pushtetin e kësaj bote shtypëse, lexuesi endet mes kurtheve, mashtrimeve dhe maskave të shumëfishta. Gjestet e përditshme të çojnë drejt tragjedisë së lashtë, tiparet e njohura shndërrohen në ngërdheshje.”

Vepra te ngjashme
Autori: Nekie Qejvani · Lloji: Poezi meditative-filozofike · Tema: Jeta qe rrethojme
Shpirtera Ne Shpirtera te humbur... Shpirtera te lekundur... Shpirtera egzistent... Nuk lene te rrish, Shperthejne ne dogma e brockullitje. Ndalim s'lejojne Dinamike kerkojne. Zera ne vesh qe parafrazojne. Ndjesi ushqyese qe te ngacmojne. S...
Autori: Hajdar bafti · Lloji: Poezi meditative-filozofike · Tema: Jeta vazhdon
....."Jeta vazhdon"...... Çdo gjo fillon, edhe Ndryshon. Ndoshta nje dit keq ke me kon, mos u merzit se jeta o sfid, çdo gjo çka t bojsh me forcat e tua duhet me i arrit.E mos Mendo me u ndal, Perveç zotit kerkuj Mos ju fal,mos loj ...
Autori: Hajdar Bafti · Lloji: Poezi meditative-filozofike · Tema: !
Çka po fol bre a spo kupto Çka po sillesh keq kur kerkon Spo e degjo a asht mir me Kan kshtu o bro fjala osht Fjal e besa osht bes e shoku Shokut doren kurr sja Lsho Çka po t'ndodh qe spo m'beso A t'pelqejka vetja kur m'ofendo Jeta thon ...
Autori: Kevin Çika · Lloji: Poezi meditative-filozofike · Tema: Unë jam
Unë- gji i vogël i një lumi, flakë e ndezur me nxitim, prush në fikje e pa mbarim Jo i lidhur i meritur zemërmirë. Ngjyrë të zbehtë të mos kem gjethe e tharë s'më pëlqen.
Autori: erinda jace · Lloji: Poezi meditative-filozofike · Tema: adoleshenca
ne te bukurar enderrime dua te humbas natyren e bukur fort ta shijoj dhe gezimi im t arrij pa mas dua me pemeve t jetoj e bukura hen serish doli liqeni mori ngjyr te arte por bukurine me pas qielli ja mori me yjet e bukur si topa te zjarrt t...
Autori: L · Lloji: Poezi meditative-filozofike · Tema: Vdekja dhe loti
U zhdukën pikat e lotëve ashtu si fiken dritat natën vonë. Si kokrriza pikat e fundit mbi faqe ranë pa shpresë. Lotët u varrosën, u zhdukën pikat e lotëve në thellësi të gjirit të tokës pa rite i përcollën në varr, Nën këmbët...
Autori: Hajdar Bafti · Lloji: Poezi meditative-filozofike · Tema: "Jeta"
Jetoje jeten ashtu sikur ç'të vjen Asnjeher mos u dorëzo leht ,nganjeher Të vijn edhe mendime që veten e gënjen , Por gjithmon qëndro me të drejt. Jetoje çdo sekond, sikur të ishte fundi I botës se është e gjitha jeta jote dhe, Bë...
Autori: Hajdar Bafti · Lloji: Poezi meditative-filozofike · Tema: "JETA VAZHDO UN JETOJ TI JETO"
Mos u merzit dhe kur gabo, Në ktë botë kemi me, u perballur Me miliarda sfida ndaj mos u, Trishto, at her kur mendon se Nuk mundesh të ,ecesh shpreso Nuk është e lehtë udha e, jetes jeto! Gjithsecili do të tregoje ,vlerat e tij Dhe dij...
Autori: Dava Frrokaj · Lloji: Poezi meditative-filozofike · Tema: Doktorri
EMRI I MJEKUT ESHTE ZGJATE JETESI PER ME QENE MJEK TAMAN SE PARI DUHET TE JETE HUMAN NE QOFTE SE MJEKESIN SE KA PASION SHKOLLEN PER MJEK MOS TA VAZHDOJE DETYRA E MJEKUT ESHTE ME PERGJEGJESI SE KA TE BEJE ME JETE NJERIU PO TE SHKOLLOHESH PER MJEKESI...
Autori: Bekon Demiri · Lloji: Poezi meditative-filozofike · Tema: Përshkrimi i mençurisë
Mençuria është me vlerë prandaj përdore çdoherë, mos e le dhe një pikë të vetme pa e shfrytëzuar se nëse bëhesh i tillë të mirën e ke injoruar. Bëhu i kujdesshëm kur flet ...
Autori: Kevin Çika · Lloji: Poezi meditative-filozofike · Tema: Unë
Unë gji i vogël i një lumi me ujë të turbulluar Unë deti i hapur me dallgë gjigande Unë flakë kashte e ndezur nxitimthi Unë prush lisi në fikje pa mbarim Unë liqen i cekët i çiltër i urtësuar Unë ujvarë përrallore i rrëmbyer...
Autori: Zhaklina Basha · Lloji: Poezi meditative-filozofike · Tema: Frymezim i castit
49.P-O-E-Z-I P- si perrallat e gjysherve te mocem O-si oguret e keqija te shtrigave te tmerrshme E-si engjejt qe fluturojne ne 7 qiej Z-si zemer e thyer e pertoke e vdekur I-si irritimi I nje nate me endrra te frikshme Gjithkund gjendesh ti, moj P...
Autori: Elda J.P. · Lloji: Poezi meditative-filozofike · Tema: 'Ato' castet
Ndonjehere, te dhemb. Te dhemb aq shume sa te pushon gjithe trupin. Nje boshllek i madh qe ka aq shume efekt. Nje asgje qe eshte tashme gjithcka per ty. Dhe e di fare qarte pse nuk duhet te ndihesh ashtu. Por arsyeja eshte nje jetim i pastrehe. Dhe ...
Autori: Hajdar Bafti · Lloji: Poezi meditative-filozofike · Tema: !
Mos i merr gjërat me frikë, Edhe kur ti, gabo të gabosh Është njerëzore një gabim i, Falet çdo, njeriu por kur ti Perseri me te njejtin gjë ti, Vepron mos harro ,se personin Tjetër e, lëndo.2-Shaka bëjnë Një të vërtet gjithmon ...




Komentet e fundit!

Emri: anna
Email: an.feel@tre.net
Komenti: asune se lx dot sorry por sido qe te jete teksti po ta jap nje like, pavaresisht komentit te mesiperm

Emri: giselda
Email: gisi.gisi@gmail.com
Komenti: ca ishe kjo m

Emri: emili
Email: suzisuzana@yahoo.com
Komenti: sinqerisht nuk e lexoj dot



Shto komentin tend per vepren e mesiperme!

Last name
Emri:
Email:
Komenti:
Pyetje sigurie
Sa eshte shuma e ketyre dy numrave:
1 + 2 =


Copyright © 2011 - 2025 YourLiterary.com | Shqip | Mobile version. All Rights Reserved
Powered by YourLiterary.com