Data e postimit: 2015-05-04 15:12:29 Lexime: 6573

Rruga e vjeshtes
1.Treni.
Nga te kater anet degjohej boria e trenit qe pritej te vinte.Une shtrengoja ne dore valixhen e rende te zeze.Pas meje qendronte ne kembe Alisa.Ajo dukej teper nervoze dhe dicka peshperiste me vete.Z.Majk dhe Z.Xhon mbanin ne duar dy valixhe te tjera dhe bisedonin shtruar - shtruar si gjithmone.Pas pak minutash do te vinte treni . Une sipas udhezimeve duhet te ndaloja ne stacionin Le Grand dhe aty do te me shoqeronin per te shtepia e halle Lusit. Kisha dy dite qe behesha gati.Eh..Perse do te largohesha do te pyesnit ju? Babai im, nje tregetar i pasur e i famshem,do te largohej ne Boten e Re dhe une duhet te shkoja te jetoja me hallen time Lusin ,e cila fatkeqsisht nuk kishte femije.Ajo ishte martuar me nje pronar ferme ne La Fayet,nje ferme e vogel ne jug te Parisit. E pra besoj e kuptuat perse duhet te ikja.Po sic shihet mua as qe ma kishte qejfi te ikja.Kuptohet se une si 17 vjecare e kisha te veshtire.Alisa si dadoja ime me kishte porositur me mijra here;'Tregohu e sjellshme dhe mos harro te buzeqeshesh'.Ajo m'i perseriste gjerat nga nje mije here.Megjithate kishte nje zemer te mire , kujdesej shume per mua dhe me donte shume.
Psheretiva nje here dhe e hodha veshtrimin diku larg.Nuk doja te ikja nga shtepia ime ,e nuk doja te qendroja gjithashtu.U permenda nga te shkundurat e Alises e cila me tha;
-Elisabet , treni erdhi.
-Ah,po;-ia bera une duke mbledhur mendjen.
Z.Majk dhe Z.Xhon u afruan tek une dhe leshuan valixhet pertoke.Pastaj me perqafuan.
-Mirupafshim vogelushe ,-me tha Z.Majk.
-Behu vajze e mire,-me tha me pas Z.Xhon.
E fundit ishte Alisa.Ajo erdhi me vrap drejt meje dhe me perqafoi fort.
-Do te shihemi dhe mos harro...
-Tregohu e sjellshme dhe mos harro te buzeqeshesh ,-i thashe une-e di,e di.Mirupafshim Alisa do te vij te te takoj ndonjehere.
Hyra ne tren dhe zura vend afer dritares,e hapa dhe nxorra koken jashte.Ne syte e tyre pashe nganje grimce loti qe i ngjante me shume kristalit sesa lotit.
Treni u nis .Dritarja ishte ende hapur .Frynte nje ere e fresket dhe floket e mia shperndaheshin .Ajo ere elehte me solli ne mendje nje fytyre te embel, te bardhe, nje fytyre qe kisha vite pa e pare.Nena ime!!!
Ajo ishte nga nje familje aristokratesh, vajza e nje duke.Kishte sy te kalter qe i ngjanin qiellit te kthjellet te pranveres,nje lekure me te bardhe se debora e janarit, kishte buzeqeshjen me te bukur ne bote.Ajo vdiq kur une isha 8 vjece.Tuberkulozi e thau ate lule te bukur maji.Edhe pse ishe ende e vogel e mbaj mend shume mire.Qe prej asaj kohe per mua u kujdes Alisa.Ajo ishte nje femer e gjate , e holle e me sy te qeshur te gjelber.Edhe Majku dhe Xhoni ,dy puntoret e shtepise me donin si vajzen e tyre.Dhe sigurisht ,babai im qe kujdesej aq shume per mua.
Treni vazhdoi te ecte si i cmendur.Shinat kercisnin me furi dhe zhurma e tyre me trembte.Ajo zhurme me kujtoi shoqen time me te mire Viktorian,vajza kjo e nje tregetari anijesh ne Portugali.Ne shkonim bashke ne mesimin e kercimit dhe ate te pianos ...Ah,sa kenaqeshim!
Une e takova para se te nisesha dhe i thashe 'Mirupafshim'.Nuk e kuptoja perse me dukej sikur treni po me kujtonte te gjithe ata qe doja me shume.Dhe tani nuk e dija se cfare me priste atje, ne vilen La Fayet.Ajo gjithmone kishte qene aq e zbrazet si te ishte e vdekur ,te pakten keshtu e kujtoja nga femijeria.
Era po fuste brenda fletet qe tashme kishin filluar te binin.U ngrita dhe dola ne dritare.Era mu perplas ne fytyre dhe kapelen time e mori tutje.Zgjata duart ta kap ,por jo ajo u largua larg,larg meje .Ndoshta donte te mbetej nje pjese e imja pas ...dhe ndoshta pergjithmone!
Treni vazhdoi te ecte rrembyer ashtu si ne fillim.Zerat e njerzve perziheshin me zhurmen e shinave dhe nuk mund te degjoje asgje . Rruga gjarperonte ashtu si mendimete mia dhe dukej sikur nuk kishte fund .Po treni do t'i vinte ndonjehere fundi atij do te me conte drejt rruges sime te re apo jo?!
2.La Fayet.
Shinat vazhdonin te kercisnin edhe me fort se me pare.Hyra brenda dhe mbylla dritaren qe shiu te mos futej.Kishin mbetur edhe pak minuta nga mberritja.Qielli ishte i vranet dhe shiu perplasej me inat pas xhamave te akullt.Ishte kaq bukur.Mu kujtua udhetimi i fundit per ne La Fayet.Edhe ate dite binte shi litar.Une dhe babai im shihnim nga dritarja te menduar.Ate dite ne po shkonim me pushime , te them te drejten nuk doja te shkoja, por ja, si tani, isha e detyruar.Kur mberitem halla ime Lusi na shoqeroi te holli i madh ku ndodhej oxhaku:
-Elizabet,sa shume qenke rritur ,-me pati thene ajo.
Tani po degjoja dike qe po therriste ;
-Z.nj.sh, duhet te dilni ,treni ndaloi!
Ai po fliste me mua . Bera ashtu si me tha. Mora valixhet dhe dola. Po shihja nga te kater anet .Sipas porosive te Alises , atje do te me prisnin nje grua dhe nje burre .Ajo do te kishte veshur nje fustan te kuq , ndersa ai nje kostum blu.Ah! Me ne fund i gjeta . U afrova drejt tyre dhe ata erdhen drejt meje.
-Z.nj.sh Elizabet Toun!?-pyeti zonja.
-Po,-iu pergjigja une shkurt.-Ndersa ju duhet te jeni..
-Znj.Selina dhe Z. Zhak.Vijme nga La Fayet per t'iu shoqeruar ju.
-Po , sigurisht,- thashe une.
Z. Zhak mori valixhet dhe i vendosi ne nje karroce te madhe te zeze me kater kuaj te kuqerremte.Znj.Selina me ftoi te hipja ne karoce.Hodha disa hapa dhe hipa.Pas meje erdhi Z.nj Selina dhe pas saj Z. Zhak. Karoca u nis. Vazhdonte te binte ende shi njesoj si ate dite.Pikat kercenin nga te gjitha anet.Gjate rruges Z.nj Selina dhe Z. Zhak bisedonin shtruar.Une qendroja ne heshtje dhe degjoja.Beme thuajse gjysme ore rruge.Kalonim ca kodra pas ca fushave qe dukeshin si te vdekura.Kur, ja ,pas ca pemeve te thara u duk vila e famshme La Fyet. Ishte ashtu sic e mbaja mend. Vila kater kateshe , me nje kopsht te madh , me nje hyrje te madhe para shtepise e me disa 'kioska' pas shtepise , vila qe dukej aq gri….
Karoca ndaloi para portes se madhe. I pari zbriti Z. Zhak . Ai hapi nje cader dhe pastaj zbritem ne . Kalova oborrin thuajse me vrap. Te dera pashe halle Lusin.Sapo arrita ajo me perqafoi dhe hyme brenda . Pas supeve tane u mbyll dera . Uauu! Sa shume kishte ndryshuar nga koha kur une kisha qene per here te fundit atje !
Ne sallon pashe xhaxha Klodin , te ulur prane oxhakut te madh.Ai u cua dhe me uroi mireseardhjen . Une u ula ne nje cep. Halle Lusi thirri:
-Selina ! Selina!
-Po znj!
-Coi valixhet Elizabetes ne dhomen e saj!
-Po!-i tha ajo dhe u largua.Pastaj halle Lusi m'u drejtua mua;
-Ketu do te ndihesh si ne shtepine tende.
-Sigurisht qe po,-i thashe asaj.
-Cdo dite do te shkosh ne shkollen e La Fayet.Pastaj ne shtepi do te zhvillosh mesimin e vallezimit , pianos , etikes , kercimit, dhe frengjishtes.
Njesoj si ne shtepine tende.
-Shume faleminderit halle!-i thashe asaj.
-Do te beja gjithcka per mbesen time ,-tha ajo.
Gjithe pasditen qendruam ne sallon . Ne mbremje shkuam ne sallen e ngrenies. Pastaj halla dhe Selina me treguan dhomen time. Nje dhome me nje shtrat te madh , me nje biblioteke te vogel , me nje tavoline dhe me nje divan meshini. Pasi me tregoi dhomen halla tha;
-Naten e mire ! Shpresoj qe t'ia kalosh mire ne La Fayet!
-Naten e mire halle!
Ajo doli nga dhoma dhe mbylli deren .Llamba e vajit ndriconte e vagulluar sikur po jepte shpirt, sikur pertonte.Vesha kemishen e nates dhe hyra ne shtrat . E ktheva koken nga dritarja e madhe ku perplasej era me inat dhe pikat e vogla te shiut. U frikesova , por jo nga shiu, po nga nje buf qe kendonte me ze te cjerre dhe me futi te dridhurat . U qetesova e , perseri gjumi nuk me zuri. La Fayet!La Fayet!-me kumbonin veshet.Mallkimi im ,La Fayet!!!!!!!!!!
Nje rreze e holle drite hyri nga dritarja . I hapa syte me pertese. Si per cudi dielli shndriste qiellin, e kishte harruar furtunen e nje nate me pare.
U ngrita nga shtrati . Vesha nje fustan te zi mendafshti kinez dhe dola nga dhoma. Zbrita shkallet e pafundme me ngadale. Ne korridor ishte halle Lusi. Deren e hapi Zhaku.
-Znj Lusi.-thirri ai.
-Po Zhak!
-Ka ardhur nje leter nga nipi i Z Klod.
-Ma jep mua ,-i tha ajo.
Halle Lusi mori letren dhe filloi ta lexonte.
-Klod, Klod,-thirri ajo pastaj,-kam lajme te kqija.
Une ndalova te shkallet . C'ishte ajo leter ?Perse halle Lusi u largua dhe c'ishte ai nip te cilin e kishte permendur Zhaku?
3.Pieri.
I zbrita shkallet me shpejtesi dhe shkova ne dhomen e dites.Atje halle Lusi po perpiqej te qetesonte xhaxha Klodin.Nuk e kuptoja cfare kishte ndodhur.Nuk ja vlente te qendroja me atje.Dola nga dhoma pa bere ze dhe u drejtova nga dera e madhe e korridorit.Papritur degjova zerin e Selines :
-Mirmengjes znjsh Elizabet !Shpresoj te keni fjetur mire..
-Shume mire, faleminderit ,Selina.-i thashe duke dale jashte ne kopesht.I zbrita shkallet thuajse me pertese dhe u ula ne nje nga stolat e kopshtit.Hodha veshtrimin nga qielli qe ishte aq i paster dhe s’e besova dot se nje nate me pare kishte pasur furtune.Ne mendje me erdhen perseri syte e nenes sime . Nese ajo do te kishte qene gjalle asgje nga keto nuk do te kishte ndodhur….Papritmas degjova nje feshferitje diku mes pemeve te thara te kopshtit.U ngrita nga stoli dhe fillova te eci thjesht duke ndjekur feshferitjen.Diku mes pemeve ishte nje zoteri .Ai me nje shkop ne dore po pastronte gjethet e rena .Qendrova per nje kohe te gjate duke e pare e zhytur ne nje det mendimesh.Krejt papritmas ai u kthye drejt meje dhe tha :
-Pershendetje Elizabet !- zeri i tij ishte i lodhur e sterlodhur ,i ulet e i cjerre.
-Pershendetje zoteri ,-i thashe e shtangur nga zeri i tij.
-Me fal moj bije,-tha ai –ndoshta zeri im te frikesoi.
-Jo ,jo ,aspak zoteri,- thashe atij edhe pse isha disi e frikesuar.
-Une jam Zhan Ivin . Jam rritur ne kete shtepi e po vdes ne kete shtepi.Po ti nuk me mban mend se ti ishe e vogel kur vije ne La Fayet.
Ai kishte te drejte , cuditerisht une nuk e mbaja mend .Te gjithe te tjeret me kujtoheshin, po ai ?! Kujtesa ime e kishte harruar.U perpoqa e u perpoqa ta kujtoj,por e kisha te pamundur.U largova pa vetedije duke u perpjekur te sillja dicka ne mendje dhe kembet me cuan drejt portes se madhe te hyrjes.E ngrita koken dhe pashe edhe njehere qiellin.Pastaj hyra ne sallon dhe ne nje cep, te ulur pashe halle Lusin duke qare.Vrapova drejt saj dhe e pyeta teper e shqetesuar :
-Cfare ka ndodhur ?Perse po qan halle?
-Nje trgjedi e dhimbshme bije….
-Cfare ??????-dhe mendja me shkoi direkt te babai im.
-Motra e vetme e Klodit ,Zhaklina dhe bashkeshorti i saj Fred kane humbur jeten ne nje aksident me tren .Ah ! E gjora Zhakline, ishte kaq e re dhe …
-Me vjen keq ,- i thashe asaj.-Po xhaxha Klodi?
-Ai u nis per ne Montefjer . Ishte kaq i trishtuar.
-Por , a jeni te sigurt se lajmi eshte i vertete ? Dua te them mund te jete nje lajm i rreme thjesht sa per alarm.
-Jo, eshte e verteta.Letren e kishte shkruar nipi i Klodit ,Pieri, djali i Zhaklines.Ai shkruante se ajo dhe Fredi kishin humbur jeten ne nje aksident me tren ne stacionin e Montefjerit dhe ai po kthehej nga Marseja ne Lion per te marre pjese ne funeralin e tyre.Me vjen kaq keq .
Ndersa ajo fliste , une po perpiqesha te perfytyroja Znj Zhakline , Z Fred apo....Pierin.Kush ishin ata ? Thuajse e harrova halle Lusin dhe thjesht humba……….Humba ne mendime .Halle Lusi u ngrit nga kolltuku dhe me pas me tha :
-Eja, Elizabet.Shkojme te lutemi per shpirtrat e tyre.Ata duhet te jetojne ne parajse.
Thjesht miratova me koke dhe e ndoqa pas . Ajo shkoi ne oborr dhe thirri :
-Zhan ! Zhan !I thuaj Zhakut te beje gati karrocen , po shkojme ne kishe.
-Po, Zonje.-u pergjigj ai me zerin pergjysme.
Pas pak karroca ishte gati. Ne hipem pa bere ze . Kuajt ecnin ngadale, edhe me ngadale dhe dielli nxehte si te ishte ende korrik.Pas nje rruge qe nuk e di sa zgjati , karroca ndaloi.Halle Lusi zbriti, pas saj edhe une. Kisha ishte nje ndertese e vjeter,e hirte e teper e heshtur ashtu si cdo gje ne La Fayet. Hyme brenda ne kishe te dyja me koken poshte . Halla u ul ne rreshtin e pare e une pas saj. Filluam te lutemi te dyja. Me sa pashe ajo ishte teper e trishtuar. Dukej se i kishte dashur shume dhe...kur humb nje pjese tenden te dhemb apo jo?Nuk mendoni keshtu ? Nuk e di sa qendruam atje, vetem se , kur dolem , diellin e kishin mbuluar ca re te trasha e te zeza.
-Do te bjere shi ,–tha halle Lusi.
Hipem serish ne karroce.Nuk doja ta mendoja me ate vdekje .Me dhembte te mendoja.Shkuam ne vilen La Fayet dhe menjehee hyme brenda.Selina ishte duke pastruar nje vazo qelqi.Ishte aq e perqendruar sa nuk e kishte vene re se ne ishim aty.Halle Lusi i tha:
-Mengjesi duhet te jete gati besoj ?
-Po zonje,-tha ajo dhe u largua.
Shkuam ne dhomen e ngrenies dhe filluam me mengjesin .Gjate gjithe kohes po mendoja per babain tim.Ufff!Sa e veshtire me dukej te jetoja larg familjes sime , ne nje vile te huaj , te mistershme e gjithmone te erret.Vazhdova te ha me koken ulur teper e menduar,pa e ditur as vete se cfare mendoja.Sapo mbarova me mengjesin se bashku me halle Lusin, shkuam ne sallon dhe u ulem ne kolltuk.Po kaperzeja gishtat me njeri-tjetrin pa thene asnje fjale.Me nxori nga ajo gjendje thirrja e halle Lusit : -Selina !Selina !Do te doja nje caj,-tha ajo me nje ze te lodhur e me doren mbeshtetur mbi balle.Une i hodha nje veshtrim te menduar duke pare cdo kend te fytyres se saj. Ajo ishte nje grua e gjate , e bukur edhe pse i kishte kaluar te 50 tat , me nje fytyre te bardhe si bora , me sy te gjelber, buze te kuqe si gjaku , floke te gjate ngjyre ari e nje buzeqeshje te qete. Si person ishte teper e qete , e dashur dhe kishte nje zemer te madhe. Fliste ne menyre te perkryer disa gjuhe, luante ne violine dhe kishte hapur shkollen e pare ne La Fayet.Ndersa xhaxha Klodi ishte nje njri me zemer te madhe , rreth moshes 60 vjec e megjithate ishte i mbajtur. Shumicen e kohes e kalonte duke u marre me punet e fermes si tregetia , te huajt qe vinin te banonin atje problemet e ndryshme etj.Si per inat une nuk ngjaja me asnje nga te afermit e mij.Isha e shkurter, me sy kaf e floke te gjata geshtenje ,me fytyre te vogel e me pelqente pianoja apo gjuha frenge.Te gjithe habiteshin me kete. Po ja qe, kjo isha une nuk mund te ndryshoja per te tjeret nese ndihesha mire me veten, nuk mendoni keshtu ?
Caji i halles erdhi.Une u cova nga vendi dhe e pyeta:
-Mund te dal per nje shetitje te lutem? -Nese deshiron, vetem mos u largo shume . Po dergoj Ianin me ty. –Jo, nuk ka problem, mund te shkoj vetem. –Ne rregull, si te deshirosh.
Une dola nga dhoma dhe u drejtova per nga dera e daljes. Papritur dielli ishte zhdukur krejt dhe po fillonte te vesonte. U ktheva ne dhome krahevarur.Halla ishte ende atje duke pire cajin e saj.Ju drejtova bibliotekes dhe ne dore mora nje liber me titullin « Sikur ».Mu duk terheqes dhe fillova menjehere ta lexoja. Si pa kuptuar libri me kishte perfshire ne magjine e vet dhe do te isha ende atje nese halle Lusi nuk do te me kishte thene se darka ishte gati. Fillimisht mu duk si nje tallje dhe nuk po e besoja dot sa shpejt kishin kaluar oret dhe krejt papritur kishte ardhur mbremja. U ula ne tavoline thjesht sa te mos e lija hallen vetem , por nuk hengra asnjegje te vetme . Mezi prisja ta rimerrja ne dore librin dhe te vazhdoja te lexoja historine.Tashme ajo histori ishte bere si nje pjese e imja.U ngrita shpejt dhe pastaj mora perseri librin tim.Pastaj i thashe halle Lusit :
- A mund te shkoj ne dhomen time te lutem ?
-Sigurisht Elizabet, -tha ajo.
-Naten e mire, -i thashe duke ngjitur shkellet.
-Naten e mire, -tha ajo ne nje gjendje thuajse te pergjumur.

Shkova ne dhomen time me nje fryme. U futa ne shtrat dhe vazhdova te lexoj qete- qete. Ai liber me mbertheu te teren . Faqet kalonin njera pas tjetres , fjalet , vargjet e une nuk e hiqja dot nga dora . Vazhdova ta lexoja deri ne faqen e fundit dhe pastaj nuk munda dot ta mbaja mend cfare ndodhi.Ndjeva nje trokitje te lehte ne deren e dhomes dhe pastaj dy te tjera. –Elizabet !Elizabet !Zgjuar je ? Ishte halle Lusi . Hodha syte nga dritarja ku perlasej shiu me nxitim.U cova dhe hapa deren. –Miremengjes !- i thashe une duke buzeqeshur.
- Me shqetesove, kaloi mesdita dhe ti nuk po vije . Mendova mos valle ishe semure.
-Jam shume mire , vetem se….. e kalova naten duke lexuar ndaj…
- Eja poshte te hash , –tha ajo dhe me pas zbriti shkallet.
Zbrita shkallet dhe shkova ne sallon . Mbi tavolinen e kristalit pashe nje leter. U zgjata dhe fillova ta lexoja :
« Pershendetje ,
E di qe humbja e prinderve te mi na lendoi te gjitheve. Sot u ktheva , pergjithmone. Jam mire , mos u shqetesoni, ,ne fund te fundit nuk kisha shume zgjidhje vecse ta pranoja vdekjen.Xhaxha Klodi eshte me mua. Sot do te nisemi per ne La Fayet. Nuk e di,, por…Mendoj se ne La Fayet mund te bej dicka per njerezit atje. Xhaxha Klodi me tha se mjeku kishte nderruar jete ndaj une pas pak kohesh mund ta zevendesoj. Do t’i vazhdoj atje pjesen tjeter te studimeve. Mesi po pres te vij perseri. Me ka marre malli per La Fyet !!!
PS :Do te jemi atje neser. Pier. »
Xhaxha Klodi po kthehej dhe bashke me te edhe nipi i tij.Halla duhet ta dinte qe te ishte e qete.E mora letren ne dore dhe dola te gjeja halle Lusin. Kerkova kudo ,por nuk e gjeta gjekundi.U ktheva dhe prita . Ajo u kthye shpejt , zuri vend prane meje dhe filloi te lexonte letren :
- Jam e lumtur qe ata po kthehen.Do ta shohesh , Pier eshte me te vertete teper i sjellshem.
-Sigurisht,-i thashe dhe pastaj humba ne mendime.Ndoshta do te ishte me mire qe une te largohesha , te kthehesha ne Londer ne shtepine time. Gjithe diten u solla rrotull shtepise duke menduar se cfare duhet te beja. Te qendroja ketu dhe te perballesha me dicka te re te panjohur, apo te shkoja ne shtepi dhe te jetoja e vetmuar. Sa e veshtire ishte te zgjidhja !!! Edhe ate nate perseri nuk vura gjume ne sy.Nuk e kuptoja gati-gati ate gjendje. Te nesermen cuditerisht u zgjova heret .Dita ishte e bukur, e ngrohte dhe dielli ndriconte. Shkova prane dritares dhe po shihja jashte isha ende e turbull, ne dileme , te ikja apo te qendroja ?U solla rrotull dhomes per nje kohe te gjate .Ne mendje me kalonin me mijera mendime , duhet te merrja nje vendim.Me ne fund vendosa . Dola nga dhoma me shpejtesi,zbrita shkallet dhe shkova ne sallon :
-Halle , halle…-fillova t’i therras asaj dhe vazhdova ta kerkoja ne shtepi.
-Ah, Elizabet, ja ku qenke ,-tha ajo. Prane saj ishte Selina dhe ato me c’dukej po bisedonin.Po i shihja e habitur , sepse dukeshin te dyja shume te lumtura.
-Deshiron te luash ne piano?-me pyeti ajo.
-Po, ti e di qe me pelqen .Por, nuk erdha per…
-Shiko, une dhe Selina po shkojme ne shkollen La Fayet. Do te vish me ne ?
-Me mire po qendroj ketu ,-i thashe asaj. Ato dolen dhe hipen ne karoce.Une u ktheva ne sallon dhe mora ne duar nje liber. Fillova ta shfletoja thuajse pa e pasur mendjen atje. Koha mu duk sikur nuk po ecte. E lashe librin menjane dhe shkova u ula te pianoja . Krejt pa kuptuar fillova te luaja melodine time te preferuar.E adhuroja te luaja ne piano !!!Tastat nxirrnin tinguj te embel, te qete e te trishte.Une vazhdoja te luaja jo me gishta, po me zemer. Muzika rridhte , ulej e ngrihej e me pas pershkronte gjithe dhomen e boshatisur e te heshtur.Muzika ndaloi , bashke me te edhe une.
-Uauu!-degjova nje ze qe erdhi nga fundi i dhomes.U ktheva dhe pashe andej nga degjova pasthirrmen.Para meje qendronte nje djalosh I gjate , me sy te kalter e floke te arte me lekure te bardhe dhe qe ishte i shtangur:
-Ju luani shume bukur ne piano, jam i mahnitur,-tha ai dhe me pas u afrua drejt meje.
Une u cova nga karrikja e vogel .Sapo bera te flisja ne dere u duk halle Lusi :
- Ah !Me sa shoh paske takuar Pierin.-tha ajo. Une shtanga . Ai ishte Pieri?

- Ne fakt, -tha ai –une nuk isha prezantuar ende.
-Me vjen keq atehere, po ju le te prezantoheni,- tha halla dhe doli nga dhoma. Te them te drejten nuk doja qe halla te ikte dhe te me linte vetem. –Me falni,-tha ai,-me quajne Pier. Jam student ne mjekesi.Gezohem qe ju njoha ! -Une jam Elizabet. Jam mbesa e … -E di ,- tha ai. –E dini ?!- u habita une nga ajo qe tha. –Xhaxha Klodi me foli per ju. Jam i lumtur qe po ju takoj. –Gjithashtu,- i thashe dhe ne ate cast ne dere hyri xhaxha Klodi. –Femije, dreka eshte gati, -tha ai. –Po vijme,-tha Pieri dhe me lejoi te kaloja per te shkuar ne dhomen e ngrenies. Isha komplet e shtangur . Nuk e prisja kete lloj takimi. Gjate drekes isha teper e heshtur , qendroja me syte e ngulur ne pjate dhe vetem mendoja . C’ishte ai takim ?Perse tani? Mos valle duhet te ikja ?Te kthehesha ne Londer ? Papritur halla foli, nuk e degjova cfare tha dhe iu pergjigja “JO”. –Haahaaahaa!Elizabet !-tha halla. –Cfare ?-e pyeta e habitur dhe ktheva syte nga Pieri. Ai po qeshte fshehur. –Te pyeta nese do te doje te vizitoje fermen me Pierin dhe ne ,-tha ajo. –Me vjen keq , i thashe e skuqur nga turpi.-Sigurisht qe po , do te vij me ju. –Shume mire atehere , tha xhaxha Klodi,- duhet te jesh gati pas pak. –Ne rregull xhaxha , - i thashe atij. Dreka mbaroi shpejt.Une u cova dhe shkova ne dhomen time.Ishte e pamundur te mendoja dicka tjeter. Po cfare mendoje ?-do te pyesnit ju.E thjeshte , syte e Pierit.Ah!Ata sy me kishin magjepsur.Sa perpiqesha te kujtoja dicka tjeter ne mendje me vinin syte e Pierit.Shkova te dritarja e madhe e dhomes sime qe binte nga oborri dhe hodha veshtrimin poshte .Ozot!Perseri ishte Pieri.Ai po buzeqeshte dhe po fliste me xhaxha Klodin . Dukej me te vertete I lumtur.Harrova qe koha vraponte gjithnje ne drejtim te kundert me mua.Shkova para garderobes ……ufffff…nuk e kasha idene se cfare te vishja.Megjithate vendosa, pasi koha po shpejtonte dhe duhet te isha gati.Voila!Isha gati .Zbrita shkallet dhe shkova ne holl . Atje ishte vetem halla dhe xhaxhai.Po Pieri?Per nje cast mendova se ai kishte qene prodhim I imagjinates sime dhe…Jo!Nuk ishte shpikje e imja.Nga shkallet po zbriste Pieri me qetesi dhe elegance.Ai u afrua te ne dhe pastaj na tha: -Me falni per vonesen! -Tani jemi gati te nisemi ,-tha xhaxha Klodi.-Shkojme! Halla kaloi e para , pastaj xhaxhai dhe Pieri mbajti deren hapur qe une te kaloja. –Faleminderit, Pier,-i thashe duke buzeqeshur. –Ju lutem.-tha dhe buzeqeshi embel. Te gjithe dolem ne oborr kun a prisnin dy karoca me kuaj te bardhe.Mendova se une do te shkoja me hallen dhe u drejtua te karoca ku hipi ajo. –Elizabet!-mu drejtua xhaxha Klodi. –Po, -ju pergjigja shkurt dhe prere duke u kthyer drejt tij. –Shiko, nese nuk eshte nje problem per ty mendoj te besh nje cope rruge me Pierin. Ai do te jetoje me ne tani e ne vazhdim keshtu qe… Nuk e ke problem besoj nese hipen ne nje karoce me te ?-shprehja e fytyres se tij ndryshoi menjehere sikur ta kishte pushtuar dielli. –Jo , xhaxha,-i thashe atij,-nuk e kam aspak problem.C’eshte e vertetra doja te flisja me te vertete me Pierin , kjo ishte nje mundesi e mire per ta njohur me teper. Xhaxhai shkoi te karoca e tij , ndresa une mbeta ne kembe para Pierit , pa e ditur c’te beja. U hutova me te vertete shume. –Znjsh- mu drejtua Pieri- deshironi te hipni ne karoce me mua ?-dhe fytyra i mori pamje teper serioze. –Sigurisht , Z.Pier,-i thashe teksa me ndihmoi te hipja ne karoce.Halla kishte te drejte, Pieri ishte kaq i sjellshem, nje zoteri i vertete.Eh ! Nuk e dija cfare te mendoja . Ai ishte atje , me nje buzeqeshje te permbajtur te embel.Zura vend ne ndenjese dhe pas meje u ul Pieri.Karoca u nis . Une qendroja me koken ulur dhe perpiqesha te ndaloja gishtat qe dridheshin si termet.Nuk e dija c’te thosha , pastaj isha edhe pak e hutuar nuk kam perse ta mohoj.Per disa caste i ngrita syte dhe pashe Pierin. Edhe pse kishte pesuar nje humbje te madhe, ai perseri ishte i qeshur si dielli i majit.Kjo gje me beri me te vertete pershtypje .Zakonisht , kur , njerezit humbasin anetaret e familjes , duan muaj per te marre veten,po Pieri e kishte marre veten shpejt, brenda pak diteve . E kuptova se halle Lusi dhe xhaxha Klodi ishin familja e tij , ai i donte me te vertete shume ata dhe halla me xhaxhain e donin Pierin si djalin e tyre. Per ta kuptuar kete mjafton thjesht te shihje brenda syve te tyre. Te dy dukeshin teper te lumtur tani qe Pieri ishte ketu.Ndersa une , nuk e di po perjetoja dicka ndryshe , dicka te re. Sa here e shihja Pierin me dukej sikur bota ishte nje . Nuk di ta pershkruaj cfare me ndodhte ne ato momente. Nuk di as ta pershkruaj per me teper. Tani shikimi i tij ishte ndalur tek une. E kuptova se u skuqa dhe ula koken . Ai papritur tha : -Ju…-dhe hezitoi me pas. –Po, me thoni,- thashe atij tej mase ne siklet. –Jo,jo asgje.-tha dhe e hodhi veshtrimin diku larg. Nuk e dija se cfare donte te me thoshte , nuk po e kuptoja dot.Megjithate e dija se e kishte nje pyetje ne mendje.


 

Vepra te ngjashme

Vargjet e lira,Novelat e qytetit te veri... Autori: Sildi · Lloji: Novela · Tema: Poema e mjerimit. Poema e mjerimit Kafshatë që s'kapërdihet asht, or vlla, mjerimi, kafshatë që të mbetë në fyt edhe të ze trishtimikur she ftyra të zbeta edhe sy të jeshilta që të shikojnë si hije dhe shtrijnë duert e mpita edhe ashtu të shtrime mbrap...	Ylber ne qelq Autori: Kris Hasa · Lloji: Novela · Tema: Fragment nga romani "Baronesha e Intrigave" Evelina me fustanin e saj te bardhe vraponte nga oborri i rremujshem per te hyre brenda ne shtepi, ku Bajaziti ishte duke vendosur xhamat e dritareve. Ajo i shkon nga pas dhe e perqafon, ai qendron si i ngrire. - Eveline, mos me prek! Nese na bie ky xham...
Dashuri dhe ndeshkim Autori: F.... · Lloji: Novela · Tema: Dshuria e dy te rinjve qe perfundon ne gabim Pershnedetje! Une quhem F... dhe jam nje vajze 18 vjecare, por kjo pak rendesi ka. Une vij nga nje familje e nderuar dhe e respektuar. Pasi mbarova klasen e IX me rezultate te shkelqyera, prinderit vendosen qe te me conin ne nje shkolle ne kryeqytet. Atje...

Komentet e fundit!

---

---

---

---

Shto komentin tend per vepren e mesiperme!

Last name

Emri:

Email:

Komenti:

Pyetje sigurie

Sa eshte shuma e ketyre dy numrave: 1 + 2 =