YourLiterary.com | Shqip | Mobile version | Vepra

Home Posto vepren tende

Abonohu Projekte

Ese Tekste Poezi Hartime Pershkrime Fabula Tregime Te tjera

Data e postimit: 2020-10-14 18:18:00
Lexime: 2046

Bardha e Temalit

Like 0

Dislike 1

Lloji: Romane
Tema: Roman shoqërore
Autori: Armando Lekaj
Shkolla: Universiteti
Klasa: Viti I
Qyteti: Shkodër
E-mail: armandolekaj25@gmail.com

DRAMATIZuar: “Bardha e Temalit” –Kapitulli VII-XI

“VII”
Dy pleqë të fisit të Shllakut takojne Mhillin e Vlashajve
Pleqtë:
-Kemi ardhur t'ju lutemi të shkoni te pashai dhe të nxirrni lejen që ti marrim dy të vdekurit tanë nga Sheshi i Pazarit. Mjaft që na i vranë pa të drejtë, tani le të na i kthejnë, së paku, trupat e tyre. Pashai iu nderon shumë dhe ne po ju drejtohemi me një besim të pakufishëm.
Mhilli ju drejtohet shërbëtorëve.
Mhilli:
-Më përgatitni kalin dhe dy prej jush le të bëhen gati dhe të vijnë me mua.
Mhilli ju drejtohet dy pleqëve.
Mhilli:
-Ju do të më prisni këtu. Do të bëj çfarë është e mundur për t'jua plotësuar dëshirën dhe për të kryer një akt njerzor.
Pleqtë:
-Zoti ju ruajtë djalin dhe u bëftë i mire dhe trim si ju!
Mhilli shkon tek pashai.
Mhilli:
-Kam ardhur ti lutem shkëlqesisë suaj të jepni leje që trupat e malësorëve të ekzekutuar ti heqin nga sheshi publik për ti varrosur sot.
Pashai:
Nuk është e mundur, Mhill, ata trupa duhet të qëndrojnë të ekzpozuar për njëzet e katër orë me rradhë; nuk mund ti ndërroj urdhrat që kam dhënë.
Mhilli:
Por unë i lutem shkëlqesisë suaj të ma bëni këtë nder si favor të veçantë për mua, si një provë të mirësisë suaj të posaçme ndaj meje
Pashai:
-Ti gjithnjë pë malësorë po më kërkon të të bëj nder, Mhill. Po ja që, kësaj here, nuk mund ta marr parasysh lutjen tënde.
Mhilli i pëshpërit pashait në vesh.
Pashai:
-Ti ke argument të pakundërshtueshme. Asgjë nuk të refuzon dot ty njeriu. Më duhet doemos të ta plotësoj dëshirën edhe kësaj here.
Pashai i drejtohet një shërbëtori të vet.
Pashai:
-Më thirr Shaban beun në është këtu; në mos qoftë, shko në shtëpinë e tij dhe i thuaj se unë urdhëroj që trupat e malësorëve të ekzekutuar tu dorëzohen menjëherë të afërmve të tyre.
Pashai:
-U morëm vesh, apo jo, Mhill? Do të takohesh nesër me kujdestarin tim të shtëpisë, Ahmet agën.
Mhilli:
-Do ti bindem urdhrave të shkëlqesisë suaj
Pashai:
-Meqë ra fjala, ç'thonë njerëzit për drejtësinë time?
Mhilli:
-Njerëzit nuk mund të thonë asgjë; ata, shumë-shumë, vetëm mund të mendojnë. Po shkëlqesia juaj as që çan kryet se ç'mund të thonë apo të mendojnë njerëzit.
Pashai:
-Po, kjo është e vërtet. Populli duhet të bindet pa bërë fjalë dhe të paguajë taksat, të tjerat sjanë punë për të. Këtu jemi ne zotër.
Mhilli largohet nga pashai dhe shkon drejt e në shesh ku takon nënën e Jak Kolës.
Mhilli:
-Oj nënë e mire, tu plotësua dëshira. Pashai ka dhënë lejen ti merrni të dyja kufomat. Bëhu trime! Zoti do të ketë mëshirë për dhimbjen tënde.
-Mund të shkoni ti varrosni të vdekurit tuaj. Pashai ma bëri këtë nder.
Malsorët:
-Zoti ta shpërbleftë! Në qoftë se do të kesh nevojë për ne ndonjëherë, dije se jemi gati të japim jetën për ty. Vetëm një fjalë të na thuash, dhe ne do të hidhemi në zjarr për ty.
Mhilli:
-Ju faleminderit, fatet tona janë në dorën e Zotit. Jeta e njeriut është e shenjtë, dhe këtë duhet ta kemi parasysh, sepse do të vijë dita kur ne do të na kërkojnë llogari për tërë gjakun që kemi derdhur.
Mhilli:
-Shkoni, o trima, të vdekurit po ju presin te Sheshi i Pazarit.
Mhilli teksa po qëndronte vetëm në shtëpi.
Mhilli:
-Tradhtari! Pë pesë mijë piastra që i afrova, pranoi ta kthente urdhrin barbar që kishte dhënë. Për të holla, ai se ka për gjë të tradhtojë sulltanin dhe qëllimet e tij.
Në dhomë hyn Aradi, i biri.
Aradi:
-Tatë, a e di se gostia jonë do të jetë e mrekullueshme? Bardhës së Temalit do ti bëhet në shtëpinë tonë një pritje mbretërore.
Mhilli:
-A je i knaqur?
Aradi:
-Po tatë, shumë i kënaqur.
Mhilli:
-Shko dhe i thuaj kujdestarit të shtëpisë të marrë sazet për sonte. Dua që gëzimi yt të jetë i plotë dhe të dëfrehesh.
Aradi:
-Faleminderit tatë.
Aradi bisedon me shokun e tij, Anulin.
Aradi:
-A e di Anul, se do të kemi saze sontë në shtëpi?
-Do të këndojmë, do të kërcejmë dhe do të jemi që të gjithë të lumtur, edhe vetë Bardha.
Anuli:
-Ku e di se Bardha do të jetë e lumtur?
Aradi:
-Unë vetë do të jem i lumtur dhe besoj që edhe ajo do të jetë.
Anuli:
-Po cili është shkaku i kësaj dashurie kaq të madhe për Bardhën?
Aradi:
-Të mos flasim për të, Anul.
Anuli duke menduar në vetvete.
Anuli:
-Si tia bëj? Ai e dashuron dhe është i zoti të bëjë çdo lloj marrëzie. Si mund ti largoj fatkeqësitë që u kanosen?
-Do të shkoj nesë te Bardha, dhe do ti drejtohem vetë asaj. Do ti flas për dashurinë e Aradit, për nderin e saj si grua, që do të njëllosej, për rreziqet që do tu kanoseshin të dyve. Nesër gjithqka do të rregullohet.
Anuli vazhdoi të imagjinonte veten si Arkimedi i riqë kishte arritur të zgjidhte problemin e vet.

“VIII”
Teksa përgatitjet ishin drejt fundit Dila e Vlashajve po priste të ftuarit.
Dila:
-Ju jam shumë mirënjohëse që më nderuat duke ardhur kaq herët. E rrethuar nga ju të gjitha, do të mund ta pres Bardhën e Temalit me tërë shkëlqimin e duhur.
Mhilli i Vlashajve thërret të birin dhe e fton që të përshendesë të ftuarit.
Mhilli:
-Eja, biri im, duhet të vemi të përshëndesim të zonjat.
Mhilli me djale shkon në dhomën e zonjave ku gjendej edhe Bardha.
Mhilli:
-Mirë se na erdhe, bija ime e dashur, jam i lumtur që po të pres në shtëpinë time, qoftë edhe për një natë. Falenderoj perëndinë që ia arrita kësaj dite të lumtur!
Mhilli i drejtohet Aradit.
Mhilli:
-Shtrëngoi dorën Bardhës dhe thuaji se edhe ti je i lumtur që po e sheh në shtëpinë tonë.
Anuli i drejtohet Aradit, teksa po këndonin në dhomë.
Anuli:
-Pa na këndo atë këngën e vajtimit të Shqipërisë. Ti e ke zërin e mrekullueshëm dhe kjo këngë është mallëngjyese! Do tu pëlqejë zonjave.
Aradi:
-Nuk mund të këndoj sonte, më dhemb gryka.
Të ftuarit:
-Atëherë le të hedhim pra vallen e luftës.
Anuli:
-Po ti Arad nuk do të vallëzosh, a?
Aradi:
-Të thashë se nuk jam në qejf, nuk po e ndiej veten mirë.
Anuli:
-Mos të ka zënë, kushedi, sëmundja e dashurisë?
Aradi:
-Në më ke shok, Anul, më lër të qetë.
Ndërkohe festa dhe vallet vazhduan në shtëpinë e Vlashajve. Gjatë festimeve u dëgjuan të shtëna armëh jasht shtëpisë së Vlashajve. Të gjithë të ftuarit morën armët dhe dolën jashta për të parë se kush e turpëroi kështu këtë shtëpi. Edhe Aradi me pisqollën në dorë mori të diltee jashtëpor e ndaloi e ëma.
Nëna:
-Qëndro këtu, Arad, të lutem, qëndro këtu. Unë nuk kam tjetër fëmijë përveç teje.
Por Aradi nuk dëgjoi nënën dhe u sul drejt derës por i doli para Bardha që ta ndalonte.
Bardha:
-Arad, të lutem, qëndro këtu, për nënën tënde. Sikur të të ndodhte ndonjë e keqe, ajo do të vdiste.
Aradi:
-Kurrë, kurrë! Jetën do ta jepja me gjithë qejf për nënën time, por jo nderin! Kurrë!
Bardha:
-Atëherë, pra rri për mua!
Aradi:
-Po rri!...

“IX”
Nëna:
-Sa i mire që je, Aradi im! Të erdhi keq për mua dhe ndenje! Të falem nderit, të falem nderit! Më rrofsh, o bir i dashur, e të paça sa malet!
Aradi:
-Po, o nënë, ti e sheh që ndenja këtu.
Bardha kthehet në dhomë. Pas saj shkon edhe nëna e Aradit.
Bardha:
-Si po e ndieni veten zonjë?
Nëna:
-Të falem nderit, bija ime e dashur, jam më mire tani. Siç e sheh, Aradi nuk u largua nga unë dhe shpëtoi nga Zoti se kushedi ç'rreziqe që mund ti binin mbi kokë. E dua më shumë se sytë ballit, por edhe ky më do ashtu siç unë e dua.
Burrat që kishin dalë për të kontrolluar përjashta kthehen. Mhilli pyet për rezultatin e kërkimeve.
Burrat:
-Rrahëm të gjitha rrugët e shtigjet rreth e përqark, s'lamë vend pa kërkuar, por nuk zbuluam dot asnjë gjurmë.
Mhilli:
-Do të jetë ndonjë armik për vdekje i shtëpisë sime që po hakmerret kaq poshtërisht. Të më prishë gostinë dhe të më shpojë portën me plumba.
Aradi u ul dhe po qëndronte në heshtje. Po ashtu vallet kishin pushuar dhe burrat po kuvendonin se kush mund të ishte ai person që bëri atë turp aq të madh. Ndërkaq vëmendje më e madhe ju kushtua ciganeve.
Cigania i sheh dorën Bardhës dhe i tregon parashikimet.
Cigania:
-Po shoh në dorën tënde se nuk do të kesh jetë të gjatë.
Bardha:
-Aq më mire
Cigania i drejtohet Aradit.
Ciagania:
-O dialosh, o bukorosh ma jep dorën që ta shoh e të të tregoj të ardhmen.
Aradi ja zgjati dorën pa dashur.
Cigania:
-Edhe ti, o djalosh, o bukurosh, njeri i shquar do të bëhesh, po larg në dhe të huaj do të vdesësh.
Anuli:
-Shko në djall, cigane e mallkuar! Hiqmu nga sytë, zhduku shpejt, se të mbyta.
Anuli:
- A nuk je ti gruaja e Ibro Xhelatit? Duart e tët shoqi janë ngjyer me gjakun e t ë krishterëve që ai u prêt kokën, kurse ti gjithnjë në shtëpitë tona vjen dhe ha bukën tonë! Këput qafën, shtrigë!
Në atë çast, një shërbëtor erdhi e lajmëroi Dilën e Vlashajve se një grua nga malsia kërkonte të fliste me të.
Dila:
-Le të hyjë.
Dila ju drejtohet mikeshave të veta.
Dila:
-Një grua duhet të jetë shtyrë nga ndonjë nevojë e madhe që të vijë këtu në këtë kohë; nuk mund ta lëmë të presë.
Dila:
-Afrohu oj grua e mire, afrohu dhe më thuaj se çfarë mund të bëj për ty?
Malsorja:
Unë jam nga Shllaku dhe më quajnë Davë. Jam gruaja e Jak Kolës, që pashai dha urdhër ti prisnin kokën. E varrosa burrin tim të mjerë dhe, meqë kam vendosur të mos kthehem më në malësi, erdha t'ju lutem të më qasni në shtëpinë tuaj. Do të punoj dhe do të fitoj me djersën time strehën dhe bukën që po lyp. Mos më përzini zonjë; dera juaj ka qenë e hapur dhe është për të gjithë fatzitë.
Dila:
-O grua e shkretë! Do të bëj ashtu siç kërkon, kjo nuk është ndonjë punë e madhe. Por, pa më thuaj, fill e vetme je ti në botë? S'ke as fëmijë as farefis?
Malsorja:
-Si jo, i kam dy fëmijë, por gjyshja dhe ungjërit e tyre kanë marrë përsipër të kujdesen për ta.
Dila:
-Po mirë atëherë.
Dila i drejtohet një shërbëtori:
Dila:
-Kjo grua do të rrijë te ne. Që tani e tutje kjo bën pjesë në shtëpinë tonë.
Malsorja:
-Të falem nderit o Dila e Vlashajve! Zoti i madh dhe Shë Kolli do ta shpërblejë këtë bamirësi.
Malsorja:
-A mund ti them dy fjalë të zotit të shtëpisë?
Aradi:
-Im atë po pushon dhe nuk dua ta shqetësoj. Më thuaj ç'ke për ti thënë dhe unë do t'ia shpie fjalën tënde.
Malsorja:
-Kam zbuluar diçka krejt rastësisht dhe desha t'ia tregoja.
Malsorja i afrohet afër Aradit dhe i pëshpërit.
Malsorja:
-Tek po vija këtu sonte, kalova nëpër fushën e Rmajt; aty pashë dy myslimanë të fshehur prapa drizave, që po bisedonin me njëri-tjetrin. E shtyrë nga kureshtja, desha të mësoja cilët ishin ata dy njerëz. U afrova dalëngadalë, pa më parë njeri, dhe dëgjova këtë kuvendim:
"-Pa më thuaj, Sulejman, ç'do të bëjë Mhilli i Vlashajve tani që e çnderuam?
-Ai ska si ta dijë se jemi ne që shtimë me pushkë në portën e tij. Por, edhe në e mësoftë, Sulejman Cafi s'bëhet merak fare e nuk është nga ata që tremben."
Malsorja:
-Ja, pra, këto janë fjalët që dëgjova dhe desha t'ia tregoja Mhillit të Vlashajve.
Aradi:
-Të falem nderit, oj grua e mire, të falem nderit! Po për këtë mos i fol më askujt. Po e marr vetë përsipër këtë punë.
Aradi duke menduar.
Aradi:
-Ah, përsëri ai na qenka, gjithnjë po ai, ai Sulejmani që më del para, që më pret udhën, që ngacmon dhe që me fyen! Mirë pra, do të më shohëh, pot ë jap fjalën.
Dhe Aradi u përzje me turmën e të ftuarve e që prisnin të zbardhëllente agimi për të shkuar në shtëpitë e tyre.

Do qe te marresh mendimin qe kane shoket per ty?
Do qe te te shkruash mendimin qe ke per shoket?
Regjistrohu tani dhe tregohu i ndershem!

tbh.me

Vepra te ngjashme

Fatin e kemi vetë në dorë,apo është... Autori: Kevin Çika · Lloji: Ese argumentuese · Tema: Fati ynë Njerëzit janë mjaft të ndryshëm me njëri-tjetrin duke u bazuar në pikëpamje.Ai e shikon botën dhe jetën në perspektiva të ndryshme.E njëjta gjë mund të thuhet nëse fatin tonë e shkruajmë vetë,apo është i paracaktuar nga një vullnet hy...	Gjuha Autori: Hani alija · Lloji: Fabul · Tema: Gjuha Një herë e një kohë rronte një njeri shumë i zgjuar, por shumë i varfer. Për të fituar buken e gojes ky njeri punonte si gjellëbërës tek një i pasur. I zoti mburrej për pasuritë që kishte por ishte torrollak. Një ditë pasaniku ftoi di...
Nena Autori: Xhesilda Paja · Lloji: Ese pershkruese · Tema: Nena Nëna ! Vetëm fjala “NËNË” të mbush me një pozitivitet që nuk mund ta shpjegosh. Ka kaq shumë gjëra për të thënë, sa nuk di nga t’ia filloj, por dicka është e sigurtë , nuk ka fjalë që mund ta shprehë mirënjohjen që...	Thënie për Nënë Terezën Autori: Dejvis Rama · Lloji: Thenie · Tema: Shprehje frymezuese nga Nënë Tereza 1. Të duash do të thotë të bësh gjëra të vogla me dashuri të madhe. 2. Mos i prisni kryetarët. Bëjini gjërat vetë, njëri për tjetrin. 3. Fjalët e mira mund të jenë të shkurtra dhe të lehta për t’u thënë, por jehona e tyre ës...
E vërteta e kësaj jete! Autori: Nedreta Fetahi · Lloji: Ese filozofike · Tema: Jeta Të gjithë të vërtetat kuptohen,por e vërteta e jetës është një enigmë e vërtetë.Është fakt se së pari duhet ta kalosh erësirën për ta parë dritën,duhet ta provosh të hidhurën për ta kuptuar të ëmblën,duhet të lëndohesh për ta ...	Shtrati i Mires Autori: Bleona Gjinovci · Lloji: Tregim · Tema: Varferia Një vajzë e kishte emrin Mira.Ajo ishte paksa e varfër dhe shtëpinë e kishte të vjetër.Ajo dëshironte që të paktën dhomën ta kishte dhomën e gjumit të re si shoqet e saj. Prindërit e Mirës kursenin para për t'ia plotësuar dëshirën e ...
Cilësitë e shqiptarëve Autori: Kevin Çika · Lloji: Ese argumentuese · Tema: Çfarë mund të bëjnë shqiptarët që të përparojnë në të ardhmen ? Populli shqiptar është dalluar ndër vite për një trimëri të rrallë,kurajo dhe besnikëri.Me penë dhe me pushkë,kanë arritur të fitojnë lirinë dhe identitetin kombëtar që u takon.Edhe pse,historia pak herë ka qenë bujare me ne.Ndërsa sot...	Libri miku im Autori: Orgita · Lloji: Poezi lirike · Tema: Libri Libri është miku më i mirë Ai dëshiron që secili nga ne ta lexojmë me shumë dëshirë Ai është i aftë të shpëtoj jetë Kjo është mëse e vërtetë Libri të mëson Kudo që shkon ,ai të këshillon Ai të edukon Ti zgjeron njoh...
"Edhe unë kam zemër" Autori: Xheni Miho · Lloji: Ese shpjeguese · Tema: Dashuri midis njerzve Vijmë në këtë botë te madhe si qenie shumë te vogla. Krejt të paditur, hedhim hapat ngadalë. Buzët fillojnë e flasin fjalët e para që zemra i krijon me dashuri. Shikojm qiellin plotë re duke i quajtur pambuk që rrin në ajër, kupën qiellor...	Dëshpërim Autori: Endrina Hajdini · Lloji: Hartim · Tema: Jeta ime , e jotja dhe e të tjerëve -^Kur të të bezdisë arroganca e dikujt duhet të pyesësh veten menjëherë : A është e mundur të mos egzistojnë nëpër botë njerëz arrogantë ? '' Nuk është e mundur , kështu që mos kërko të pamundurën ..! Koha është e kthjellët , ...
Bukuria e jetës më bën të lumtur Autori: Anonime · Lloji: Analize letrare · Tema: Pjesa 1 Një ditë më pyeti dikush, nëse isha e kënaqur me jetën. Pa menduar fare i thashë po. Më pyeti pse duke qeshur,gjoja se për të isha personi i vetëm që nuk ankohesha për jetën. Atëherë më kapluan disa mendime rreth kësaj pyetjeje .Po qënd...	Shprehu Autori: Elmedina Deda · Lloji: Ese argumentuese · Tema: Shprehu E sot po e filloj me një shkrim të ri dhe shpresoj se do mund ta gjeni veten në këtë tekst. Mund të ju ket ndodhur ndonjëherë,të përballeni me ndonjë person e të thoni me vete: "unë jam zero në krahasim me atë?"E të mendoni se ai apo ajo...
Cdo nate Autori: Simona Shalcanj · Lloji: Poezi dashurie · Tema: Dashuria Çdo natë të ëndërroj edhe pse ende s’të kam parë, apo ndoshta të kam parë sa e sa herë dhe nuk e kam ditur që je ti, ai që kërkojë. Po nuk ka gjë, këtë do ta mësoj me kohë. Ne mund të kalojmë pranë njëri - tjetrit e të mos përsh...	Nëna Autori: Arbnora Ceka · Lloji: Ese pershkruese · Tema: Nënat Nënë! Moj nënë e dashur! Po shkruaj për ty po të kthej borxhin,që më ke mbajtur nëntë muaj në bark,dhe dymbëdhjetë vite më ke rregulluar jetën,më ke pastruar,veshur e mësuar,gjithashtu edhe më ke ushyqer me aq mundësi që ke pasur! E ...

Komentet e fundit!

Shto komentin tend per vepren e mesiperme!

Emri:

Email:

Komenti:

Pyetje sigurie

Sa eshte shuma e ketyre dy numrave:
1 + 2 =

Your travel guide to exploring Albania - TourAlbania.org

Kaloni ne versionin Desktop